Στο διάβασμα της ανακοίνωσης της εμφάνισης τους στην πόλη μας και σε συνδυασμό με τα εγκωμιαστικά σχόλια που άκουσα από φίλους που τους είδαν στο περσινό Primavera, η γνωστή παρεά φίλων που δε χάνουμε συναυλία ήμασταν ήδη μέσα στο Eightball. Η είδηση από το Μάνο, καλό φίλο και frontman των Θεσσαλονικιών This is Nowhere ότι θα ανοίξουν τη συναυλία μας έκανε να είμαστε ακόμη πιο ζεστοί για το συγκεκριμένο gig.
Γύρω στις 11 παρά και ενώ είχε μαζευτεί ένα πλήθος περίπου 300 ατόμων (μεταξύ των οποίων και η Charlotte- μπασίστρια των Subways...), ανέβηκαν στη σκηνή οι This is Nowhere με ένα setlist διαφορετικό από αυτό που έπαιξαν στο Mark Lanegan για να μπορέσουν να δέσουν πιο αρμονικά με τους Moon Duo που ακολουθούσαν. Δεμένη μπάντα, με ένα κοινό που πλέον τους γνωρίζει και τους ακολουθεί πιστά απέδειξαν ότι μάλλον είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η πόλη στο είδος τους και πλέον οφείλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και πέρα από τα όρια της και όχι μόνο.
Γύρω στις 12 παρά κάτι, το δίδυμο των Ripley Johnson και Sanae Yamada ανέβηκε πάνω στη σκηνή με σκοπό να μας σαγηνεύσει με τις kraut rock- ψυχεδελικές μελωδίες του. Έχοντας μόλις 3 χρόνια ζωή σα σχήμα (αλλά με μία μουσική ιστορία πίσω τους σε άλλα σχήματα) και με τις στούντιο ηχογραφήσεις να πλησιάζουν πολύ σα να τους ακούς live, περιμέναμε να δούμε αν θα αποδώσουν κάτι διαφορετικό. Η σκηνική τους παρουσία δε θα μπορούσε να είναι κάτι περισσότερο από τον Ripley Johnson να κλείνει τα μάτια του παίζοντας την κιθάρα του και τη Sanae Yamada να παίζει τα πλήκτρα της, λικνιζόμενη με τα πόδια σταθερά και κουνώντας το κεφάλι της δεξιά κι αριστερά με τα μαύρα μαλλιά της να πέφτουν μπροστά από το πρόσωπό της. Στο φόντο προβάλλονταν σε βίντεο απρόμαυροι σχηματισμοί κυρίως κυκλικοί και πάντα απροσδιόριστοι δένοντας αρμονικά με τη μουσική- τόσο παραστατικοί όμως έτσι ώστε κάποιες στιγμές να μη βλέπεις την μπάντα.
Το setlist που επέλεξαν είχε κάποιες ελλείψεις και ειδικά κάποια από τα tracks που προσωπικά θα ήθελα να ακούσω, όπως τα “Mazes”, “Scars” και “Seer” αλλά μας αποζημίωσαν με το πλέον αγαπημένο μου "In the Sun" που το εκτέλεσαν πολύ κοντά στο remix των Purling Hiss. Ευχάριστη έκπληξη, η διασκευή τους στο "Set it on fire" των Scientists που ήταν ίσως και το μόνο τραγούδι που το κοινό χτυπήθηκε κανονικά αλλά και το "Dead West" που προσωπικά το είχα ξεχάσει και μου το θύμισαν με τον καλύτερο τρόπο στη συναυλία. Σε όλα τα τραγούδια υπήρχε έντονη παραμόρφωση με το Ripley να ασχολειται έντονα με τη ιδιαίτερα μεγάλη πεταλιέρα του και "τραβώντας" τα στα όρια όσον αφορά τη διάρκεια τους.
Σε γενικές γραμμές, η εμφάνισή τους ήταν πολύ καλή (με ένα κοινό που δεν την τίμησε τελικά δεδομένου ότι ήρθαν μετά από μια σειρά πετυχημένων εμφανίσεων σε μεγάλα festivals...) αν και μετά από κάποιο σημείο έπιασα τον εαυτό μου να αναπολεί την πιο καθαρή στουντιακή έκδοση των τραγουδιών που παίξανε.
Για ακόμη μία φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άκη Καλλόπουλο για τις υπέροχες φωτό που μας παραχώρησε. Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά δεν μπόρεσα να εξασφαλίσω τη setlist μιας και δε μας την έδωσε ο ηχολήπτης που ήταν επί σκηνής μετά τη λήξη της συναυλίας (ας την έφτανα από κάτω και σιγά να μη το ρωτούσα αλλά τέλος πάντων....)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου