Το ότι ο Eugene επικοινωνεί εξίσου άνετα με τον Θεό, αλλά και με τα πνεύματα, ερυθρόδερμων η χλωμών προσώπων, που στοιχειώνουν τα βουνά και τις ερήμους της Δύσης το έχουμε εμπεδώσει και απολαύσει από την εποχή του Sackcloth and ashes μέχρι και το Ramblin’ mind πρόσφατα.
Στην πορεία με τους Woven hand θαυμάσαμε -πολλές φορές με κομμένη την ανάσα για να μη παρεμβάλουμε στην μυσταγωγία- τις μουσικές και πνευματικές αναζητήσεις του στον Βορά της Ευρώπης αλλά και της Mitteleuropa.Στο Threshingfloor ο δρόμος του τον φέρνει ανατολικά του σταθμού Μάζαρικ της Πράγας. «Εκεί που η παρουσία της Ανατολής είναι ήδη εμφανής, Όχι η πραγματική ανατολή που συναντά κανείς στο Άζχαρ στο Κάιρο, η στα καφενεία στους δρόμους της Χάιφα, αλλά εκείνη η παραλλαγή της Ανατολής που είναι γνωστή ως λεβαντινισμός: ένα κάτι απροσδιόριστο, το σώμα της Ανατολής χωρίς το πνεύμα της…» όπως ειρωνικά και φλεγματικά περιγράφει τα Βαλκάνια ο Marcus Ehrenpreis στο The Soul of the East πίσω στα 1927.
Όχι ο Eugene δεν βλέπει ειρωνικά τα Βαλκάνια και την Εγγύς Ανατολή, κάθε άλλο πιστεύω. Απλά ο τρόπος που ενσωματώνει στην μουσική του Threshingfloor όργανα όπως η φλογέρα, το ούτι και το σάζι, μαζί με ανατολίτικους ρυθμούς, μοιάζει να είναι όντως το πόνημα ενός Λεβαντίνου εκφυλισμένου φυλετικά και πολιτισμικά όπως τους είδε ο Ehrenpreis.
Όμως τελικά δεν είναι ούτε αυτό. Την απάντηση ίσως μας την δίνει ο James Carrier στο Occidentalism, Images of the West: «Οι Δυτικοί, λοιπόν, ορίζουν την Ανατολή από την άποψη της Δύσης, αλλά και οι άλλοι ορίζουν τον εαυτό τους από την άποψη της Δύσης, κι επίσης ο καθένας ορίζει την Δύση από την άποψη του Άλλου…Βεβαίως έτσι όπως το θέτω, η Δύση βρίσκεται στην προνομιούχο θέση να αποτελεί πρότυπο, σύμφωνα με το οποίο ορίζονται όλοι οι Άλλοι…»
Οριενταλισμός λοιπόν, από αυτό πάσχει το The Threshingfloor. Κι ας είναι στο σύνολό του καλύτερος δίσκος από το Ten Stones. Κι ας είναι το Orchard Gate ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που έγραψε ποτέ, και το Behind your breath κομμάτι που θα έστεκε περήφανο σε οποιονδήποτε από του τρεις πρώτους και καλυτέρους δίσκους τους. Κι ας είναι το Truth ένας ακόμη –ο τρίτος- ανατριχιαστικός φόρος τιμής στον Curtis.
Με τις τελευταίες νότες του ρουτινιάρικου βλαχοροκ του Denver City που κλείνει τον δίσκο, εκεί που κάποτε υπήρχε ατόφια έκσταση, κυριαρχεί για μια ακόμη φορά η απογοήτευση για τις μεγάλες προσδοκίες που διαψευστήκαν.
Tracklist:
1 Sinking Hands
2 The Threshingfloor
3 A Holy Measure
4 Raise Her Hands
5 His Rest
6 Singing Grass
7 Behind Your Breath
8 Truth
9 Terre Haute
10 Orchard Gate
11 Wheatstraw
12 Denver City
