Στο άκουσμα πριν περίπου δύο μήνες ότι ο Lorenzo Woodrose μαζί με την μπάντα του θα επισκεφτεί συναυλιακά την πόλη μας και έχοντας πρόσφατο το εξαιρετικό φετινό τους άλμπουμ “Third Eye Surgery”, πραγματικά ανυπομονούσαμε να δουμε επιτέλους ζωντανά μια από τις καλύτερες γκαρα
Κατά τις 10 και κάτι, αν και η προσέλευση ήταν μικρότερη του αναμενομένου, ανέβηκαν στη σκηνή οι 45 Rats. Για περίπου 45 λεπτά, το τρίο από την Αθήνα μας πλημμύρισε με ένα καταιγισμό ορχηστρικού stoner rock με κύριο γνώμονα το EP τους “First Gear” αλλά και με κάποιες νέες συνθέσεις από την αναμενόμενη νέα κυκλοφορία τους. Πιασάρικα riffs και "local" fuzz με σαφείς παραπομπές σε μπάντες όπως οι The Atomic Bitchwax και Karma to Burn, μας έκαναν αν μη τι άλλο να αρχίσουμε να τους ψάχνουμε μιας και για μένα τουλάχιστον ήταν η πρώτη φορά που τους είδα και οφείλω να ομολογήσω ότι μου άρεσαν αρκετά.
Η ώρα είχε φτάσει περίπου 11μισι όταν η τετράδα από την Κοπεγχάγη (αφού είχε πιει ήδη μια γύρα μπύρες στο bar...) ήταν στη σκηνή του ΓΑΙΑ μαζί με την πρώτη τετράδα από μπύρες που κατέφτασε από το κοντινό bar. Από το πρώτο riff της κιθάρας του Lorenzo, όλοι μας νοιώσαμε ότι θα ζήσουμε ίσως μία από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς αν και οδεύουμε προς το κλείσιμο της. Ο ήχος τους ήταν λιτός αλλά μοναδικός, με ρίζες στο rock'n'roll, τη soul και την ψυχεδέλεια των αρχών 60's αλλά με το πάθος και την αδρεναλίνη που βγάζει στη σκηνή η σπαρακτική ερμηνεία του Lorenzo.
Δεν επέμεναν μόνο στο εξαιρετικό τελευταίο τους άλμπουμ “Third Eye Surgery” αλλά με την ευκαιρία της πρώτης τους παρουσίας στην πόλη μας τίμησαν δεόντως και τα προηγούμενα άλμπουμς του (“Blows Your Μind”, “Money For Soul”, “Love Comes Down”, “Chasing Rainbows” και φυσικά το ομώνυμο άλμπουμ του 2009). Το encore περιελάμβανε δύο τραγούδια μέσα σε μία γενική αποθέωση με τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά το όνομά τους σε "γηπεδικούς" ρυθμούς...
Στα παραλειπόμενα του live, o φοβερός drummer των Baby Woodrose που με το που ανέβηκε στη σκηνή έβγαλε αμέσως το T-shirt του και τα παπούτσια του (?) και έπαιζε σε μία πρωτοφανή σκυφτή στάση- προσωπικά κάπου μου θύμισε τον Joey Castillo από τους Queens of the Stone Age...
Για ακόμη μία φορά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό φίλο μου Άκη Καλλόπουλο για το άψογο φωτογραφικό υλικό που ευγενικά μας παραχώρησε...
YΓ. Δυστυχώς για ακόμη μία φορά, δεν είχαμε πρόσβαση στην playlist της μπάντας- γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε και ήταν δύσκολο μέσα στο γενικό παραλήρημα του live να συγκρατήσουμε τίτλους τραγουδιών....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου