Shamrain - "Isolation" [2011]

Με το τελευταίο τους album "Isolation", οι ShamRain (συγκρότημα από το Ελσίνκι) παρουσιάζουν ένα μελαγχολικό alternative rock με ένα άγγιγμα μινιμαλισμού και βαριές επιρροές από την alternative rock δεκαετία του '90. Παρά το μινιμαλισμό και την απλότητα των περισσότερων από τις μελωδίες σε αυτό το άλμπουμ, η χρήση των keyboards και των synths δημιουργούν ένα συγκεκριμένο ήχο, πολύ κοντά στον ατμοσφαιρικό.
Τα γυναικεία φωνητικά της Minna Sihvonen (που αντικατέστησε τον προηγούμενο τραγουδιστή Mika Tauriainen) είναι μαλακά και συγκινησιακά και, με την συγκεκριμένη παραγωγή, τα φωνητικά προσθέτουν μια ζεστασιά στην κατά τα άλλα αρκετά μελαγχολική μουσική.
Συγκεκριμένα, νομίζω ότι θα γοητεύσει τους λάτρεις και τους οπαδούς του gothic, μελαγχολικού, alternative, ατμοσφαιρικού rock.

Tracklist
01. How Can I Make It Through The Night?
02. Everything Made Perfect Sense
03. Until Twilight
04. A Room With No View
05. Quiet Today
06. Surreal Play
07. Noises
08. Slow The World
09. Horizon
10. The Deep End Of The Ocean

http://www.shamrain.net/

http://www.myspace.com/shamrain

Maybeshewill - "I Was Here For A Moment, Then I Was Gone" [2011]

Οι Maybeshewill δημιουργήθηκαν το 2005 στο Leicester από το ζευγάρι Robin Southby και John Helps. Κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο Japanese Spy Transcript το 2006 και το άλμπουμ Not for Want of Trying, που κυκλοφόρησε το 2008 επελέγη από το BBC Radio 1 ως άλμπουμ της εβδομάδας. Οι ίδιοι περιγράφουν την μουσική τους ως "instrumental rock with electronics".

Αυτό είναι το τρίτο τους άλμπουμ και δείχνει να είναι κάπως πιο αφηρημένο, μαγικό αλλά και ήρεμο ταυτόχρονα. Το εναρκτήριο track λειτουργεί κάπως πιλοτικά , με τα keyboards και την ενορχήστρωση να μαζεύουν την ένταση πριν μπουν τα καυτά riffs του“Take This to Heart”. Είναι προφανές ότι οι νέοι Μaybeshewill δίνουν το παρον σε αυτό το άλμπουμ δημιουργώντας μια ευρεία γκάμα συναισθημάτων στο άκουσμα τους. Το βασικό single του άλμπουμ “Critical Distance” είναι η επιτομή του πιο ελαφρού στυλ που υιοθετούν πλέον ενω το “Accolades” που ακολουθεί αποδεικνύει ότι δεν έχουν ξεχάσει τις ρίζες τους. Από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ το “Farewell, Sarajevo”, ένα μίγμα ηρεμίας και απογοήτευσης παίρνει κάθε προηγούμενο στοιχείο του άλμπουμ και το τελειοποιεί. Το αποτέλεσμα είναι ένα επιβλητικό αλλά οδυνηρό και αυτοκαταστροφικό track από τα καλύτερα του άλμπουμ.

Το I Was Here For a Moment, Then I Was Gone δε σηματοδοτει μια πλήρη στροφή πορείας για την μπάντα, αλλά είναι μια απόδειξη ότι εξελίσσονται στα πλαίσια της μουσικότητας και της διαφοροποίησης. Αν οι συνθέσεις τους στα προηγούμενα αλμπουμς τους ήταν επιτυχημένες λόγω της εμπνευσης και της προφανούς σιγουριάς τους, στο "I Was Here For a Moment, Then I Was Gone" έρχονται να αποδείξουν ότι είναι μια post-rock μπάντα με "μπαλλακια".....

1. Opening (1:59)
2. Take This To Heart (4:09)
3. Red Paper Lanterns (4:17)
4. Critical Distance (4:13)
5. Accolades (4:25)
6. An End To Camaraderie (4:10)
7. Words For Arabella (4:06)
8. Farewell Sarajevo (5:15)
9. Relative Minors (6:23)
10. To The Skies From A Hillside (5:13)



http://www.myspace.com/maybeshewont/music

Digitalism - "I Love You Dude" [2011]

Οι Digitalism είναι ένα γερμανικό dance ντουέτο που σχηματίστηκε στο Αμβούργο το 2004, αποτελούμενο από τον Jens “Jence” Moelle και τον Ismail “Isi” Tufekci. Έγιναν ευρέως γνωστοί μετά το remix τους στο "Seven Nation Army" των White Stripes κάνοντας ένα τέλειο συνδυασμό χορευτικής και ροκ μουσικής.

Αυτό είναι το δεύτερο studio αλμπουμ τους μετά το σούπερ επιτυχημένο "Idealism" του 2007. Για το δεύτερο τους αλμπουμ, οι Jens Moelle και Ismail Tufekci δεν παρέκκλιναν σημαντικά απο τα πρότυπα, εντονα συρτά συνθετικά riffs με ένα μπάσο που πλησιάζει αυτό των Daft Punk, τη στιγμή που τα φωνητικά του Moelle δείχνουν ότι το αλμπουμ δεν πρέπει να ανησυχεί για το αν βγαζει συναισθημα ή οχι τελικά.

Το "Antibiotics" είναι το σημείο αναφοράς του άλμπουμ. Υπάρχουν επίσης το "Forrest Gump" που φέρνει σε μια ηλεκτρονική έκδοση των Strokes και για το οποίο το ντουέτο συνεργάστηκε με τον Julian Casablancas. Το μόνο πιθανό ψεγάδι του άλμπουμ (εκτός ίσως από τον τίτλο του) είναι ότι γίνεται αποδεκτό μόνο υπό την έννοια ενός αλμπουμ και όχι κάθε track ξεχωριστά. Από την άλλη βέβαια, μπορεί να παιχτεί ολόκληρο και να έχεις την ιδανική μουσική υπόκρουση για ένα πάρτυ.

Tracklist:

1. "Stratosphere"
2. "2 Hearts"
3. "Circles"
4. "Blitz"
5. "Forrest Gump"
6. "Reeperbahn"
7. "Antibiotics"
8. "Just Gazin'"
9. "Miami Showdown"
10. "Encore"

http://www.myspace.com/digitalism

http://www.thedigitalism.com/

To the North - "Lustre" [2011]

To "Lustre" είναι το ντεμπούτο άλμπουμ της τετραμελούς μπάντας από το Brisbane της Αυστραλίας που παίζει ένα μοναδικό στυλ μουσικής που ακροβατεί ανάμεσα στην jazz, το indie και το punk. Μετά από την τελευταία τετραετία που κυκλοφόρησαν διάφορα EPs, αυτή η κυκλοφορία τους πετυχαίνει ίσως στην καλύτερη συγκυρία της καριέρας τους. Με έντονες επηρροές από jazz, οι "δαντελένιες" κιθάρες συνοδεύονται από ένα απαλό, μελωδικό μπάσο σε συνδυασμό με τα drumms από ένα από τους κορυφαίους drummers της Αυστραλίας και μία συναισθηματικά φορτισμένη φωνή.

Οι Bryce Moorehead και David Williams κατάφεραν σε αυτό το άλμπουμ να αποβάλλουν το προφανές χαμηλό και νωχελικό τους ήχο και να έχουν μία απίστευτα ζωντανή ενέργεια σε όλη την ηχογράφηση. Για μία μπάντα με μία μόνο κιθάρα υπάρχει μεγάλη ποικιλότητα στη σύνθεση και η κιθάρα, αν και ακόμη παραμένει ξέφρενη, επιδεικνύει κάποια συγκράτηση και αφήνει τα τραγούδια να "αναπνεύσουν".

Ο απελευθερωμένος ρυθμός και δομή δείχνουν καθαρά τις jazz καταβολές τους και μία φρέσκια δυναμική που παγιώνεται με τη χρήση της τρομπέτας στο "Rescue and Return" αλλά και με το κλείσιμο του άλμπουμ στο "To Question The Moment" που ακούγεται επικό και αρμόζει τέλεια στη γεμάτη πάθος και με εναλλαγές αφήγησης/ άσματος φωνή του τραγουδιστή. Καλές στιγμές του άλμπουμ, επίσης, το εναρκτήριο και δυναμικό "Release The Brakes", το "No Alibi" με το απίστευτο μπάσο στην έναρξη, το μελωδικό "Clear Signal" και τα αρκετά αυτοσχεδιαστικά "Soft Light Through Plain Glass" και "Indiscretion".

1. Release The Brakes
2. No Alibi
3. Doubt The Shadow, Not The Son
4. Clear Signal
5. Soft Light Through Plain Glass
6. Rescue and Return
7. Indiscretion
8. Progress Broke The Saddle
9. To Question The Moment

http://www.myspace.com/tothenorth

http://tothenorth.bigcartel.com/

Airbag – "All Rights Removed" [2011]

Στις 17 Οκτωβρίου αναμένεται το δεύτερο άλμπουμ “All Rights Removed” των Airbag (Asle Tostrup – φωνητικά, Bjørn Riis – κιθάρα, Jørgen Hagen – keyboards, Anders Hovdan – μπάσο και Henrik Fossum – ντράμς) ένα progressive rock από την Νορβηγία, για φανς των Porcupine Tree, Anathema, Pink Floyd …. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο . Ένα πραγματικό αριστούργημα και είναι πολύ άδικο που τέτοιες μπάντες χάνονται τόσο εύκολα σε όλο αυτό τον βομβαρδισμό από μετριότητες που κυκλοφορούν εκεί έξω.

Για όσους δεν τους έχουν ακούσει ακόμα, προτείνουμε να ακούσετε και τον πρώτο δίσκο τους “Identity”.

Tracklist

1. All Rights Removed (8:59)
2. White Walls (5:19)
3. The Bridge (6:20)
4. Never Coming Home (9:00)
5. Light Them All Up (3:01)
6. Homesick I-III (17:21)

http://www.myspace.com/airbagsound

www.airbagsound.com

Explosions In the Sky - "Take Care, Take Care, Take Care" [2011]

Οι Explosions in the Sky είναι μία αμερικάνικη post- rock μπάντα από το Texas και έχει αναγνωριστεί μέχρι στιγμής στην post-rock σκηνή κυρίως για τις εκλεπτισμένες κιθάρες και τα σχεδόν αφηγηματικά ορχηστρικά κομμάτια της όπως και τις γεμάτες συναίθημα live εμφανίσεις τους.

Το αν θα "λιωσεις" ή όχι το "Take Care" εξαρτάται σημαντικά από τη διάθεση σου για εναλλασσόμενα δυνατή/ αργή ορχηστρική post-rock. Στο σύνολο του το άλμπουμ κατευθύνεται από το drummer Chris Hrasky. Στο αρχικό "Last Known Surroundings" ο ήχος μοιάζει περίεργος και ακούγεται σαν η αισιόδοξη αφετηρία ενός ταξιδιού ενώ στο "Human Qualities" που ακολουθεί όλα μοιάζουν εύθραυστα αρχικά αλλά εξελίσσονται δυναμικά ειδικά στο τελευταίο ενάμισι λεπτό του track. Ακόμα και οι κιθάρες μοιάζουν να μην εκτροχιάζονται αλλά να βγάζουν όλη τη δυναμική τους πάντα με το Hrasky να είναι αυτός που τις κατευθύνει τελικά. Στο "Trembling Hands" το drum kit του μοιάζει το βασικό όργανο σα να αποβάλλει από μέσα του τον Keith Moon των Who και να βλέπει τις κιθάρες σαν ένα τείχος που πρέπει να διαπεράσει. Στο προτελευταίο "Be Comfortable, Creature" ο ήχος είναι τόσο ευέλικτος και τρυφερός που θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα ερωτικό ορχηστρικό τραγούδι ενώ το άλμπουμ κλείνει με το δεκάλεπτο "Let Me Back In" που θυμίζει κάποια από τις απλές συνθέσεις των Dead Can Dance, με ένα καταθλιπτικό και σκοτεινό ξεκίνημα αλλά με στιγμές έκρηξης που του του δίνουν μία ελκυστική και καθηλωτική εικόνα.

Θα μπορούσε κάποιος να προφασιστεί ότι η μουσική στο άλμπουμ είναι αναμενόμενη και όχι κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουμε ακούσει την τελευταία δεκαετία στο χώρο του post-rock και δε θα είχε και άδικο. Απλά, η αλήθεια είναι ότι οι Explosions in the Sky είναι πραγματικά πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν και παρά τις εξάρσεις και τις υφέσεις που κάνουν, υπάρχει ξεκάθαρα μία δύναμη κάθαρσης στη μουσική τους. Η αίσθηση παραμένει διφορούμενη και η μουσική τους μπορεί να σε συντροφεύει σε κάθε χαρούμενη αλλά και δύσκολη στιγμή που βιώνεις.

1. "Last Known Surroundings" 8:22
2. "Human Qualities" 8:10
3. "Trembling Hands" 3:31
4. "Be Comfortable, Creature" 8:48
5. "Postcard from 1952" 7:07
6. "Let Me Back In" 10:07

http://www.myspace.com/explosionsinthesky

http://www.explosionsinthesky.com/

Zola Jesus - "Conatus" [2011]

Zola Jesus είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της 22χρονης αμερικανορωσσίδας Nika Roza Danilova. Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει τρία EPs και δύο άλμπουμς, έχει καταφέρει να συνδυάζει industrial, κλασσικούς, ηλεκτρονικούς και goth ήχους, με αποτέλεσμα να έχει τραβήξει την προσοχή του μουσικού κοινού για το 2011.

Το "Conatus" ακολουθεί το πολύ επιτυχημένο άλμπουμ της (Stridulum II) και μπορείς να πεις ότι φέρνει στο νου αναμνήσεις από τους προγόνους του gothic όπως οι Siouxsie, Patti Smith, Stevie Nicks και Dead Can Dance. Το άλμπουμ αυτό προχωρά ένα βήμα παραπάνω στην παραγωγή, ενορχήστρωση και σύνθεση σε σχέση με τα προηγούμενα.

Tracks όπως το ‘Avalanche’ μπορεί να διατηρούν τους δυσοίωνους τόνους και τα υποτονικά keyboards του ‘Stridulum’ αλλά η φωνή της πλέον είναι καθαρή και πιο δυνατή. Από την άλλη, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός είναι ξεκάθαρος στο εξαιρετικό ‘Vessel’ ενώ στο ‘Shivers’ η φωνή της ακούγεται σα να "βελάζει" οδυνηρά ανάμεσα σε πένθιμα έγχορδα και περιστασιακά έντονα beats. Το ‘Lick the Palm of the Burning Handshake’ πλησιάζει ίσως περισσότερο στην εκρηκτική ποπ που μας έχει συνηθίσει.

Το εξαιρετικό τέταρτο track στο ‘Conatus’ έχει τον τίτλο ‘Hikikomori’ – ένα γιαπωνέζικο όρο για την απόσυρση από κάθε είδους κοινωνική δραστηριότητα, αλλά σηματοδοτεί σε αντίθεση με τον τίτλο του ένα νέο στυλ για την καλλιτέχνη που πλέον δεν καμουφλάρει τη μουσική της με ένα δυσβάσταχτα στομφώδη ήχο. Γενικά, κάθε track δείχνει μία σταθερή διάθεση της Danilova να αποδράσει, αλλά ακομα όταν αυτό δεν είναι προφανές (όπως στα δύο tracks που κλείνουν το άλμπουμ ‘Skin’ και ‘Collapse’) αυτό αντικαθίσταται με κατάλληλες παραμορφώσεις στον ήχο.

Ένα είναι σίγουρο. Η Zola Jesus δεν είναι τραγουδίστρια αλλά τραγουδοποιός- δεν είναι μπάντα αλλά ένα solo project. Μπορεί από μόνη της να στηρίξει τα τραγούδια της ακόμα και χωρίς ορχήστρα ή και μικρόφωνο γιατί έχει μία αψεγάδιαστη φωνή που σε χτυπάει κατευθείαν στην ψυχή.

1. Swords
2. Avalanche
3. Vessel
4. Hikikomori
5. Ixode
6. Seekir
7. In Your Nature
8. Lick the Palm of the Burning Handshake
9. Shivers
10. Skin
11. Collapse

http://www.myspace.com/zolajesus

http://www.zolajesus.com

Metronomy - "The English Riviera" [2011]

Οι Metronomy είναι μία ηλεκτρονική pop μπάντα που σχηματίστηκε από το Joseph Mount στο Devon της Μεγάλης Βρεττανίας το 1999. Την απαρτίζουν εκτός από το Joseph Mount (συνθέτης, φωνή, πλήκτρα, κιθάρες), οι Anna Prior (drums), Oscar Cash (σαξόφωνο, φωνητικά και πλήκτρα) και Gbenga Adelekan (μπάσο και φωνή). Η μουσική τους έχει να κάνει κυρίως με ορχηστρική ηλεκτρονική μουσική και πιο πρόσφατα, με το προηγούμενο άλμπουμ τους Nights Out, φωνητική ηλεκτρονική ποπ. Επιπρόσθετα, ο Μount έχει κάνει πολλά remixes με το όνομα των Metronomy σε καλλιτέχνες όπως οι Gorillaz, Franz Ferdinand, Klaxons, Goldfrapp, The Young Knives, Ladytron, Lady Gaga και Lykke Li.

Το "The English Riviera" είναι το τρίτο studio άλμπουμ τους μετά το ντεμπούτο "Pip Paine (Pay The £5000 You Owe)" και το δεύτερο "Nights Out". Μετά το μελαγχολικό και ηλεκτρονικό "Nights Out", ο Joseph Mount δείχνει σα να έχει βρει μία πανάκεια στο chart rock των 70s με σαφείς επηρροές από Steely Dan και Fleetwood Mac σε αυτό το άλμπουμ. Ο τίτλος του άλμπουμ και η μουσική του είναι ένας φόρος τιμής στη γενέτειρα του Mount αλλά είναι μία ηλιόλουστη, εξωτική έκδοση που θα μπορούσαν να την ακούν τουρίστες πίνοντας την τεκίλα τους στα παραθαλάσσια μπαρς.

Το "The English Riviera" ξεφεύγει αρκετά από το προσηλωμένο indie-dance στυλ που χαρακτήριζε γενικά τους Metronomy – αντιθέτως, ακροβατεί ανάμεσα σε πολύ καλά vibes και γλυκές πινελιές από synthesizers, ταυτόχρονα με ένα χαρακτηριστικό μπάσο δίνοντας στα τραγούδια διάφορες μορφές: latin-funky στο "Everything Goes My Way" (ένα υπέροχο ντουέτο του Mount με τη guest Roxanne Clifford) ή soft-rocky στο "Trouble". Το παρελθόν τους αποτυπώνεται στα "The Look" (ίσως το κορυφαίο track του άλμπουμ) και "Loving Arm" και το υπόλοιπο άλμπουμ δίνει μία αίσθηση ραδιοφώνου κυρίως λόγω της ευθυμίας που κυριαρχεί στα τελευταία tracks του.

1. "The English Riviera" 0:37
2. "We Broke Free" 4:06
3. "Everything Goes My Way" 3:30
4. "The Look" 4:38
5. "She Wants" 3.51
6. "Trouble" 4:46
7. "The Bay" 4:50
8. "Loving Arm" 3:31
9. "Corinne" 3:16
10. "Some Written" 6:03
11. "Love Underlined" 5:58

http://www.myspace.com/metronomy

http://www.metronomy.co.uk/

Customs – "Harlequins Of Love" [2011]

Οι Customs, το post-punk συγκρότημα από το Βέλγιο, επιστρέφει δισκογραφικά δυο χρόνια μετά από το πολύ καλό ντεμπούτο "Enter The Characters", με τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο "Harlequins Of Love". Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 23 Σεπτεμβρίου και πρώτο single θα είναι το "Harlequins". Ήχος post punk με ηλεκτρονικές πινελιές.

Θυμίζουν πολύ τους Editors (και τους παλιούς και τους ηλεκτρονικούς του τελευταίου τους cd).

Oι επιρροές τους είναι από τους The House of Love, Echo & The Bunnymen, The Sound και Cocteau Twins… Όλα τα καλά δηλαδή...

Tracklist

01. Onwards And Upwards
02. Harlequins
03. Samstag, Im Lido
04. Velvet Love
05. Minuet For A Gentleman
06. Toupee
07. Only After Dark
08. Insanity’s Famous Last Words
09. Your Roses
10. The House Will Win

http://www.customstheband.com/

Kokomo - "If Wolves" [2011]

Οι Kokomo είναι μία τετραμελής post rock μπάντα από το Duisburg της Γερμανίας που σχηματίστηκε το 2008 και το όνομα τους το έχουν εμπνευστεί από ένα νησί στο Μaui, Hawai. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής το Matterhorn Bob And The Black Fair CD το 2009, το 12ιντσο Split την ίδια χρονιά και τωρα το νέο τους CD If Wolves.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν σου αρέσουν οι Explosions in the sky, Mogwai, This will destroy you, Godspeed, Maybeshewill, etc., σιγουρα θα αγαπήσεις και τους Kokomo. Τα περισσότερα tracks είναι ορχηστρικά με μόνη εξαίρεση το "Epochs and archives" που έχει ενσωματωμένο ένα πραγματικά εμπνευσμένο απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ του Αμερικανού συγγραφέα Richard Buckminster Fuller “Bucky balls” .

Το υπόλοιπο άλπμουμ ακροβατεί ανάμεσα σε στοχαστικές, καλοεκτελεσμένες παραγωγές με ιδιαίτερη δυναμική αλλά και σπουδαίες μελωδίες. Αυτό το αποδεικνύουν τα drums στο "Go, Mordecai", η αλα-Mogwai αργή μελωδία του "Versus Silotron" αλλά και οι επικά δυναμικές συγχορδίες του "Arcade Romania". Αν και μόνο με 6 tracks το αλμπουμ φαντάζει μικρό και σύντομο, αξίζει σίγουρα ακρόασης.

01. Go, Mordecia
02. 91 Meter
03. Versus Silotron
04. Epochs And Archives
05. Arcade Romania
06. Fuchs

http://www.myspace.com/kokomoband/stream

S.C.U.M. - "Again Into Eyes" [2011]

Το post-punk/ art-rock συγκρότημα των S.C.U.M (δηλαδή Society For Cutting Up Men από το ομώνυμο φεμινιστικό μανιφέστο του 1968) από το Λονδίνο, δημιουργήθηκε το 2008 όταν και κυκλοφόρησε το πρώτο single της μπάντας με τίτλο Visions Arise.

Πριν λίγο καιρό ολοκλήρωσαν μια αγγλική περιοδεία με τους The Kills. Αρχικά τους είχε κολλήσει η ταμπέλα "Little Horrors", λόγω του ήχου τους αλλά και γιατί ένα μέλος τους είναι αδερφός του μπασίστα των The Horrors, Rhys Webb, αλλά μάλλον ο χαρακτηρισμός τους αδικεί, (μικρό κουτσομπολιό, ο Samuel Kilcoyne είναι γιος του Barry Smith των Add N to X)

Τον Ιούλιο τους επέλεξαν οι Portishead για να εμφανιστούν στο φεστιβάλ All Tomorrow's Parties. Τον ίδιο μήνα, και συγκεκριμένα στις 18 Ιουλίου, κυκλοφόρησε και το δεύτερο single των S.C.U.M, με τίτλο “Amber Hands” από τον επερχόμενο πρώτο τους δίσκο.

Το “Again Into Eyes”, όπως ονομάζεται, θα κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου σε παραγωγή των Ken και Jolyon Thomas (οι οποίοι έχουν συνεργαστεί με ονόματα όπως οι Sigur Ros, M83, David Bowie και Psychic TV) για λογαριασμό της Mute ( το σπίτι των Depeche Mode, των Erasure, των Nitzer Ebb, των Goldfrapp….)

Ακούγοντας τον δίσκο αντιλαμβάνεσαι ακαριαία την έκδηλη αγάπη τους για τον David Bowie και την λυρική του εκδοχή στο rock.

Tracklist:

1. Faith Unfolds
2. Days Untrue
3. Cast Into Seasons
4. Amber Hands
5. Summon The Sound
6. Sentinal Bloom
7. Requiem
8. Paris
9. Water
10. Whitechapel

http://www.myspace.com/scum1968

John Maus - "We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves" [2011]

Ο John Maus είναι ένας Αμερικανός συνθέτης γεννημένος στο Austin της Minnesota που πρωτοέκανε αίσθηση στη μουσική σκηνή με τη συνεργασία του με τη Ariel Pink δέκα χρόνια πριν. Από τότε ο Maus εξέλιξε τη μουσική του σε πιο new wave μονοπάτια σε συνδυασμό με τη βαθιά επιβλητική φωνή του που μοιάζει με ένα μίγμα Ian Curtis και Peter Murphy.

Από το ξεκίνημα του, υπήρξε ενας καλλιτέχνης εντυπωσιασμένος από τις παραμέτρους, τα παράδοξα και τις προοπτικές της pop. Αυτό που μπορεί να πει κάποιος παρακολουθώντας τη solo καριέρα του ή και τις "ηρωικές" live εμφανίσεις του είναι ότι είναι μάλλον ένας περιθωριακός καλλιτέχνης και φτιάχνει γενικά μουσικές που προκαλούν και ερεθίζουν τη σκέψη.

Το "We Must Become the Pitiless Censors of Ourselves" είναι η πιο ζωντανή και περίτρανη απόδειξη των προθέσεων του Maus. Τα φωνητικά παραμένουν σε gothic τέμπο και με αρκετή echo, μπερδεύοντας τον ακροατή ανάμεσα στο τι λέει και τι εκφράζει. Σε κάποια από τα τραγούδια, όπως στο "Cop Killer", αυτό φαίνεται κάπως απόμακρο και παράξενα φαιδρό την ίδια στιγμή. Μετά, βέβαια, ακολουθεί το "Matter of Fact", ένα τραγούδι κοφτό και με το προκλητικό ρεφρέν "Pussy is not a matter of fact." Στο "Keep Pushing On", οι μοναστικός τρόπος που τραγουδά είναι προφανής ενώ στο "Quantum Leap" ο ήχος του μπάσου και η στομφώδης φωνή του θυμίζει Joy Division σε ένα πραγματικά "αστείο" βαθμό. Ηχητικά, ο Maus δουλεύει πάνω σε ένα μίνιμαλ και πρωτόγονο στυλ: αναχρονιστικά drum machines και ένα πραγματικό οπλοστάσιο από συνθεσάιζερς των 80s υποβαθμίζει τους στίχους του αν και αρχικά ακούγονται υπερβολικοί. Αυτό που κάνει το "We Must Become" το καλύτερο άλμπουμ του είναι ότι μπορεί και επικοινωνεί πολύ εύκολα μέσω της προφανούς μελωδίας του.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο Maus στις live εμφανίσεις του όπου και πραγματικά εκθέτει τον εαυτό του, ουρλιάζει, τρέχει πάνω- κάτω και τραβάει τα μαλλιά του και φτύνει και ιδρώνει και σφίγγεται μέχρι να μοιάζει έτοιμος να εκραγεί. Το θετικό για τον ίδιο είναι ότι πλέον έχει ένα πλήρες σετ τραγουδιών των οποίων η δομή είναι τόσο εξελιγμένη και καθηλωτική ώστε να μπορεί να υποστηρίξει πλέον τα shows του.

01. Streetlight
02. Quantum Leap
03. … And The Rain
04. Hey Moon
05. Keep Pushing On
06. The Crucifix
07. Head for the Country
08. Cop Killer
09. Matter of Fact
10. We Can Break Through
11. Believer

http://www.myspace.com/johnmaus

BirdPen - "On/Off/Safety/Danger" [2009]

Οι BirdPen είναι μια βρεταννική alternative rock μπάντα και σχηματίστηκαν το 2004 και αρνούνται πεισματικά να αναφέρουν από ποιο μέρος του νησιού προέρχονται. Το ‘On/Off/Safety/Danger’ είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους και διατίθεται αρχικά δωρεάν μόνο από το διαδίκτυο. Προικισμένοι μουσικοί και οι δύο κύριοι συνθέτες, οι Dave Pen και Mike Bird έχουν φτιάξει ένα άλμπουμ κοντά στο στυλ της έντονα σκοτεινής μουσικής που εκδηλώνει κάποια στοιχεία από το πολυσύνθετο ταλέντο τους.

Το άλμπουμ μπαίνει δυναμικά με το εναρκτήριο track "Breaking Precedent E.P." που δεν μπορείς να το πεις και το πιο αντιπροσωπευτικό του άλμπουμ. Το "Airspace" πάλι μπορείς να πεις ότι σε ακουμπά συναισθηματικά κυρίως λόγω της ευθύτητας του και των αντιφάσεων του. Το "Admiral Red" ακούγεται πιο grunge ενώ το ημι-ακουστικό "The Ghost Bird" πιο αέρινο και ουτοπικό. Στα σημεία αυτά καταλαβαίνεις γιατί ο ένας από τους δύο συνθέτες, ο Dave Penney είναι και μέλος των Archive. Όπως και στους Archive, έτσι κ εδώ η μουσική τους είναι αργόσυρτη. Τα "Slow" και "The Birds And The Antennas" κολλάνε το ένα με το άλλο σαν ένας κρίκος να τα κρατά ενωμένα. Με τον ίδιο τρόπο, το "Thorns" είναι ένα κάπως νωχελικό track, που μπορεί να ακούγεται ευχάριστα στις live εμφανίσεις τους αλλά όχι στο άλμπουμ είναι αρκετά βαρύ. Το άλμπουμ κλείνει δυνατά με την απαστράπτουσα πιανο μελωδία και την down- beat κιθάρα του "Cold Blood"

Γενικά, οι BirdPen κάνανε μία επιτυχημένη μεταφορά από τα ενδιάμεσα EPs στο προσωπικό τους LP. Το ‘On/Off/Safety/Danger’ μπορεί να χρειαστεί κάποια συναισθηματική φόρτιση αλλά και αρκετό χρόνο για την ακρόαση του αλλά είναι ένα πραγματικό αξιόλογο άλμπουμ.

1 Breaking Precedent 4:47
2 Airspace 5:54
3 Off 4:26
4 Machines Live Like Ordinary Pe 4:37
5 Man on Fire 5:20
6 The Ghost Bird 2:48
7 Admiral Red 8:03
8 Slow 4:55
9 The Birds and the Antennas 1:44
10 Thorns 5:30
11 Cold Blood 6:35

http://www.myspace.com/birdpen

Τα καλύτερα τραγούδια για τον μήνα Σεπτέμβριο 2011

Τα καλύτερα τραγούδια που ακούσαμε τον μήνα Σεπτέμβριο 2011, κατά την γνώμη μας είναι:

1. dEUS - "Constant Now"
2. Sivert Høyem - "Under Administration"
3. We Barbarians - "Strange Overtones"
4. Canon Blue - "Indian Summer (Des Moines)"
5. Bearstronaut - "No Reunion"

Επίσης πολύ καλά singles:

6. BirdPen - "Breaking Precedent"
7. John Maus - "Cop Killer"
8. Yuck - "Get Away"
9. Grand Archives - "A Way Around"
10. Creature Colony - "Blind Side"

Sivert Hoyem ( Madrugada ) - "Long Slow Distance" [2011]

Το 4ο studio album από τον τραγουδιστή των Madrugada, Sivert Hoyem έχει τίτλο "Long Slow Distance". Το άλμπουμ, που έχει προγραμματιστεί για κυκλοφορία στις 16 Σεπτεμβρίου, είναι η πιο πειραματική δουλειά του Sivert Hoyem μέχρι σήμερα.

"Αυτό το άλμπουμ είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική δουλειά από μένα ως άτομο από οτιδήποτε έχω κάνει ποτέ πριν" όπως δηλώνει ο ίδιος.

Το "Long Slow Distance" σηματοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο στην μουσική εξέλιξη του Sivert Hoyem.
Τα τραγούδια του είναι εμπνευσμένα από τη λαϊκή μουσική και Americana. "Αυτή τη φορά ήθελα να χαράξετε μια νέα κατεύθυνση για τον εαυτό μου, και αυτό το άλμπουμ είναι η πιο πειραματική δουλειά που έχω κάνει μέχρι σήμερα", συμπληρώνει ο Hoyem.

Sivert Hoyem και εδώ και πολύ καιρό ο κιθαρίστας του Cato Salsa, οι οποίοι έχουν συνεργαστεί στενά από την αρχή μέχρι το τέλος για το νέο άλμπουμ, έχουν εμπνευστεί από ορισμένες νέες κατευθύνσεις, όπως τα black metal του '90, το βιομηχανικό θόρυβο, krautrock και γαλλική ποπ. Η παρουσία των synths σε σχεδόν όλα τα κομμάτια είναι επίσης κάτι καινούργιο.

Εκτός από την μπάντα του (Cato Salsa, Christer Knutsen, Rune Nikolaisen, Børge Fjordheim), το άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης συνεργασίες από τον συμπαραγωγό Bjarne Stensli, Anne Lise Frøkedal (Harrys Gym) και Ådne Meisfjord (120 Days).
Δηλαδή ένα καθαρά Νοβηργικό άλμπουμ αλλά και με μια συνεργασία με τον Renate Knaup από το θρυλικό γερμανικό ροκ συγκρότημα Amon Düül II.

Tracklist

01. Under Administration
02. Long Slow Distance
03. Give It A Whirl
04. Warm Inside
05. Animal Child
06. Trouble
07. Red On Maroon
08. Blown Away
09. Emotions
10. Father´s Day
11. Innovations

http://siverthoyem.com/

http://www.myspace.com/siverthoyemandthevolunteers

The Men - "Leave Home" [2011]

Οι The Men είναι μία ιδιαίτερα θορυβώδης punk μπάντα από το Brooklyn. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής το 12ιντσο “We are The Men” EP 2009, το άλμπουμ “Immaculada” το 2010 και αυτό είναι το δεύτερο προσωπικό τους άλμπουμ.

Το "Leave Home" ξεκινά με κάποια λεπτά απροσδιόριστου θορύβου αλλά στη συνέχεια επικρατούν κιθάρες που κλαίνε αλλά και σείονται ταυτόχρονα σκιαγραφώντας μια ελλειπή τελικά μελωδία. Οι Nick Chiericozzi, Mark Perro και Chris Hansell που απαρτίζουν το γκρουπ πειραματίζονται χρησιμοποιώντας riffs της δεκαετίας του 80 μαζί με ψυχεδελικές αρμονίες. Στα μέσα του άλμπουμ το “L.A.D.O.C.H.” είναι ένα αργό βασανιστικό και απειλητικό track με πολλά drums. Κορυφαία στιγμή του άλμπουμ είναι το "Bataille", που προηγήθηκε της κυκλοφορίας του άλμπουμ σα single στα τέλη του 2010 και γενικά μπήκε στα playlists πολλών punk rock παραγωγών ανά την υφήλιο. Τα υπόλοιπα tracks του άλμπουμ ακούγονται ακόμη πιο βαριά και αφήνουν μια ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση "βρωμιάς".

Συνολικά από τα 8 tracks του "Leave Home" κανένα δε θυμίζει το ομώνυμο άλμπουμ των Ramones αν και παραπέμπουν σε όλα τα είδη των ήχων που ξεκίνησαν να ακούγονται μετά την έκρηξη του punk. Ακούγεται σα να υπάρχουν 3 συνθέτες και 3 ανταγωνιστικά στυλ μουσικής στην μπάντα που εναλλάσσονται συνεχώς. Επίσης, είναι εντυπωσιακό ότι μεγάλο κομμάτι του άλμπουμ είναι ορχηστρικό- με την τριβή να ακούγεται πάντα τόσο έντονα που δε χρειάζεται να ακούσεις ιδιαίτερα τα φωνητικά. Πραγματικά, δεν μπορούμε να προβλέψουμε μέχρι που θα φτάσουν στο μέλλον με αυτό το στυλ- προς το παρόν αρκούμαστε να φοράμε τα μαύρα μας ρούχα και τα Dock Martens και να χορεύουμε μόνοι μας ακούγοντας τους.....

1.If You Leave…
2.Lotus
3.Think
4.L.A.D.O.C.H.
5.()
6.Bataille
7.Shittin’ With The Shah
8.Night Landing

http://wearethemen.blogspot.com/

Yuck - "Yuck" [2011]

Οι Yuck είναι μία alternative rock μπάντα που σχηματίστηκε στο Λονδίνο το 2009. Αποτελείται από τους Daniel Blumberg (φωνητικά, κιθάρα), Max Bloom (φωνητικά, κιθάρα), Mariko Doi (φωνητικά, μπάσο) και Jonny Rogoff (drums). Οι Blumberg και Bloom είναι παλιά μέλη των Cajun Dance Party.

Αυτό είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους και η αναφορές στη δεκαετία του 90 είναι μάλλον αναπόφευκτες. Τα μέλη της μπάντας είναι μάλλον καθαρά προϊόντα του διαδικτύου και το άλμπουμ τους έχεις σαφείς παραπομπές από τις indie μπάντες από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Διακρίνεις εύκολα στο άκουσμα κάτι από τις βίαιες κιθάρες των Dinosaur Jr., από τα κλασσικά "σταματήματα" των Pavement, αλλά και και την πλούσια μελωδικότητα των Teenage Fanclub και των Velocity Girl. Παρόλα αυτά, οι Yuck είναι άξιοι αναφοράς όχι τόσο πολύ για το πως ακούγονται σαν μπάντα αλλά για αυτά που έχουν καταφέρει με αυτό το συνδυασμό ήχων και επιρροών.

Οι Yuck ξεχωρίζουν και διαχωρίζουν σα μουσική οντότητα γνωρίζοντας πως να δημιουργούν σαγηνευτικά, συναισθηματικά υποβλητικά τραγούδια. Μερικές φορές φωτεινά και εγωιστικά, όπως στο "κοριτσίστικα" χαριτωμένο "Georgia", ή στο midtempo ακουστικό "Shook Down" αλλά σε άλλες περιπτώσεις τραχιά και άμεσα, όπως απεικονίζεται στο ιδιαίτερα δυναμικό αν και με νωχελικά φωνητικά "Holing Out", με πολύ εύστοχους στίχους που πραγματεύονται τα σύγχρονα προβλήματα επικοινωνίας. Μετά βέβαια υπάρχουν και οι συναισθηματικές στιγμές στο άλμπουμ στα "Suicide Policeman", "Nightswimming", "Stutter"και στο μοναχικό "Sunday". Το άλμπουμ κλείνει με το επτάλεπτο "Rubber" που θυμίζει έντονα Yo La Tengo.

Η μόνη ομοιότητα των Yuck με το προγενέστερο γκρουπ των Blumberg και Bloom, Cajun Dance Partyare είναι οι πραγματικά περίεργοι και αινιγματικοί στίχοι. Το μόνο που απομένει να δούμε στο εγγύς μέλλον είναι αν θα καταφέρουν να διατηρήσουν αυτό τον ήχο και στα μελλοντικά τους άλμπουμς.

1. "Get Away" 3:35
2. "The Wall" 3:57
3. "Shook Down" 3:27
4. "Holing Out" 4:10
5. "Suicide Policeman" 3:15
6. "Georgia" 3:36
7. "Suck" 4:19
8. "Stutter" 3:42
9. "Operation" 3:47
10. "Sunday" 4:23
11. "Rose Gives A Lilly" 4:06
12. "Rubber" 7:14

Bonus Tracks
13. "Dark Magnet" 5:02
14. "Cousin Corona" 4:30

http://www.myspace.com/yuckband

http://yuckband.blogspot.com/

Disappears – "Lux" [2010]

Οι Disappears είναι ένα τετραμελές συγκρότημα από το Σικάγο, στο οποίο ξεχωρίζει η ηγετική φυσιογνωμία του πρώην 90 Day Man και νυν Pony, Brian Case, και στο ενεργητικό τους, εκτός των άλλων, έχουν φιλικές σχέσεις και συνεργασίες με εξίσου παράξενες μπάντες όπως οι Tortoise και οι Jesus Lizard. Η μουσική τους είναι ένα πραγματικό συνονθύλευμα μουσικών επιρροών,που περιλαμβάνει τον βαρύ ψυχεδελικό ήχο των krautorock συγκροτημάτων,το βρώμικο και γεμάτο reverbs garage των Spacemen 3,και τις ηλεκτρονικές πινελιές των Suicide. Ακούγεται πραγματικά πολύ δύσκολο να πετύχεις έναν τέτοιο ήχο, όμως οι Disappears φαίνονται ικανότατοι και το πετυχαίνουν στο έπακρο.

Ξεκινώντας το άλμπουμ με τα 'Gone Completely' και 'Magics' καταλαβαίνεις άμεσα πως έχεις να κάνεις με μια straight-rock ηχητική φόρμα. Τσαμπουκαλεμένοι ρυθμοί και ήχος που μοιάζει περισσότερο με μηχανή στα γκάζια της. Από εκείνο το σημείο και για την επόμενη μισή ώρα ο Case φροντίζει να μας παραδώσει μαθήματα ερέβους δημιουργώντας τα κατάλληλο σκοτεινό μουσικό σκηνικό μέσα από τα τραγούδια του. Με στίχο που ακροβατεί στα όρια της παράνοιας και με μουσικές ικανές να ντύσουν τους εφιάλτες μας δημιουργεί ένα κλειστοφοβικό σκηνικό που όταν κλείνει στο 'No Other' σε αφήνει με μια αίσθηση ανατριχίλας,αλλά και έξαψης από την γοητεία που σου προκάλεσε.

Μουσικά το άλμπουμ συγκεντρώνει όλες τις μουσικές αναφορές που καταγράφηκαν παραπάνω. Επιπροσθέτως εμφανίζει και κάποιες πιο punk επιρροές,κυρίως στα 'Pearly Gates' και 'New Cross' που είναι και τα πιο γρήγορα,από πλευράς ρυθμού,τραγούδια αυτής της κυκλοφορίας,και μια surf κιθαριστική νότα στο 'Not Nothing',το οποίο άνετα θα μπορούσε να είναι ένα τραγούδι των punk φαντασμάτων που ακούν στο όνομα Obits.

Σε γενικές γραμμές μιλάμε για μια κυκλοφορία που ιντριγκάρει τον επίδοξο ακροατή και τον προκαλεί να την ακούσει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Tracklist:

1. Gone Completely
2. Magics
3. Pearly Gates
4. Marigold
5. Not Nothing
6. Lux
7. Old Friend
8. Little Ghost
9. New Cross
10. No Other

http://www.myspace.com/disappearsmusic

Nevermind the Name - "In a Lifetime" [2011].

Οι Nevermind The Name είναι στην ουσία ένα μονομελές γκρουπ- πρότζεκτ που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2010. Εμπνευσμένοι από διάφορα είδη μουσικής, συνδυάζουν διαφορετικές επιρροές στις συνθέσεις τους. Εστιάζοντας κυρίως σε μια τεταμένη ατμόσφαιρα, η μουσική τους είναι φτιαγμένη έτσι ώστε να προξενεί συγκεκριμένα συναισθήματα που μπορούν να προκαλέσουν στους ακροατές τους την φαντασίωση του ιδεατού κόσμου. Η μουσική τους παράγεται με ένα λαπτοπ, μια εξακάναλη κονσόλα, μερικά πεντάλς, φτηνά drum-samples και software εγγραφής.

Το "A Gaze Into The Abyss" είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους και μπαίνει με ένα εισαγωγικό track όπως είναι το "In a Second" αλλά μετά με το "In a Lifetime" (ίσως το κορυφαίο track του αλμπουμ) και το "Walking the endless road" δυναμώνουν και αρχίζουν να θυμίζουν αρκετά τους God is an astronaut. Τα επόμενα tracks του αλμπουμ έχουν και καποιες post- metal νότες κυριως οσον αφορά τα drums και τις κιθάρες (ειδικά το "Memories" και το "Beat death") και το άλμπουμ τελικά κλείνει με ιδιαίτερα μελωδικό τρόπο στα δύο τελευταία tracks.

Genre – Post-rock, Instrumental, Atmospheric, Rock

01. In a Second 03:59
02. In a Lifetime 06:35
03. Walking the endless road 05:34
04. Memories 05:10
05. Beat Death 07:48
06. Empty Cities 06:29
07. The Righteous 07:31
08. Washed Ashore 09:47

http://www.myspace.com/thesampleguy

This Will Destroy You - "Killed The Lord, Left For The New World" [2011]

Οι This Will Destroy You είναι μια μία τετραμελής αμερικάνικη post-rock μπάντα από το San Marcos του Texas και σχηματίστηκαν το 2005. Το "Tunnel Blanket" είναι το δεύτερο studio άλμπουμ τους και έχει συνολικά ένα στομφώδη σκοτεινό ήχο, με τα μέλη της μπάντας να το χαρακτηρίζουν 'doomgaze', δηλαδή ένα μίγμα Doom metal και Shoegazing. Οι τρεις κιθάρες προδίδουν ένα ήχο που ακούγεται metal, αλλά περικλείει και ambient στοιχεία μέσα από κάποια πολύπλοκα περάσματα από τον ένα ήχο στον άλλο. Οι συγχορδίες είναι πολύπλοκες, με πολλή μελωδία και ικανές να ιντριγκάρουν το
post rock κοινό.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι με αυτό το άλμπουμ, η μπάντα από το Texas έχει εξελιχτεί σε ένα πολύ σημαντικό βαθμό. Πλήρως απελευθερωμένοι από κάθε προφανές post-rock χαρακτηριστικό, αυτός ο ήχος των TWDY είναι ακριβώς όπως επιδίωκαν πάντα να είναι. Είναι συμπαγής και περιεκτικός και μοιάζει σα να είναι ο ήχος της ελευθερίας, της κάθε ανεκπλήρωτης επιθυμίας αλλά και της έντονης επιθυμίας για κάθε ανεκπλήρωτο όνειρο. Οι καταπληκτικές θαμπές μελωδίες πριν στο φόντο αλλά πλέον στην πρώτη γραμμή του ήχου τους αναδεικνύονται από το αποκαλυπτικά στομφώδες ‘Little Smoke’ μέχρι το ονειρικό ‘Killed The Lord, Left For The New World’ αλλά και το δυναμικό ‘Powdered Hand’ χτίζοντας μία μοναδική ατμόσφαιρα. Αυτή η μουσική σου στροβιλίζει το μυαλό, δείχνει να "ρουφά" όλο τον κόσμο και να τον περνάει από το ένα αυτί στο άλλο, αφήνοντας πισω μόνο τα μυστικά του και την αλάνθαστη ηρεμία του σύμπαντος.

1. "Little Smoke" 12:05
2. "Glass Realms" 6:52
3. "Communal Blood" 8:13
4. "Reprise" 8:18
5. "Killed the Lord, Left for the New World" 6:33
6. "Osario" 2:40
7. "Black Dunes" 8:16
8. "Powdered Hand" 7:45

http://www.myspace.com/thiswilldestroyyou

Kurs Kaya - "Cola Dlya Gerdi" [2011]

Οι Kurs Kaya (στα ρώσσικα σημαίνει "η πορεία του Kai”) είναι το πνευματικό παιδί των Alex “Step” Minin (L’Ego) και Nickholas Koniwzski (Aesthesys, Crayon Medicine Enclave). Οι μουσικοί αυτοί είχαν συνεργαστεί και στο παρελθόν και προσπάθησαν να δημιουργήσουν το “the literature of sound” των Aesthesys, αλλά στην πορεία της διαδικασίας προέκυψαν οι Kurs Kaya με σημείο αναφοράς τα τέλη Μαίου του 2010.

Η μπάντα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της Cola Dlya Gerdi μέσα στο 2011. Η μουσική τους σε πολλά σημεία θυμίζει τους 65 Days of Static, τους Maybeshewill αλλά και τους Magyar Posse, όμως έχει πιο έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία αλλά και πρωτότυπα φωνητικά (λόγω της γλωσσας). Τα ορχηστρικά τους κομμάτια θα μπορούσαν κάλλιστα να επενδύσουν μουσικά κινηματογραφικές ταινίες γιατί βγάζουν ενα απίστευτο συναίσθημα στο άκουσμα τους.

Το άλμουμ ξεκινά με την όμορφη μελωδία του ορχηστρικού "Cola Со Льдом Для Герды" που μας θυμίζει κάτι και από Maybeshewill, μετά το καταιγιστικό "Свежее Чудо" σε πιο 65 days of static ρυθμους για να ακολουθήσουν τα πιο ατμοσφαιρικά "Chrysopoeia" και "Ариадна" με πολλά ethnic στοιχεία. Κορυφαία στιγμή του άλμπουμ το "Не Зная Чисел" με μια μελωδια που σε σαγηνευει πραγματικά. Το υπόλοιπο άλμπουμ κινείται σε πιο χαλαρούς ρυθμούς αλλά με πρωτότυπες συλλήψεις και μελωδίες.

01 – Cola Со Льдом Для Герды
02 – Свежее Чудо
03 – Chrysopoeia
04 – Ариадна
05 – Не Зная Чисел
06 – Avecher; Бес Смысла
07 – Sic Transit Gloria Mundi
08 – Колыбель На Я
09 – Singularity (Part 1)

Bonus Track
10 – Не Зная Чисел (String Version)

http://www.myspace.com/kurskaya