Οι The Black Angels είναι μια psychedelic rock μπάντα από το Austin του Texas και το όνομα τους το έχουν πάρει από το τραγούδι των the Velvet Underground "The Black Angel's Death Song". Με το ντεμπούτο άλμπουμ τους 'Passover' έκαναν αμέσως αισθητή την παρουσία τους (με το 'Young Men Dead' ίσως το καλύτερο τραγούδι τους όλων των εποχών...) για να ακολουθήσουν τα 'Directions To See A Ghost' και 'Phosphene Dream' να τους εδραιώσουν στις κορυφαίες μπάντες του είδους. Είναι το ίδιο γνωστοί, όμως, και για το ετήσιο Psych Fest που διοργανώνουν με τους Alex Maas, Christian Bland, Stephanie Bailey και Kyle Hunt να αποτελούν τη τωρινή τους σύνθεση. Το 4ο άλμπουμ τους “Indigo Meadow” κυκλοφορεί την 1η Απριλίου από τη Blue Horizon Ventures ενώ προηγήθηκε το single 'Don’t Play With Guns' τον Ιανουάριο. Αποτελείται τελικά από 13 τραγούδια από τα 30 που είχε ετοιμάσει η μπάντα από τον περασμένο Ιανουάριο και ίσως τελικά να ήταν προτιμότερο να κυκλοφορήσουν ένα διπλό άλμπουμ αλλά προτίμησαν να θυσιάσουν κάποια από αυτά υπό τον φόβο ότι τα διπλά άλμπουμς πάντα αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα από το κοινό. Είναι ένα ακόμη σπουδαίο μουσικό εγχείρημα με αέρα κλασσικού αλλά και νεύρο και δυνατούς στίχους – ένα μουσικό ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης με ένα ήχο απίστευτα λιτό αλλά ικανό να καθηλώνει τον κάθε του ακροατή. Το ομώνυμο τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ ακούγεται κάπως υπνωτικό με το όργανο να θυμίζει Doors αλλά σε μια κρυστάλλινη παραγωγή με φωνητικά να ακούγονται πεντακάθαρα και το ακολουθεί το 'Evil Things', που θέτει υποψηφιότητα για το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ με το απίστευτο fuzz και τις κιθάρες που σε οδηγούν σε ένα μελωδικό ρεφρέν. Το single 'Don’t Play With Guns' ξεκινάει με αιθέρια keyboards που θα μπορούσαν να ακουστούν ακόμη και σε thriller του Hitchcock ενώ το σκοτεινό 'Holland έχει μια στομφώδη μπασογραμμή που το υποστηρίζει συνεπικουρόμενη από ψυχεδελικές πινελιές. Τα 'The Day' και 'Broken Soldier' θυμίζουν κάτι από Brian Jonestown Massacre σε μερικά τους σημεία και το 'Love Me Forever' αν και ξεκινά ράθυμα και με φωνητικά που σχεδόν ψιθυρίζουν, απογειώνεται στο ρεφρέν με κιθαριστικά riffs που παίρνουν κυριολεκτικά φωτιά. Η κιθαριστική έκρηξη συνεχίζεται και στο 'War On Holiday' αλλά στο 'Always Maybe' ο ρυθμός πέφτει ξανά με μια μελωδία απίστευτα απλή ταυτόχρονα όμως αξιομνημόνευτη. Το κεφάτο 'I Hear Colors' σε κερδίζει από τα παλαιομοδίτικα keyboards και σε πάει πάλι σε ατμόσφαιρα ψυχεδέλειας των 60’s όπως και το 'Twisted Light' ενώ τα 'You’re Mine' και 'Black Isn’t Black', που κλείνουν το άλμπουμ, έχουν αέρα surf- rock φέρνοντας σου στο νου τις καλές εποχές των Beach Boys. Μουσικά, οι The Black Angels πραγματικά δεν έχουν αντίπαλο στο είδος τους και κατάφεραν να το επιβεβαιώσουν για μια ακόμη φορά. Το “Indigo Meadow” είναι ένα τρομερά μεστό μουσικό πόνημα και ίσως το πιο ώριμο τους άλμπουμ μέχρι σήμερα. Μέσα από κάθε τραγούδι του, νοιώθεις μια αίσθηση δόνησης και ψυχικής ανάτασης που σε αποσπά από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα και σε μεταφέρει νοητά σε έναν κόσμο με συγκινήσεις και απρόοπτα που θα ήθελες να βιώσεις με το όποιο κόστος.
Tracklist:
1 Indigo Meadow 2 Evil Things 3 Don't Play with Guns 4 Holland 5 The Day 6 Love Me Forever 7 Always Maybe 8 War on Holiday 9 Broken Soldier 10 I Hear Colors (Chromaesthesia) 11 Twisted Light 12 You're Mine 13 Black Isn't Black
Στη δημοσιότητα δόθηκε η πλήρης λίστα με τα ονόματα των συμμετεχόντων στην φετινή Record Store Day. Black
Keys, Pulp, Garbage, Screaming Females, The xx, James Blake,
Disclosure, Mystery Jets, Peace, Frank Turner, Jimi Hendrix, MGMT, David
Bowie, Paul McCartney, Foals, Tame Impala, The Horrors, Biffy Clyro,
Nick Cave & The Bad Seeds, Frank Turner, Jake Bugg και Bat For
Lashes είναι μεταξύ άλλων μερικά από τα ονόματα που θα τιμήσουν τη μέρα
εκείνη με μία ειδική κυκλοφορία.
Οι Kid Canaveral είναι μια alternative pop μπάντα από το Edinburgh Σκωτία και αποτελείται από τους David MacGregor (Guitars & Voice), Kate Lazda (Guitars & Voice), Rose McConnachie (Bass Guitar & Voice) και Scott McMaster (Drumkit). Εμφανίσθηκαν το 2007 με το νεμπούντο 7″ single ‘Smash Hits’.
Το 'The Wrench' είναι από τον τελευταίο τους τρίτο άλμπουμ το οποίο έχει τίτλο 'Now That You Are a Dancer' που κυκλοφόρησε στις αρχές Μαρτίου 2013.
Το tracklist του 'Now That You Are a Dancer' είναι:
"The Wrench" – 2:40 "Who Would Want to Be Loved?" – 3:07 "Breaking Up Is the New Getting Married" – 3:19 "Who's Looking at You, Anyway?" – 4:07 "Skeletons" (Kate Lazda) – 4:15 "Low Winter Sun" – 4:18 "What We Don't Talk About" – 3:53 "Without a Backing Track" (Lazda) – 3:23 "So Sad, So Young" – 3:15 "A Compromise" – 7:49
Woodkid ονομάζεται το μουσικό project του Γάλλου music video σκηνοθέτη, σχεδιαστή αλλά και μουσικού Yoann Lemoine και μέχρι πρότινος είχε κυκλοφορήσει τα singles “Iron”, “Run Boy Run” και “I Love You“. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν ως παραγωγός των video clips με τις Lana del Rey και Rihanna αλλά υποψήφιος για βραβείο Grammy ήταν με το δικό “Run Boy Run”. Γενικά, τη μουσική του δεν μπορείς να την πεις μουσική για trailers, αλλά πιο πολύ κινηματογραφική και ταυτόχρονα επική που θυμίζει λίγο Globus και Les Friction – ίσως για το λόγο αυτό και το “Iron” επιλέχτηκε στο διαφημιστικό trailer για το διάσημο video game, “Assassin’s Creed: Revelations” του 2011. Με τον τρόπο αυτό, οι Woodkid έγιναν αμέσως γνωστοί ως όνομα μέσω του διαδικτύου. Το “The Golden Age” είναι το πολυαναμένομενο ντεμπούτο άλμπουμ του και κυκλοφόρησε στις 18 Μαρτίου από την Universal Music Group. Σε όλο το άλμπουμ, η κρίση της εφηβείας και οι προεκτάσεις της μαζί με τις νίκες και τις απώλειες της εκδηλώνονται σε ένα σκοτεινό αλλά παραμυθένιο μεταφορικά περιβάλλον. Η κάπως στενάχωρη αλλά ιδιαίτερα προικισμένη φωνή του Lemoine στέκεται επάξια και υποστηρίζει την πανδαισία της μεγαλειώδους ορχηστρικής του pop με τα εκπληκτικά έγχορδα και τα στομφώδη κρουστά. Τα τραγούδια έχουν ένα απίστευτο βάθος με τις αποχρώσεις του βιολιού και του πιάνου αλλά και όλων των κλασσικών οργάνων να αντανακλούν την φύση της μουσικής τους – απλές pop μελωδίες με κορυφώσεις σε κάθε ρεφρέν. Το “Run Boy Run” είναι το τραγούδι που ξεχωρίζει αναμφίβολα και το “Conquest Of Spaces” έχει μια απίστευτη ισορροπία ανάμεσα σε μια μακάβρια pop μελωδία και τα arpeggios του Bliss των Muse. Το “Iron” και το “I love you”, επίσης, έχουν μία αδιαμφισβήτητη ποιότητα αλλά και όλα τα τραγούδια του άλμπουμ κρατάνε ψηλά τον πήχυ χωρίς να τα ανταγωνίζονται αλλά αντιθέτως, είναι με τέτοιο τρόπο χωροθετημένα που το ένα μάλλον συμπληρώνει το επόμενο. Καταλήγοντας, το The Golden Age' πραγματικά τείνει να αποδειχτεί “χρυσό” - ίσως βέβαια ασημένιο προς το παρόν αλλά με απίστευτη δυναμική για το μέλλον. Τα τραγούδια του έχουν ένα εκπληκτικό συνδυασμό συναισθηματικής έντασης και στοχευμένης σύνθεσης, που οι Woodkid το επιτυγχάνουν σε απίστευτο βαθμό.
Track List:
1. The Golden Age 2. Run Boy Run 3. The Great Escape 4. Boat Song 5. I Love You 6. The Shore 7. Ghost Lights 8. Shadows 9. Stabat Mater 10. Conquest Of Spaces 11. Falling 12. Where I Live 13. Iron 14. The Other Side
Ο Chris Eckman, το ένα μισό των The Walkabouts ετοιμάζεται να μας χαρίσει στις 9, 10 και 11 Απριλίου τρεις μοναδικές βραδιές -μία στη Θεσσαλονίκη, μία στην Καρδίτσα και μία στην Αθήνα, στο Faust- μια ακουστική διαδρομή στην πορεία των The Walkabouts καθώς και στις προσωπικές του δουλειές.
Θα εμφανισθεί ως ντουέτο μαζί με τον Βernard Kogovsek, στην ηλεκτρική κιθάρα.
Η Carla Torgerson και ο Chris Eckman δημιούργησαν ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα του ελληνικού κοινού, τους The Walkabouts. Οι The Walkabouts γράφουν μοναδική μουσική, αισθαντική, σκοτεινή, κινηματογραφική, ένα επιβλητικό road trip με εικόνες από τα τοπία της ερήμου του αμερικάνικου νότου και τις ατελείωτες λεωφόρους που οδηγούν στο Grand Canyon και στο Monument Valley.
Η επιλογή των χώρων, που θα εμφανιστεί ο Chris Eckman, έγινε με βάση την εξαιρετικής ποιότητας ατμόσφαιρά τους, κάτι που είναι ζητούμενο και προαπαιτούμενο από έναν καλλιτέχνη που καταθέτει στο κοινό την ψυχή του.
Όπως άλλωστε έχει δηλώσει ο ίδιος σε παλιότερη συνέντευξη του στο Mixgrill.gr :
«Έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα. Από το πρώτο λεπτό που πήγαμε εκεί ως μπάντα, νιώσαμε μια απίστευτη αίσθηση ζεστασιάς και κατανόησης της μουσικής μας. Μας διέλυσε. Ύστερα από τόσα χρόνια, παραμένει φανταστικό. Νομίζω ότι μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι οι Έλληνες μας καταλαβαίνουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Νομίζω ότι μας καταλαβαίνετε καλύτερα κι από εμάς τους ίδιους!»
Ο Chris Eckman ανυπομονεί να βρεθεί ανάμεσα στους φίλους του σε αυτά τα «ιδιαίτερα» και εξαιρετικά περιορισμένης χωρητικότητας shows.
'Time Stays, We Go' λέγεται το τελευταίο άλμπουμ των Βρετανών indie-rockers The Veils. Πρόκειται για το τέταρτο άλμπουμ τους το οποίο ηχογραφήθηκε στο Λος Άντζελες και θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο 2013.
To 'Out From the Valley & Into the Stars' είναι το δέκατο και τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ. Ένα φοβερό τραγούδι από ένα αγαπημένο συγκρότημα.
Το tracklist του 'Time Stays, We Go' είναι: 01. Through The Deep, Dark Wood 02. Train With No Name 03. Candy Apple Red 04. Dancing With The Tornado 05. The Pearl 06. Sign Of Your Love 07. Turn From The Rain 08. Birds 09. Another Night On Earth 10. Out From The Valley And Into The Stars
Οι Thee Oh Sees είναι μία μπάντα από το San Francisco της California και ξεκίνησαν σαν ένα μουσικό εγχείρημα του John Dwyer (Coachwhips, Pink and Brown, Landed, Yikes, Burmese, The Hospitals) με σκοπό να κυκλοφορήσει τις ορχηστρικές και αρκετά πειραματικές συνθέσεις του και με την πάροδο του χρόνου μεταμορφώθηκαν σε μια πλήρη μπάντα με κύρια χαρακτηριστικά τα εξαιρετικά τους άλμπουμς και τις γεμάτες ενέργεια ζωντανές εμφανίσεις. Στην πορεία, άλλαξαν αρκετά ονόματα, μεταξύ των οποίων τα Orinoka Crash Suite, OCS, Orange County Sound και The Ohsees.
Το “Floating Coffin” είναι το έβδομο άλμπουμ τους και όπως ανακοινώθηκε στα τέλη Ιανουαρίου από τους ίδιους θα κυκλοφορήσει στις 16 Απριλίου από την εταιρία του Dwyer, τη Castle Face Records εν αντιθέσει με όλα τα προηγούμενά τους που είχαν κυκλοφορήσει από την In The Red Records.
Από τις 8 Φεβρουαρίου, ήδη, κυκλοφόρησαν το "Minotaur" για streaming και free download σε διάφορα μουσικά websites για να ακολουθήσει το δεύτερο τραγούδι, "Toe Cutter-Thumb Buster" για ακρόαση και download. Αυτά τα δύο τραγούδια μαζί με το "Tunnel Time", τα είχαν συμπεριλάβει στη setlist των συναυλιών τους πριν καν ακόμα να ανακοινώσουν και να κυκλοφορήσουν το “Putrifiers II”. Ο John Dwyer περιγράφει σε γενικές γραμμές το άλμπουμ σαν πιο “βαρύ” και “σκοτεινό” από τα προηγούμενα με τα τραγούδια του να ακούγονται σα να “ξεπροβάλλουν από τα συντρίμμια ενός κατεστραμμένου κόσμου".
Τracklist:
Come From the Mountain Toe Cutter – Thumb Buster Floating Coffin No Spell Strawberries 1 + 2 Maze Fancier Night Crawler Sweet Helicopter Tunnel Time Minotaur
Για τον εορτασμό της τρέχουσας παγκόσμιας περιοδείας Anastasis World Tour, οι Dead Can Dance ανακοινώσαν την κυκλοφορία του νέου live album "In Concert", το οποίο θα κυκλοφορήσει επίσημα στις 22 Απριλίου 2013. Μέσα από το επίσημο site τους http://www.deadcandance.com θα υπάρχει μια ειδική προπώληση για την Limited Edition Triple κασετίνα με βινύλιο και Digital Audio cd. Επίσης προσφέρουν και δωρεάν το πρώτο τραγούδι του album 'Children Of The Sun'.
Oι Feeding Fingers είναι ένα τρίο που δημιουργήθηκε το 2005 στην Ατλάντα από τον τραγουδιστή Justin Curfman και από το 2010 έχει έδρα την Κολωνία στη Γερμανία. Οι μουσικές επιρροές τους είναι από συγκροτήματα όπως οι The Cure, Joy Division, Echo & the Bunnymen, Siouxsie and the Banshees και Cocteau Twins . Το 'Where the Threads are the Thinnest' είναι από το τέταρτο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε στα τέλη Ιανουαρίου 2013 με τίτλο 'The Occupant'. Η μουσική τους χαρακτηρίζεται ως σκοτεινή electro με συνθέσεις οι οποίες στέκονται ισάξια σε μεγάλες μπάντες του είδους.
Ο Mark Crozer ξεκίνησε τη solo καριέρα του το 1999 και κυκλοφόρησε συνολικά 3 albums και ένα EP ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε σαν κιθαρίστας στους The Jesus and Mary Chain όταν αυτοί επανήλθαν μετά από παύση 9 ετών το 2007. Το νέο του μουσικό εγχείρημα που ακούει στο όνομα Mark Crozer and The Rels ξεκίνησε στις μουσικές σκηνές της Charlotte στις αρχές του 2012 και το ομώνυμο τους άλμπουμ ήρθε μόλις τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Το άλμπουμ κινείται στα όρια της retro pop των 60s φιλτραρισμένη όμως μέσα από την αισθητική των ’80s με μία μετα- μοντέρνα οπτική γωνία. Ο Crozer και η παρέα του έχουν πάρει τα καλύτερα bits της powerpop και τα αναμιγνύουν με τους πρώιμους Primal Scream και με την προσθήκη indie-pop riffs επιτυγχάνουν ένα εκρηκτικό μίγμα που σε κερδίζει από το πρώτο άκουσμα. Από το πρώτο τραγούδι, διαπιστώνεις πόσο πολύ έχουν επηρρεαστεί από μπάντες όπως οι Beatles και οι Beach Boys. Το εναρκτήριο "War Drum" με απλές συγχορδίες στη κιθάρα, απλές μπασσογραμμές και drums και πολύ μελωδικά φωνητικά σου θυμίζει αμέσως κάτι από το "Love Me Do" ενώ στο "A Good Heart", οι κιθάρες και το πιάνο σε οδηγούν νοητά στο "Cry Baby Cry" από το “The White Album” των Beatles. Ακούγοντας το “Sunshine” νοιώθεις σα να ξυπνάς τη δεκαετία του 60 και να βρίσκεσαι στην Carnaby Street ή στο the Cavern club ενώ στo “Killed By Karma” με το μαντολίνο στο ρεφρέν και τις pop κιθάρες είναι σα να συναντούν μουσικά οι Kinks τους Cure. Το “Let’s Go to the Moon” έχει ένα απροκάλυπτο ρομαντισμό αλλά με πιο μοντέρνο ήχο αλλά και το ευαίσθητο "You are a Light" έχει ένα βαθύ μήνυμα αισιοδοξίας αλλά και πίστη για την αξία της ζωής. Στο "Deep Caroline", αν και οι κιθάρες εκμορντενίζουν τον ήχο, εντούτοις η αύρα της California τη δεκαετία του '60 και των Beach Boys είναι κάτι παραπάνω από φανερή ενώ στο τελευταίο "Bristol Hum" τα πλήκτρα κυριαρχούν σε ένα μάλλον κλασσικό χορευτικό τραγούδι. Σε γενικές γραμμές, αν σου αρέσει η αισιόδοξη pop με πολλά στοιχεία indie στον ήχο της, τότε επιβάλλεται να ακούσεις αυτό το άλμπουμ και μάλλον θα κολλήσεις μαζί του. Χωρίς να περιλαμβάνει το σούπερ hit, σίγουρα δεν υπάρχουν πολλές μπάντες αυτό το διάστημα που να επιτυγχάνουν αυτό το συνδυασμό... Tracklist:
1. War Drum 2. Brand New World 3. Killed By Karma 4. Let's Go To The Moon 5. Sunshine 6. I Need A Vaccination 7. Put Those 80s Records On 8. You Are A Light 9. What A Fool I've Been 10. Waiting For June 11. Just Another Day 12. Deep Caroline 13. A Good Heart 14. Bristol Hum
Η Pamela Hute είναι μία Γαλλίδα pop/indie rock τραγουδοποιός που αγάπησε τη rock από την ηλικία των 12 όταν και αγόρασε την πρώτη της κιθάρα. Ακολούθησαν στα 15 της, η βραχύχρονη εμπλοκή της στο rock trio των “Mashed Potatoes” και οι πρώτες συναυλίες της στα Gibus και New Morning. Στο μεταξύ, η Pamela είχε συνθέσει πάνω από 30 τραγούδια σε μια προσπάθεια να βρει τη μουσική της ταυτότητα και το δικό της ήχο. Μετά το ντεμπούτο άλμπουμ της “Turtle Tales From Overseas” του 2009, υπήρξαν απίστευτα πολλά εμπόδια για την κυκλοφορία του δεύτερου “Bandit” για όλη την μπάντα που απαρτίζουν επίσης οι Igor Bolender (synths) και Ernest Lo (drums). Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι το “Bandit” ηχογραφήθηκε δύο φορές, μιξαρίστηκε άλλες τρεις και αρχικά κυκλοφόρησε (μερικά τραγούδια μόνο...) σε EP την περασμένη άνοιξη. Το εξώφυλλο του άλμπουμ υπογράφει ο Νεοϋορκέζος John Agnello (έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με ονόματα όπως οι The Kills, Sonic Youth και Patti Smith) που γνωρίστηκε με την Hute μέσω του Steve Fallone (TV on the Radio, Holly Miranda) και αμέσως ερωτεύτηκε αυτή και τη μουσική της. Το “Bandit” είναι γενικά ένας ύμνος στον έρωτα. Είναι λιγότερο σκοτεινό από το προγενέστερό του “Turtle Tales From Overseas” αλλά το τρίπτυχο synth-drum-κιθάρες μαζί με τα δυναμικά φωνητικά και τους εμπνευσμένους στίχους της Pamela Hute είναι το μυστικό της επιτυχίας του και της αναγνώρισης που έχει γνωρίσει ήδη. Γενικά, το κάθε όργανο έχει το δικό του χώρο να κινηθεί και να εκφραστεί, σε τέλεια αρμονία μεταξύ τους χωρίς υπερβολικά κιθαριστικά solos και υπερφίαλες μελωδίες. Στο “Bandit” θα βρεις τραγούδια γεμάτα ενέργεια και δυνατά φωνητικά και drums όπως τα “The Radio”, “Mastodon”, “Vectorial Boy” ή “Lovely” και άλλα με νωχελικές κιθάρες όπως το “Nothing Shines Like The Moon”. Τα “Mad Words” και “Game Plan” εκφράζουν το συναισθηματισμό κομμάτι του άλμπουμ (με τους στίχους του δεύτερου “You try / ‘Cause you have no game plan” να δίνει μια αισιόδοξη οπτική γωνία για τη ζωή) ενώ σε στίχους όπως οι “Listening to you / Makes me feel lonely” η Pamela μας βγάζει τη “μίζερη” πλευρά της.
Tracklist: 1. Just like this 2. Mastodon 3. The radio 4. Running away 5. Mad words 6. Game plan 7. From time to time 8. Vectorial boy 9. Lovely 10. Mental 11. Nothing shines like the moon
Το "The Depths" είναι το τρίτο album του εξαιρετικού ντουέτου (Shane Hicks: κιθάρα, φωνητικά, Andrew Walter: τύμπανα) από την Αυστραλία και πιο συγκεκριμένα από το Brisbane του Queensland, τους The Blackwater Fever. Ηχογραφημένο, μιξαρισμένο και με την παραγωγή εξ ολοκλήρου από τους ίδιους, στο στούντιο τους, Parallel Sound, το άλμπουμ αποτελεί μια εξέλιξη στην παραγωγή και την σύνθεση των τραγουδιών. " Το The Depths είναι η καλύτερη κυκλοφορία μας και η πρώτη που κάναμε εξ ολοκλήρου μόνοι μας. Ήταν μια τεράστια δοκιμασία μάθησης με πολλές δυσκολίες και λάθη, αλλά στο τέλος πιστεύω ότι το αποτέλεσμα έχει εκφράσει απόλυτα τις ιδέες και το όραμά μας. Αυτό είναι το πώς θα το κάνουμε από τώρα και στο εξής. " μας λέει ο Shane Hicks. Τα 14 κομμάτια μας ταξιδεύουν μέσα από blues, soul, trip-hop, αφήγηση, instrumental και rock n’ rock , όλα σμιλευμένα με το μοναδικό, σκοτεινό τους, ατμοσφαιρικό ήχο. Το album σηματοδοτεί επίσης την αλλάγή στην σύνθεση (από δίδυμο γίνεται τρίο με την προσθήκη του Jed A. Walters – πλήκτρα, μπάσο). Kαι όσο αφορά τον ήχο τους swamp blues rock ή όπως αυτοί προτιμούν dark garage blues Οι εντυπώσεις που αφήνουν σε κοινό και ΜΜΕ είναι πολύ καλές, οι συγκρίσεις με τους The Black Keys, The Kill Devil Hills, The Datsuns αναπόφευκτες, ατελείωτα airplays στα τοπικά ραδιόφωνα και συμμετοχές σε μεγάλα φεστιβάλ έπονται…. Πρώτο single από τον δίσκο το 'Don't Fuck With Joe'.
Tracklist:
01 – When The Night Comes 02 – Can’t Help Yourself 03 – Now She’s Gone 04 – Don’t Fuck With Joe 05 – Rat Eyes 06 – End Of Time 07 – Seven White Horses 08 – Tide Rider 09 – On My Mind 10 – Won’t Cry Over You 11 – Over Broken Bones 12 – Oh Deceit 13 – Running Of The Wildebeest 14 – The Depths
Οι Prissy Clerks είναι μία garage pop μπάντα από τη Minneapolis που αποτελείται από παλιά μέλη των Red Pens, Total Babe και Teenage Strangler. Κέρδισαν τον διαγωνισμό Vita.mn “Are You Local?” για το 2012 και ηγετικό τους μέλος είναι η ιδιαίτερα ταλαντούχα Clara Salyer. Η μουσική τους έχει περιγραφεί σαν ένα κράμα twee και noise rock, αλλά με τα αρκετά ήπια φωνητικά της Clara Salyer και θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο σημερινός ήχος των Breeders αλλά με κατάλληλες δόσεις από Pavement για να μη θεωρούνται μόνο ένα girl group. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Bruise Or Be Bruised” κυκλοφόρησε από την Forged Artifacts με τη δύση του 2012. Οι Prissy Clerks έχουν μια εξαιρετική αίσθηση της κιθαριστικής pop και φωνητικά που θυμίζουν πότε τους Wavves και πότε τους Metric. Γενικά, το “Bruise Or Be Bruised” εμπεριέχει μία απίστευτη μίξη στυλ και επιρροών όλων των ειδών της alternative rock και των παράγωγων της με περίσσεια επιδεξιότητα και γνώση από την μπάντα να τα αναπαράγουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Το άλμπουμ ανοίγει με το πρώτο single και ομώνυμο τραγούδι "Bruise or Be Bruised" σε μία πιο ήπια εκδοχή του punk rock με κιθαριστικές νότες κάπως παλαιμοδίτικες και ρομαντικές ενώ το “Blastoff Girls" σου θυμίζει τα πρώτα βήματα των Smashing Pumpkins με ένα ήχο πολύ ώριμο αλλά γεμάτο νεανικό ενθουσιασμό και φιλοδοξία. Η πιο άγρια πλευρά τους βγαίνει σε τραγούδια όπως το “Psychic Love” με μελωδίες βγαλμένες από rockabilly των 60s αλλά και τα "Tiny Brains" και "No Sir" – το άμεσο fuzz rock του "Tiny Brains" συνεχίζεται στο "No Sir", που έχει πιο εύηχα φωνητικά αλλά και πολύ πιο δυνατά riffs. Από την άλλη, στο άλμπουμ συναντάς και ένα διάχυτο συναισθηματισμό σε τραγούδια όπως το "Daydream Catcher", που θα έκανε πολλές indie rock μπάντες να ζηλέψουν για το μοναδικό και αβίαστο τρόπο που το βγάζουν οι Prissy Clerks. Τελικά, το "Bruise Or Be Bruised" θυμίζει τις post-grunge indie bands των 90s με μια τρομερή ισορροπία ανάμεσα στο δυναμισμό που αποπνέει η μουσική τους και τη θηλυκότητα των φωνητικών. Σίγουρα, δε σε καθηλώνουν με την πρωτοτυπία της μουσικής τους αλλά με την απίστευτη ειλικρίνεια που αποπνέει το μουσικό τους εγχείρημα...
Tracklist:
1. Bruise Or Be Bruised 02:21 2. Death Wish 02:31 3. Blast-Off Girls 03:03 4. Wisest 03:30 5. Tiny Brains 03:10 6. No Sir 03:05 7. Losing Time 03:28 8. Psychic Love 02:06 9. I'm Too Young To Lose My Mind 02:37 10. Daydream Catcher 03:30 11. Stay Glad 03:18
“Authenticity is a subjective thing. It’s not our motivation. Not sure if r’n’r is either…” …ισχυρίζονται οι Tres Warren και Elizabeth Hart, συνθετικό δίδυμο των Νεοϋορκέζων Psychic Ills, που τα τελευταία 10 χρόνια έχουν βαλθεί να διαγράψουν όλο το φάσμα της ψυχεδελικής μουσικής εγκιβωτίζοντας τις όποιες drone, χορευτικές, rock n roll, kraut, blues εμμονές τους. Σταθμός στην προσπάθεια τους αυτή και οι εκλεκτές συνεργασίες τους με εμβληματικά ονόματα, Gibby Haynes (Butthole Surfers), Sonic Boom (Spacemen 3), Drew McDowall (Coil), Boredoms , Neil Michael Hagerty (Royal Trux). Η αυγή των 10’s τους βρίσκει κάτω από τη στέγη της περίφημης, νεοϋορκέζικης Sacred Bones στη θέση της Social Registry, γεγονός που σηματοδοτεί και αλλαγή πλεύσης στον τρόπο προσέγγισης της δημιουργικής διαδικασίας. Τα ναρκωμένα, αυτοσχεδιαστικά, μινιμαλιστικά drones έντονα επηρεασμένα από τη σπεησμενθρική γη και τα κατεστραμένα mantras των προηγούμενων δίσκων – Early Violence, Dins, Mirror Eye, φαίνεται να υποχωρούν προς τέρψιν πιο προσιτών, λιτών και απογυμνωμένων συνθέσεων, δίχως ωστόσο ν’ αποψιλώνεται ούτε κατ’ ελάχιστο το μεθυστικό κλίμα της πρώτης περιόδου - σφραγίδα γνησιότητας. Στοιχιωμένα αστικά μπλουζ, τεμπέλικα ψυχεδελικά μοτίβα, απειλητικές μπασογραμμές χαρτογραφούν το Ηazed Dream (2011), ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά και ταξιδιάρικα άλμπουμ που έχουν καταθέσει· Θα ακολουθήσει ένα εξαιρετικό split single με τους Moon Duo το 2012, στο οποίο υπογράφουν ένα από τα μεστότερα τραγούδια τους – “Take Me With You”. Η ολοκλήρωση της ηχογράφησης του One Track Mind, θα τους βρει στους “δρόμους του μεταξιού” με ανεβασμένες ταχύτητες, freak-out μηχανές, γκρουβαρισμένες από τα φαντάσματα των Cosmic Michaels, Gun Club, Brian Jonestown Massacre και με τη νωχελική και ταξιδιάρικη αισθαντικότητα τους να ξεχειλίζει σε τραγούδια επιδέξια σμιλεμένα όσο ποτέ. Οι Psychic Ills - Tres Warren (κιθάρα, φωνή), Elizabeth Hart (μπάσο), Chris Millstein (drums), Scott Ryan Davis (guitar) και Scott Davis, (keyboard), με τον καλύτερο δίσκο τους ανά χείρας - υπογράφουν οι Neil Michael Hagerty, Royal Trux (παραγωγή), και Powell St. John, 13th Floor Elevators (artwork), επισκέπτονται την Ελλάδα στα πλαίσια της 1ης Ευρωπαϊκής περιοδείας τους για τρεις απολαυστικές εμφανίσεις στις 24, 25, 26 Μαρτίου σε Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, προσκεκλημένοι των των Catch The Soap, You Trip Me Up και Melotron productions. ————————————————————————————————————- Οι Τhis is Νowhere, εδώ και 3 χρόνια, μπλέκουν τα moog φίλτρα με 70s λυσεργικά fuzzboxes, delay με το feedback στο άπειρο, dub μπασογραμμές και θορύβια. Ζεστά, βαριά grooves σε ψυχεδελικές φόρμες, με έναν ορίζοντα καταβολών που φτάνει από λούμπεν bluesmen, μέχρι “πειραγμένους” θορυβοποιούς του περασμένου αιώνα. Θα παρουσιάσουν ένα 40λεπτο concept set, στα μέτρα της βραδιάς, με guest φωνητικά από τις Anthie K. και Agnes Z… Ώρα έναρξης : 22.00 Εισιτήρια : 12 ευρώ προπώληση, 15 ευρώ ταμείο Σημεία προπώλησης : Δισκοπωλείο Λωτός, Σκρά 7 τηλ 2310260776 Handover , Ιπποδρομίου 3 http://psychicillslive.eventbrite.com/# Links Psychic Ills http://www.psychicills.com/
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το BBC έκανε μια λίστα με το τι πιστεύει ότι είναι "ο ετήσιος κατάλογος των συναρπαστικών νέων καλλιτεχνών που πρέπει να προσέξετε" – έτσι όπως ο κατάλογος έχει δημιουργηθεί από μια σειρά "tastemakers" της μουσικής βιομηχανίας. Το έχουν κάνει αυτό για χρόνια, και μάλιστα επιτυχημένα. Τον περασμένο μήνα, διενεργήθηκε μια δημοσκόπηση, το The Blog Sound από τον Robin Seamer από το blog Breaking More Waves και τον Andy Von Pip από το The Von Pip Express, ζητώντας από 49 μουσικούς bloggers του Ηνωμένου Βασιλείου – συμπεριλαμβανομένων των Breaking More Waves, My Band Is Better Than Your Band, The Recommender, Music Fans Mic, God Is In The TV και άλλων φυσικά – (δεν πήραν μέρος τα blogs για την UK Hip-Hop/Grime/R&B/Soul), να δημιουργήσουν τη δική τους μακρά λίστα των καλλιτεχνών που πιστεύουν ότι θα κάνουν μεγάλη εντύπωση το 2013 και την ονόμασε "The Blog Sound of 2013" για να ανταγωνιστεί και να προσφέρει μια διαφορετική άποψη από την λίστα του BBC Sound of 2013. Η Guardian το ονομάζει "εναλλακτικές προτάσεις νέων ταλέντων". Η δημοσκόπηση δεν είχε ως στόχο να επικρίνει την λίστα του BBC, αλλά να αναφέρουν απλώς τις προτιμήσεις των διάφορων μουσικών blogs από την Βρετανία. Ο μακρύς κατάλογος του The Blog Sound of 2013 περιείχε 7 καλλιτέχνες που στη συνέχεια ήταν και στη λίστα του the BBC Sound of List (AlunaGeorge, Chvrches, Haim, Laura Mvula, Palma Violets, Savages και Tom Odell) και 8 που δεν ήταν (Curxes, Daughter, Mo, Pins, Randolph’s Leap, Rhye, Seasfire and The Neighbourhood). Από συνολικά 170 καλλιτέχνες που ψηφίστηκαν, οι 5 πρώτοι σε ψήφους ήταν:
Oι Black Lizard είναι ένα καινούριο σχήμα από το Ελσίνκι Νορβηγία και αποτελείται από τους Paltsa-Kai Salama (vocals, guitar), Joni Seppanen (guitar, synths), Lauri Lyytinen (bass), and Onni Nieminen (drums, percussion). Ο ήχος τους χαρακτιρίζεται psychedelic/shoegaze με ολοφάνερες επιρροές από Jesus and Mary Chain και Black Rebel Motorcycle Club. Το 'Love Is A Lie' είναι το πρώτο τους single από το ντεμπούντο τους album που θα κυκλοφορήσει στις αρχές Απριλίου 2013 και θα έχει τίτλο 'Love Is A Lie'.
Στα πλαίσια της Record Store Day 2013, οι A Place To Bury Strangers πρόκειται να κυκλοφορήσουν ΕΡ με διασκευές από το θρυλικό συγκρότημα της garage punk, Dead Moon. Ο τίτλος του ΕΡ είναι 'Strange Moon' και θα κυκλοφορήσει σε ημιδιάφανο κίτρινο βινύλιο μόνο την ημερομηνία της Record Store Day, δηλαδή 20 Απριλίου. Πέρα απ'αυτό, και αφού εμφανίστηκαν live στο SXSW, η μπάντα ξεκινάει περιοδεία με τους Japandroids το Μάιο στις ΗΠΑ.
Οι Brothers In Law είναι μια νέα indie/ dream pop μπάντα από το Pesaro της Ιταλίας που σχηματίστηκε από δύο αδέρφια, τους Jack και Nick. O ήχος τους θυμίζει έντονα τις post-punk Bρετανικές μπάντες των 80s, με καταιγιστικές και ηλεκτρισμένες κιθάρες.
Αφού κυκλοφόρησαν το ομώνυμο EP τους που θύμιζε απίστευτα Crystal Birds, στις 30 Ιανουαρίου ήρθε η στιγμή και για την κυκλοφορία του ντεμπούτο άλμπουμ τους ‘Hard Times For Dreamers‘. Το προοίμιο του ήταν και το πρώτο single ‘Lose Control’ που προϊδέασε το κοινό τους για αυτό που θα ακούγανε στην ολοκληρωμένη δισκογραφική τους απόπειρα. Dream pop γεμάτη αισιοδοξία αλλά σε ήρεμους- σχεδόν υπνωτικούς τόνους συνθέτουν ένα ηχητικό αποτέλεσμα που σε κάνει να αναλογιστείς πως δεν ανήκουν στο δυναμικό της Captured Tracks.
Στο εναρκτήριο “Lost Control”, οι κιθάρες ουρλιάζουν στο βάθος με επιβλητικά φωνητικά και δένει απόλυτα με το επόμενο “Go Ahead” που συνεχίζει στον ίδιο τόνο αλλά με τα φωνητικά αυτή την φορά να προσθέτουν μια διαφορετική αίσθηση. Στο “A Magic”, μετά από ένα δίλεπτο ξέσπασμα ο ρυθμός χαμηλώνει απότομα και στο “Childhood” στο ξεκίνημα όλο το τραγούδι περιστρέφεται γύρω από τα φωνητικά (σα να ακούς ένα εκκλησιαστικό ύμνο...) αλλά μετά μπαίνουν διαδοχικά τα drums και οι κιθάρες για να το ολοκληρώσουν σα δημιουργία. Το “(Shadow II) Leave Me” είναι το αδιαμφισβήτητο hit του άλμπουμ και θα μπορούσε να είναι το καλύτερο τραγούδι που οι Wild Nothing δεν μπόρεσαν όμως ποτέ τους να γράψουν.
Είναι πραγματικά δύσκολο, παρόλα αυτά, να ξεχωρίσεις κάποιο τραγούδι στο “Hard Times for Dreamers” και όχι φυσικά επειδή το άλμπουμ κινείται στη μετριότητα – το αντίθετο μάλιστα- είναι τόσο συμπαγές που μπορείς να σε κάνει να “κολλήσεις” πραγματικά και να το ακούς ξανά και ξανά...
Tracklist:
1. Lose Control 03:39 2. Go Ahead 02:46 3. A Magic 04:08 4. Childhood 04:08 5. She 's Gone Too Far 04:01 6. (Shadow I) Follow Me 02:54 7. (Shadow II) Leave Me 02:55 8. 40 Hours 05:14
.jpeg)
.jpeg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)