Tα καλύτερα τραγούδια για τον μήνα Νοέμβριο 2012 The Irrepressibles - Arrow Borko - Born to Be Free Guards - Can't Repair Paul Banks - Paid For That Night Sins - Playing Dead Crystal Castles - Telepath Tyvek - Sea Walls Exitmusic - The Modern Age Τhe Pharmacy - Pines Ten Kens - German Purity Get Your Gun - Staying For A While Rank Xerox -Helpless Broken Cups – Flesh Mark Lanegan - 'Down In Yon Forest' Woolen Kits - 'Sandra'
Οι Battleships, ένα τετραμελές [Jordan Sturdee (φωνητικά, κιθάρα), Jonathan Bowden (μπάσο, πλήκτρα), Nato Hannaford(κιθάρα) και Dan McMurray (ντραμς)] συγκρότημα από το Σύδνεϋ και μόλις κυκλοφορήσαν το ντεμπούτο τους, mini album με επτά κομμάτια και τίτλο "To You". Φέτος τάραξαν τα νερά της μουσικής σκηνής της Αυστραλίας με την επιτυχία των δύο singles στο ραδιόφωνο. Στην αρχή ήταν το 'In Retrospect', ένα μείγμα με στοιχειωμένα φωνητικά και ατμοσφαιρική μουσική που έκανε τους ακροατές να θέλουν να το ακούσουν ξανά και ξανά. Μετά από αυτό, το δεύτερο single τους 'Your Words' παγίωσε τον ήχο του γκρουπ. Τα 'In Retrospect' και 'Your Words' και τα δύο βρίσκονται στο "To You", καθώς και άλλα πέντε κομμάτια που προσθέτουν περισσότερη ουσία στο ήδη μαγευτικό ήχο των Battleships. Το νέο τους single "Coming Back To You" προσθέτει λάδι στη φωτιά, παρουσιάζοντας την τάση των Battleships για υποβλητικές μελωδίες και ευφυή μουσικότητα. Σαν επιρροές αναφέρουν οι ίδιοι τους The Boxer Rebellion, The National, Elbow. Οι Battleships ηχογράφησαν, έκαναν την μίξη και την παραγωγή οι ίδιοι στο "To You", με τον Don Bartley (Lisa Mitchell, The Vines, Silver Chair) για άλλη μια φορά να προσθέτει την εμπειρία του στη διαδικασία του mastering. Με ένα τέτοιο βάθος στον ήχο τους, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι "To You" είναι η πρώτη κυκλοφορία των Battleships.
Tracklist: 01. Your Words 02. Coming Back To You 03. Collision (Head On) 04. In Retrospect 05. As You’d Begun 06. Inside 07. Another Way
'Push The Sky Away' θα λέγεται το καινούριο album του Nick Caveμαζί με τους Bad Sheeds, μετά από πέντε χρόνια και το 'Dig Lazarus Dig'. Το άλμπουμ θα περιέχει εννέα τραγούδια και αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αρχές του Φλεβάρη του 2012. Στην επίσημη ιστιοσελίδα του Νick Cave http://www.nickcave.com/ μπορείτε να δείτε λεπτομέριες από ολες τις εκδόσεις που θα κυκλοφορήσουν μαζί με το παρακάτω trailer:
Οι Khoma είναι μια σουηδική post-rock μπάντα από την Umeå και σχηματίστηκαν το 2003 με ιδρυτικά μέλη τους Jan Jämte, Fredrik Kihlberg και Johannes Persson, όλοι τους συμμαθητές στο κολλέγιο. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους ‘Tsunami’ πούλησε αμέσως 2.000 αντίτυπα χωρίς καν να έχουν συμφωνήσει με δισκογραφική εταιρία. Υπέγραψαν με τη Roadrunner Records το 2006 και το δεύτερο τους άλμπουμ "The Second Wave" γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη αποδοχή και εκτός Σουηδίας. Μετά από μια σχετική αποχή κυκλοφόρησαν και το τρίτο "A Final Storm" από τη Selective Notes. Βασικό τους πρόβλημα είναι ότι δεν είχαν σταθερό line-up με τα εκάστοτε μέλη τους εκτός από τη μουσική να έχουν σαφείς ιδεολογικές απόψεις περί αναρχίας, φεμινισμού και σοσιαλισμού. Το ‘All erodes’ συγκεντρώνει ανέκδοτα τραγούδια τους γραμμένα από το 2002 έως το 2012, που για διάφορους λόγους δε συμπεριλήφτηκαν στα τρία άλμπουμ τους. Ο ήχος του βγάζει ένα απίστευτο συναίσθημα και μία μίξη ακουσμάτων που θυμίζουν Deftones, Radiohead και Muse. Το εναρκτήριο ‘In ruins’ με το στοιχειωμένο πιάνο και την ήρεμη ατμόσφαιρα και το μουντό ‘Dead seas’ που μπλέκει τη μουσική αναζήτηση των Radiohead με το trip-hop των Massive Attack και τη μελωδικότητα των Anathema. Το "Give it meaning" είναι σα metal εκτέλεση του ‘There, there’ των Radiohead ενώ το ‘Death Throes’ είναι ένα δυνατό mid-tempo τραγούδι με βαριές κιθάρες που εξασθενούν κάπως μετά το πρώτο του μισό. To ‘Armo’ είναι σκοτεινό και κάπως κλειστοφοβικό με τις συγκρίσεις με Sigur Ros και Massive Attack να είναι αναπόφευκτες. Το ‘Eyes to the sun’ είναι το ίδιο υπνωτικό, με μια μελωδία σιωπηλή και εσωστρεφή ενώ το τελευταίο ‘All like serpents’ είναι ένα remix, κάπως παράταιρο με τα προηγούμενα που σκιαγραφεί όμως μια πιθανή νέα στροφή για την μπάντα. Γενικά, το ‘All erodes’ είναι ένα άλμπουμ που θα σου πάρει κάποιο χρόνο για να το συνηθίσεις. Σίγουρα, δε μοιάζει για μια συλλογή τραγουδιών μιας ολόκληρης δεκαετίας μιας και έχει μια απίστευτη συνοχή με ένα ήχο που δεν μπορείς εύκολα να το βάλεις σε μία συγκεκριμένη κατηγορία.
Tracklist:
01 – In Ruins 02 – Just Another Host 03 – Dead Seas 04 – Give it Meaning 05 – Death Throes 06 – Winter Came Upon Us 07 – Armo 08 – Eyes to the Sun 09 – All Like Serpent (Remix)
Oι Circle είναι μια indie rock μπάντα ένα προάστιο του Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Έχουν ιδρυθεί το 2005 ως ένα one-man προσωπικό project του Radi Safi και έχουν εξελιχθεί σε ένα πλήρες μουσικό σύνολο. Μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει ένα στούντιο άλμπουμ το 2008 με τίτλο ‘Just Keep Swimming’ και αυτό το single.
Το κομμάτι θυμίζει αρκετά The Cranberries και όταν ακούω την τραγουδίστρια Rebecca Shave μου θύμιζει λίγο και Delores O' Riordan. Πραγματικά ένα πανέμορφο τραγούδι.
Oι The KVB είναι ένα διμελές μουσικό σχήμα από το Southampton (UK) και αποτελείται από τον Klaus Von Barrel (κιθάρες, samplers, φωνητικά) και την Kat Day (πλήκτρα). Οι επηρροές τους πηγάζουν από το Glum Rock των πρώιμων 80s, με μπάντες όπως οι Echo & The Bunnymen, The Human League (την προ Dare εποχή), The Jesus & Mary Chain, The Birthday Party και φυσικά οι Joy Division να είναι τα είδωλα τους. Ξεπετάχτηκαν μαζί με το νέο κύμα αντίστοιχων "σκοτεινών" μπαντών από το μεγάλο νησί πρωτοστατούντων βέβαια των The Horrors, αλλά και των Toy, S.C.U.M ή των υποτιμημένων Suicide Party. Το "Always Then" μπορείς να πεις ότι κάνει το "Unknown Pleasures" να ακούγεται σαν ένα άλμπουμ για party μιας και κάνει την αποξένωση να ακούγεται πιο cool από ποτέ. Ξεκινά εκρηκτικά με το 'Captives' που παραπέμπει σε The Human League με φωνητικά Ian Curtis ενώ το drum beat του 'Waiting For The Fall' ακούγεται πολύ καλύτερο από ότι οι Sumner, Hook και οι υπόλοιποι New Order συνέθεσαν μετά το θάνατο του Curtis. Το 'These Boots Were Made For Walking' της Nancy Cinatra δε θα μπορούσε να εκτελεστεί πιο σαδιστικά και στοιχειωμένα όπως μέσα από το 'Boots' ενώ το 'Here It Comes' ακούγεται σαν Echo & The Bunnymen αλλά μοιάζει και με το 'Upside Down' των The Jesus & Mary Chain - μάλλον θα είναι και το πιο "πιασάρικο" track του άλμπουμ. Το 'Hands' είναι κάπως ψυχρό και απόμακρο ενώ το 'Leaning' είναι τόσο ζοφερό όσο και άχρωμο. Είναι προφανές ότι το άλμπουμ στο σύνολό του δεν είναι ένα party άλμπουμ. Αν είσαι τύπος που αντιλαμβάνεσαι τη μουσική σαν τέχνη, τότε ίσως οι The KVB σου προσφέρουν το άλμπουμ της χρονιάς. Μια σαραντάλεπτη μουσική αποθέωση με διθυραμβικές κιθάρες και μυστηριώδη πλήκτρα και samplers...
Tracklist: 1. Captives 2. Waiting for the Fall 3. Hands 4. Leaning 5. Here It Comes 6. Until I'm Cold 7. Always Then 8. Boots 9. Dreams 10. The Truth
Οι The Irrepressibles είναι μία δεκαμελής ορχηστρική μπάντα που σχηματίστηκε από το συνθέτη και μουσικό Jamie McDermott. Έχουν κυκλοφορήσει ήδη το ντεμπούτο άλμπουμ τους "Mirror Mirror" πριν 2 χρόνια (με το 'In This Shirt' να γνωρίζει καθολική αποδοχή...) και παλιότερα ένα CD/DVD πακέτο με τίτλο "From The Circus to the Sea". Σα συγκροτημα, έχουν επηρρεαστεί από David Bowie, Kate Bush και Antony & The Johnsons. Αυτό πλεόν είναι το δεύτερο studio άλμπουμ τους και σηματοδοτεί μία πράξη ηρωισμού σε ένα σχετικά δειλό κόσμο. Το "Nude" είναι πολύ πιο προσεγγίσμο και απολαυστικό ειδικά σε κομμάτια όπως το 'Tears', εκεί που τα synths και τα drum machines εναλλάσσονται με βιολί και κρουστά σε ένα χορευτικό hit που έλειπε από το "Mirror Mirror". Τα τραγούδια που προσεγγίζουν πραγματικά τον ήχο του πρώτου τους άλμπουμ είναι τα 'Arrow' και 'Two Men In Love', με την αναπόφευκτη σύγκριση τους με τους Antony & The Johnsons αλλά και μια πρόοδο στο βάθος και την έκταση του ήχου τους. Κάπου ανάμεσα στο υπέροχο εναρκτήριο 'Arrow' και στο τελευταίο "Two Men in Love", ο McDermott ανακηρύσσει την ομοφυλοφιλία σα μία ηρωική, ρομαντική και λυτρωτική απόπειρα. Το 'To Be' έχει μια μουσική που σε καθηλώνει, κάτι που το ένοιωθες και στο ντεμπούτο τους αλλά σου αφήνει την αίσθηση ότι το πήγαν και λίγο παραπέρα σαν μπάντα. Ο τίτλος του άλμπου σε απατά τελικά: συναισθηματικά μπορεί να φαίνεται κενό αλλά το "Nude" έχει τελικά ένα αψεγάδιαστο "μουσικό" περιτύλιγμα. Το μόνο πρόβλημα με το άλμπουμ είναι η κάπως αλλοπρόσαλλη δομή του που δεν αφήνει χώρο να φανούν τα highlights του μιας και από τα 10 τραγούδια δύο μπορείς να αποκαλέσεις ιντερλούδια και ένα πρελούδιο και κατ' όνομα (το "Tears"). Με λίγα λόγια, το "Nude" αν και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα από τα καλύτερα άλμπουμς της χρονιάς, κάπου αδικεί τον εαυτό του λόγω της συντομίας του.
tracklist:
1. Time Passing 2. Arrow 3. New World 4. Tears (Prelude) 5. To Be 6. The Opening 7. Pale Sweet Healing 8. Tears 9. Ship 10. Two Men In Love
Aπό το Los Angeles το τρίο με το όνομα The Ivy Walls διασκευάζουν το "Eyes Without A Face" του Billy Idol, μια πανέμορφη διασκευή, από τις καλύτερες που ακούσαμε τελευταία. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν και το νέο τους single που έχει τίτλο ‘We Were Beautiful’
Oι The Anecdotes είναι μια καινούρια Alternative / Indie / Rock μπάντα από το Manchester και μόλις κυκλοφόρησαν το ντεμπούντο τους ep με τίτλο 'Stories to Tell'. Ο ήχος τους είναι καθαρά Βρετανικός και μπορείς να τον χαρακτηρίσεις σαν καλό χορευτικό Indie-Rock.
Η κλασσική πεντάδα που δε χάνουμε συναυλίες του είδους αυτή την φορά ήταν επτάδα και η προσέλευση μας στο χώρο ήταν έγκαιρη για να προλάβουμε να δούμε και τα δύο support. Η γενική προσέλευση κατά τις 10 παρά ήταν μάλλον απογοητευτική και δε βελτιώθηκε σημαντικά μέχρι να ξεκινήσει να παίζει το πρώτο support γύρω στις 10 και μισι.
Αυτοί ήταν οι Fuzzy Nerds, η μπάντα από τα Γιάννενα με την 15χρονη πορεία τους στο χώρο, μας παρουσίασε επί σκηνής ένα 40λεπτο set με τραγούδια και από το επερχόμενο 6ο cd στις αρχές του 2013 "Killer 13". Στρωτό και έμπειρο παίξιμο, αρκετά καλά φωνητικά και σκηνική παρουσία με ενδιαφέρούσες pop μελωδίες, τα κύρια χαρακτηριστικά τους που κατά γενική ομολογία άρεσαν στο κοινό.
Το δεύτερο support, οι Jane Doe μας παρουσίασαν ένα setlist μοιρασμένο ανάμεσα στο πρώτο τους "Heaven For Dogs" και το τελευταίο τους άλμπουμ “The Enormous Head of King Splendid” με μία προβολή κυρίως πολεμικών στιγμιότυπωνστο φόντο. Με ένα line-up με δύο κιθάρες θα περίμενα ένα κάπως πιο δυναμικό ήχο αλλά οι συνθέσεις τους είχαν ενδιαφέρον, μας άφησαν εκεί λίγο μετά τα μεσάνυχτα και έμειναν ανάμεσά στο κοινό για να παρακολουθήσουν τους O.Children που εμφανίστηκαν λίγο αργότερα.
Γύρω στις 12 και κάτι, η επιβλητική παρουσία του δίμετρου (ίσως και παραπάνω....) Tobias O'Kandi εμφανίστηκε επί σκηνής μαζί με την υπόλοιπη μπάντα, όλοι με αρβύλες Dr Martens, υποδηλώνοντας και τη λονδρέζικη καταγωγή τους. Κλασσικό line-up με μπάσο, drums και δύο κιθάρες και ένας βρεταννικός ήχος που μέσα από την απλότητά και την αυθεντικότητά του μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Ο Tobias απέδειξε και live ότι δε χαρακτηρίστηκε άδικα (ίσως υπερβολικά βέβαια...) σα νέος Ian Curtis ή Nick Cave.
Ιδιαίτερα επικοινωνιακοί (ειδικά ο Tobias...) με το κοινό που ολοένα και γέμιζε το μπροστινό μέρος της πλατείας, ξεκίνησαν με δύο τραγούδια από τον πρωτο ομώνυμο δίσκο τους αλλά συνέχισαν με τα "Pt Cruiser" και "Swim" και άρχισαν να ξεσηκώνουν τον κόσμο. Με το "Dead disco dancer" και το πιο πιασάρικα "I know you love me" και "Oceanside" μας απέδειξαν πόσο funky και pop ήχο μπορούν να βγάλουν σαν μπάντα. Αποκάλυψη μιας και προσωπικά το ξαναλάτρεψα το "Yours for you" και μετά από περίπου μία ώρα και κάτι έκλεισαν με το ‘Ruins’ για να αποχωρήσουν από τη σκηνή με το κοινό να τους επευφημεί και να ζητά έντονα το encore. Επέστρεψαν με τον Andi (πολύ καλός drummer παρεπιμπτόντως...) να έχει αφαιρέσει την μπλούζα του για να μας πουν το πολυαναμενόμενο ‘Radiowaves’ και να κλείσουν μια υπέροχη παρουσία που δυστυχώς για μία ακόμη φορά (παρά το χαμηλό εισητήριο...) δεν τίμησε το κοινό της πόλης.
Στα παραλειπόμενα του live, ο manager της μπάντας (μια φιγούρα βγαλμένη από τις ταινίες του Guy Ritchie....) με σακάκι κουμπωμένο και μαλλί με μπόλικη μπριγιαντίνη που έδωσε ρεσιτάλ ειδικά όταν προέτρυνε τον κόσμο να φωνάξει για να βγει η μπάντα για το encore...
Για ακόμη μία φορά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό φίλο Άκη Καλλόπουλο για το άψογο φωτογραφικό υλικό που ευγενικά μας παραχώρησε.
Setlist
Malo Ezekiel's son Pt Cruiser Swim Dead disco dancer Heels I know you love me Oceanside Yours for you Fault line Chimera Holywood Lily's Man Ruins
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου στο Γαία Live Δόξης 5 & Σαλαμίνος, Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη.
Oι πορτες ανοιγουν στις 20.30.
Σημεια προπωλησης : Ticket House / Lotus Record Store / Nephilim
•Είναι η καλύτερη Ευρωπαϊκή γκαραζοψυχεδελική μπάντα της τελευταίας δεκαετίας.
O πληθωρικός και υπέρ-παραγωγικός(!!) Front man Lorenzo Woodrose, (On Trial, Spids Nøgenhat, Pandemonica, Disconnected Flowers, Dragontears) και η..εκλεκτή του παρέα, έρχονται στην Αθήνα με το super album Third Eye Surgery στις αποσκευές τους, έτοιμοι να βάλουν φωτιά στις ψυχές μας και μαζί μας να καούν , μέσα στο συναίσθημα, στις βρώμικες κιθάρες, και τα νοσταλγικά σόλο μιας μπάντας που αναπνέει μόνο πάνω στη σκηνή...
.. "Οι Baby Woodrose στα καλύτερα τους" ..
• Οι Baby Woodrose «γεννιούνται» το 2001 στην Κοπεγχάγη.
Παίρνουν το όνομά τους από το Argyreia nervosa, ένα φυτό κοινώς γνωστό ως Hawaiian baby woodrose, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραισθησιογόνα αποτελέσματα...
Όταν το 2001 κυκλοφορεί το debut album "Blows Your Mind" προκαλεί άμεσα το ενδιαφέρον αφού πρόκειται για ένα one-man εγχείρημα και μάλιστα με εντυπωσιακό αποτέλεσμα!! Ο Lorenzo Woodrose γράφει τα τραγούδια, παίζει όλα τα μουσικά όργανα, κάνει την ηχογράφηση και την παραγωγή του δίσκου και όχι μόνο αυτό αλλά δημιουργεί και τη δική του δισκογραφική, κάτω από την ετικέτα της οποίας (Pan Records) γίνεται και η κυκλοφορία του !!!!!!
Σύντομα όμως το ιδιοφυές αλλά ...μοναχικό project που ακούει στο όνομα Baby Woodrose αποκτά τη διάσταση της μπάντας και οι επιρροές των νέων εκλεκτών συνοδοιπόρων αντανακλώνται χαρακτηριστικά στο επόμενο καθοριστικό και κλασσικό πλέον album "Money For Soul". Ο ήχος τους γίνεται μοναδικός, προσωπικός, ξεκινάει από τα βάθη των 60's και μέχρι να σκάσει σαν βόμβα αδρεναλίνης στη σκηνή μέσα από την punk attitude σπαρακτική ερμηνεία του Lorenzo, έχει προλάβει να «λερωθεί» με όλες τις ...υποτροπές του rock'n'roll, της soul και της ψυχεδέλειας, ενώ ανοίγει το δρόμο για τη σπουδαία Bad Afro Records (μια πετυχημένη σχέση που αντέχει στο χρόνο) τα μεγάλα ακροατήρια (Roskilde Festival 2003), τα ραδιόφωνα βομβαρδίζουν συνεχώς, υποψηφιότητα στα Δανέζικα Grammy, βραβείο P3Guld !!!!
...Απογείωση.
Ακολουθεί μια τρομερά παραγωγική και αποδοτική περίοδος που γεννάει πληθώρα παραγωγών από τις οποίες ξεχωρίζουν, το βαρύ και ..προκλητικό (βλ. εξώφυλλο) Love Comes Down το 2006, το μουντό και ψυχεδελικό Chasing Rainbows του 2007, το αυτοσαρκαστικό ομώνυμο άλμπουμ του 2009 και φυσικά το ολόφρεσκο Third Eye Surgery (2012) που κυκλοφορεί ..ανάμεσα μας, αποσπώντας τις καλύτερες των κριτικών'
Οι Tyvek είναι μία post-punk μπάντα από το Detroit, σχηματίστηκαν το 2005 και αποτελούνται από τους Kevin (φωνητικά, κιθάρες), Matt (drums), Heath (κιθάρες) και Lianna (μπάσο). O ήχος τους είναι δυνατός, βρώμικος με έντονες garage επηρροές - αλλά και πινελιές 80s (στα φωνητικά σου θυμίζουν κάποιες φορές Mark E. Smith) και οι ηχογραφήσεις τους ακούγονται σα να παίζουν ζωντανά τα τραγούδια τους. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής 3 LPs (Tyvek - 2009, Skyin - 2010, Nothing Fits -2010) και διάφορα 12ιντσα, 7ιντσα καθώς και ένα Live LP σε διαφορετικά εναλλακτικά πάντα labels. To τελευταίο τους "On Triple Beams" το κυκλοφορούν από το ανεξάρτητο label "In the Red Records". Το άλμπουμ μπαίνει με απίστευτη ορμή με το "Scaling" ενώ το "Early Spring" έχει μία απίστευτη νέα κιθαριστική προσέγγιση σε παλιότερες μπάντες όπως οι Fall και οι Gang of Four. To "Sea Walls" είναι ένα punk- rock αριστούργημα που θα το επικροτούσαν ακόμη και οι Clash, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το "Say Yeah". Το "Little Richard" είναι το πιο garage τραγούδι του άλμπουμ με ανελέητο τζαμάρισμα στις κιθάρες ενώ τα "Wayne County Roads" και "Midwest Basements" δε σε αφήνουν να χαλαρώσεις ούτε δευτερόλεπτο με τα γεμάτα πάθος φωνητικά του Kevin αλλά και το παίξιμο τους είναι πειραματικό και ενθουσιώδες. Το "Returns" κλείνει το άλμπουμ με τον ίδιο φασαριόζικο τρόπο που άνοιξε έτσι που σε κάνει να θες να το ακούσεις πάλι από την αρχή!!! http://www.myspace.com/tyvekmusic http://www.facebook.com/pages/Tyvek/147665385291158?ref=ts&fref=ts http://tyvek.bandcamp.com/
Tracklist:: 01 – Scaling 02 – Early Spring 03 – Sea Walls 04 – Say Yeah 05 – Little Richard 06 – City Of A Dream 07 – Wayne County Roads 08 – Midwest Basements 09 – Efficiency 10 – Returns
Οι Crystal Castles είναι μία καναδέζικη electronic experimental μπάντα που σχηματίστηκε το 2004 στο Toronto από τον παραγωγό Ethan Kath και την τραγουδίστρια Alice Glass. Αφού κυκλοφόρησαν πολλά περιορισμένης κυκλοφορίας EPs μεταξύ 2006 και 2007, ακολούθησε το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 2008, με singles τα"Alice Practice", "Crimewave", "Air War", "Courtship Dating" και "Vanished". Το 2011, κυκλοφόρησαν το δεύτερο "II" που έτυχε καθολικής αναγνώρισης ειδικά με τη συμμετοχή του Robert Smith στο πετυχημένο single "Not In Love". Το τρίτο τους άλμπουμ "ΙΙΙ" κυκλοφορεί στις 12 Νοεμβρίου με δύο singles να έχουν ήδη προηγηθεί- πιο συγκεκριμένα τα "Plague" και "Wrath of God". Σε σχέση με τα δύο προηγούμενα, δεν κυριαρχούν τα keyboards, αλλά νέοι παραλλαγές ήχων και ακουσμάτων με μία έντονη αίσθηση μιζέριας. Κατά τα άλλα, ο ήχος παραμένει θορυβώδης, οι τίτλοι των τραγουδιών πάντα φέρνουν δυσάρεστους συνειρμούς, οι στίχοι δυσδιάκριτοι με την Alice Glass να "τσιρίζει" σε πολλούς από αυτούς. Το ‘Kerosene’ καταφέρνει να είναι τόσο χορευτικό όσο και στοιχειωμένο ενώ το ‘Affection’ ακούγεται πιο οικείο και θυμίζει αρκετά από τα τραγούδια του "II". Το ‘Transgender’ έχει μια ιερότητα σα να ηχογραφήθηκε στο εσωτερικό κάποιας εκκλησίας ενώ το ‘Wrath of God’ είναι το τραγούδι που είναι πιο κοντά στη νέα τους προσέγγιση- ειδικά προς το τέλος του. Το 'Sad Eyes' εξελλίσσεται σε ένα πένθιμο μοιρολόι με στίχους όπως οι εξής: "My sad eyes, you can't disguise." Κορυφαία στιγμή του άλμπουμ το κλείσιμο του με το "Child I Will Hurt You", ένα πανέμορφο αλλά και ανυπόφορα θλιμμένο νανούρισμα. Κάθε στιγμή του "III" είναι για τον ακροατή του ένα "ακουστικό" κρύο ντους επιβεβαιώνοντας οτι το ντουέτο από το Τορόντο είναι κάθε άλλο παρά προβλέψιμο συνθετικά...
Tracklist: 01 Plague 02 Kerosene 03 Wrath of God 04 Affection 05 Pale Flesh 06 Sad Eyes 07 Insulin 08 Transgender 09 Violent Youth 10 Telepath 11 Mercenary 12 Child I Will Hurt You
Οι Press Gang Metropol σχηματίστηκαν το 2006 από Christophe Baudrion (μπάσο) και Franck Amendola (κιθάρες) και ακολούθησαν αργότερα το 2010 οι Sébastien Pietrapiana (φωνητικά) και Eric Chabaud (drums). Στην ουσία, είναι η μετεξέλιξη των Corpus Delicti, μιας gothic μπάντας της οποίας μέλη ήταν οι 3 από τους 4 και γνώρισαν τεράστια αναγνώριση στα 90s- αλλά και μετά τη διάλυσή τους το 1996 μέχρι και σήμερα. Κύριες επηρροές των PGM είναι το new wave των 80's (Joy Division, New Order, The Cure, The Sound, Depeche Mode...) αλλά και πιο σύγχρονες rock/cold wave μπάντες (Interpol, Editors, Nine Inch Nails…). Πριν ξαναενώσουν τις δυνάμεις τους για να σχηματίσουν τους PGM, όλοι τους συμμετείχαν σε άλλα σχήματα: ο Sébastien στο solo project Kuta (3 albums) με το Mike Garson- πιανίστα του David Bowie, ο Franck έφτιαξε τους Curl (3 albums) και ο Christophe τους Kom-Intern (5 albums στο γνωστό γερμανικό label Hands). Το "Checkpoint" είναι το ντεμπούτο LP τους με ένα εκρηκτικό μίγμα ενέργειας και μελωδίας σε μοντέρνο και αυθεντικό new wave τόνο πάντα. Το “Until” ξεκινάει με ξεκάθαρες new-wave επηρροές ενώ στο “Parade” νοιώθεις να σου έρχονται στο νου εμβληματικές φιγούρες των 80s όπως οι The Cure και ο Lloyd Cole αλλά με έντονη pop διάθεση. Ακόμη πιο έντονα στοιχεία από τους The Cure συναντάς στο υπέροχο “Sound/Wave”- πιο συγκεκριμένα από το album, “The Head On The Door” (1985). Το “Answers” είναι αρκετά μελαγχολικό και όσο εξελίσσεται το άλμπουμ τα τραγούδια κινούνται σε πιο ονειρικά πλαίσια. Κάποια κάπως πιο δροσερά και χαρούμενα, όπως το funky “A Sigh, A Second, An Hour”, άλλα με εντυπωσιακές κιθάρες όπως το “Presence” και τέλος το “Signal” που κλείνει το άλμπουμ και θυμίζει έντονα David Bowie από την εποχή του “Heroes”. Σίγουρα, ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο από μια μπάντα που απαρτίζεται από αν μη τι άλλο εμπειρους και ταλαντούχους μουσικούς....
Tracklist: 01. Until 02. Parade 03. Sound/Wave 04. Answers 05. National Prime 06. Checkpoint 07. The Escape 08. A Sigh A Second An Hour 09. Empire Square 10. False Start 11. A Moment Of Resistance 12. Presence 13. Signal
Oι Hollowmoon είναι μια καινούρια μπάντα από το Λονδίνο και αποτελείται από τους Jake Fern – Voice, Guitar, Steve Barber – Guitar, Bass, Gar Rock – Guitar, Stephen Rochdord – Drums.
Χαρακτηρίζουν την μουσική τους ώς Experimental / Garage / Indie, και έχουν κυκλοφορήσει μόλις ένα ep με τίτλο 'Lovers Don't Mind' το οποίο είναι διαθέσιμο για free download στην διεύθυνση http://www.hollowmoon.co.uk/
Με επιρροές από The Velvet Underground, The Stooges και Nick Cave & The Bad Seeds, με μια απίστευτη φρεσκάδα σαν μπάντα, είναι ότι πιο ελπιδοφόρο ακούσαμε τελευταία.
Η Feist έχει συνεργαστεί με τον Constantines για μια έκδοση του κλασικού τραγουδιού των Bee Gees 'Islands In The Stream', το οποίο οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε από το ντουέτο των Kenny Rogers και Dolly Parton στη δεκαετία του '80.
Η Melody Prochet που κατοικοεδρεύει στο Παρίσι έπειτα από τη συμμετοχή της σε διάφορα μουσικά σχήματα, όπως οι Narcoleptic Dancers και οι My Bee’s Garden, αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο πορεία αφού είχε μέσα σ’ ένα ορισμένο διάστημα συνθέσει και ηχογραφήσει μια σειρά από τραγούδια στο σπίτι της. Έπειτα και από τη βοήθεια του Kevin Parker των Tame Impala στο μιξάρισμα και την παραγωγή των 11 κομματιών ο δίσκος παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες από την δισκογραφική Fat Possum. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του ‘Melody’s Echo Chamber’ είναι η επίμονη χρήση layer στον ήχο, αντανακλώντας και το τίτλο του δίσκου, ενώ η όλη υπόθεση βρίθει από γλυκές μελωδίες. Από εκεί κι έπειτα η όλη ατμόσφαιρα είναι άκρως αρτιστική με τις συνθέσεις να κυμαίνονται σε αμιγώς pop πλαίσια θυμίζοντας έντονα συγκροτήματα όπως οι Lali Puna, οι Broadcast και οι Stereolab. Με τα εφέ να πρωταγωνιστούν λοιπόν η Prochet δίνει άπλετο χώρο στις συνθέσεις αλλά και στα όργανα που χρησιμοποιεί, δίχως να καταπιέζει τα κομμάτια. Ερμηνευτικά η Prochet δεν πειραματίζεται ιδιαίτερα παραμένοντας σε ελκυστικά γυναικεία pop πλαίσια ακόμη και όταν τα κομμάτια της το επιτρέπουν όπως στο υβριδικό bossa nova ‘Quand Vas Tu Rentrer?’ και στο πιο τριπαριστό ‘Snowcapped Andes Crash’.
Tracklisting: 1. I Follow You 2. Crystallized 3. You Won’t Be Missing That Part Of Me 4. Some Time Alone, Alone 5. Bisou Magique 6. Endless Shore 7. Quand Vas Tu Renter? 8. Mount Hopeless 9. Isthatwhatyousaid 10. Snowcapped Andes Crash 11. Be Proud Of Your Kids
Οι Broken Cups είναι μία τετραμελής post-punk/synth-punk μπάντα από τη Βουδαπέστη και αποτελείται από τους Dávid Fekete (φωνητικά), Gergely Szilveszter Horváth (synth, drums), Gábor Kele (μπάσο) και Zoltán Horváth (κιθάρες). Σχηματίστηκαν μόλις το 2011 και οι επηρροές τους είναι από το σκοτεινό synth punk των τελών των 70's και αρχών των 80's. Το "Slaves of the Grace" είναι μια ωδή στα 80s: απάνθρωπο beat, ανελέητα κιθαριστικά riffs με τον τραγουδιστή να σέρνεται πίσω από το ρυθμό σα "σκλάβος". Τα περισσότερα τραγούδια είναι δίλεπτες εκρήξεις με χαοτικές κιθάρες, παραμορφωμένα drum machines, αναχρονιστικά electronics και μία βαρύτονη φωνή εμπνευσμένη από τον Ian Curtis. Ο ρυθμός τους κυμαίνεται από mid-tempo τόνους που μπορείς ακόμα και να τους χορέψεις ("The Burnout", "She Thinks of Death") μέχρι ξέφρενο robot punk ("Bank of Souls"). Υπάρχουν και στιγμές διαύγειας που λάμπουν και επισκιάζουν την έλλειψη του εκλεπτυσμένου ήχου σε τραγούδια όπως το "Love". Αισθάνονται την ανάγκη να κερδίσουν την εκτίμηση από τον τρόπο που παίζουν, άλλοτε σκοτεινά και φρικιαστικά αλλά πάντοτε δυνατά και πιασάρικα. Το "Slaves of The Grave" είναι τελικά ένα album στο οποίο η μπάντα βρίσκει τελικά τα πατήματα της. Ακόμη και αν περιμένεις να ακούσεις ένα νέο δίσκο των Blank Dogs και αν και σίγουρα οι παραπομπές σε άλλες post-punk μπάντες όπως οι Teenage Panzerkorps και Suicide είναι αναπόφευκτες, οι Broken Cups αποδεικνύουν ότι είναι φτιαγμένοι για μεγάλα πράγματα.
Tracklist: 1. Slaves 02:03 2. The Burnout 02:04 3. The Sickness 03:18 4. Flesh 02:23 5. Love 02:29 6. She Thinks Of Death 02:17 7. Bank Of Souls 02:21 8. Skin On Skin 03:23 9. Mindfuck 02:35 10. The Sun 02:40 11. I'm On A Spree, Dear 01:40
Οι FIDLAR είναι ένα lo-fi garage / surf ροκ συγκρότημα από το Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας. Το συγκρότημα αποτελείται από τον τραγουδιστή / κιθαρίστα Zac Carper τους κιθαρίστες Brandon Schwartzel και Elvis Kuehn και τον αδελφό του, ντράμερ, Max Kuehn Οι Fidlar (ακρωνύμιο της φράσης Fuck It Dog Life’s A Risk ) φιλοδοξούν να καλύψουν το κενό που έχουν αφήσει οι Wavves μετά το περσινό EP τους Life Sux και μέχρι την κυκλοφορία του καινούργιου τους album. Οι Fidlar μετράνε ήδη ένα εξαιρετικό EP στο ενεργητικό τους πίσω στο 2011 με τον τίτλο DIYDUI ενώ πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν ένα 7-ιντσο single μέσω της εξαιρετικής Mom & Pop records στην οποία αναμένεται και το ντεμπούτο ομώνυμο album τους τον Ιανουάριο. Mε τις ομοιότητες με τους προαναφερθέντες Wavves αλλά και τους Black Lips, το τετραμελές surf-punk group δείχνει να κεντρίζει το ενδιαφέρον μετά και τις πρόσφατες εμφανίσεις του στο SXSW Festival του Austin στο οποίο έκλεψαν τις εντυπώσεις. Παίζουν punk και garage-rock όπως οι the Germs, Black Flag και the Cramps της punk σκηνής της δυτικής ακτής. Ο δίσκος ανοίγει με το “Cheap Beer” με ένα ισχυρό rockabilly riff, το καλύτερο του είδους που έχουμε ακούσει αυτό το χρόνο, και πολύ μεγάλο hit αυτήν την εποχή. Τα φωνητικά είναι ξέφρενα, το ρεφρέν πιασάρικο – "I. Drink. Cheap. Beer. So. What. Fuck. You” –.Το “No Waves” είναι ένα punk-pop αλά Ramones κομμάτι που βρίσκει τον frontman Zac Carper να μουγκρίζει "feeling like a crackhead". Η κιθάρα μοιάζει αρκετά Buzzcocks, και φαίνεται το εύρος των επιρροών των. Το “No Ass” μοιάζει σαν τους πρώιμους Clash. Το “Black Out Stout” είναι ένας garage δυναμίτης , και το “Whore”, έχει μια επίμονη ευχάριστη ορμή και έναν υπέροχο συνδυασμό κιθάρας / ντραμς. Αισθάνεται κανείς ότι ακούει Modern Lovers. Ακούστε τους, αν σας αρέσουν οι the Hives, the Clash, Ramones, Devin και γενικά η καλή μουσική. Tracklist: 01. Cheap Beer 02. Stoked & Broke 03. White on White 04. No Waves 05. Whore 06. Max Can’t Surf 07. Black Out Stout 08. Wake Bake Skate 09. Gimme Something 10. Five to Nine 11. LDA 12. Paycheck 13. Wait for the Man 14. Cocaine http://fidlar.bandcamp.com/ http://www.myspace.com/fidlar http://www.facebook.com/fidlarLA
ΟιMedallionsαπότοΤορόντοσχηματίστηκαντο 2006, μεμέλητους Scott Kaija, Mick Jackson, John Hunter καιDaniel Brooks, (όλοιπροηγούμεναμέλητωνσυγκροτημάτωνcontroller.controller καιFrontier Index).
Στις 16 Οκτωβρίου, κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος. Το άλμπουμ είναι διαθέσιμο ψηφιακά και σε βινυλίο σε περιορισμένες εκδόσεις. Αν και χρεώνεται ως άλμπουμ, υπάρχουν στην ουσία μόνο έξι τραγούδια, με το tracklist να συμπληρώνεται από τρία remixes.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο 6 Nassaustudiosστο Τορόντο με παραγωγό τον James Anderson (GreatLakeSwimmers, Teenanger, SandroPerri).
Το ντεμπούτο αυτό είναι μια πρώτη γνωριμία με το συγκρότημα. Είναιμιαφευγαλέαματιάστονήχομεdark beats “I Have Thought of Friends”, αμεσότηταστουςστίχους“Other Lovers”, μελωδικόpop “Cut A Stone” και rock and roll “Knock It Down”.
Και ενώ υπάρχει μια φλέβα post-punkσε όλη τη μουσική τους, έχουμε μελωδικά καθαριστικά riffs, δυνατό στίχο που φέρνουν μια μαλακή, ακόμη και ρομαντική διάσταση στις σκοτεινές, νοσταλγικές μελωδίες.
Σαν επιρροές για το συγκρότημα αναφέρονται από τους ίδιους οιWire, BlondeRedhead, GangOfFour και JoyDivision.
Τracklist
1. I Have Thought of Friends 2. Other Lovers 3. Cut A Stone 4. Dressed Like a Thief 5. Baby Teeth 6. Knock It Down 7. I Have Thoughts of Friends (Pat Dundas Remix) 8. Other Lovers (McNair and Clarke Remix) 9. Cut a Stone (Coins Remix)
.jpg)
.jpg)
.jpeg)
.jpg)
