H αλήθεια είναι ότι με τις διασκευές στα τραγούδια των Depeche Mode έχει παραγίνει. Αυτή η εκτέλεση όμως των Γάλλων Silent Birds στο 'Wrong' είναι καταπληκτική. Η μουσική τους είναι υποτονική αλλά πολύ ποιοτική. Το τραγούδι είναι στο καινούριο ep που μόλις κυκλοφόρησε και έχει τίτλο 'Video Songs' ep.
To Music Velocity Radio Show και ο Up 'n' Loud παρουσιάζουν ζωντανά τους Dirty Beaches,για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη,την Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012 στο ΓΑΙΑ Live Stage.
Οι Dirty Beaches - το μονίμως περιπλανώμενο μουσικό όχημα του Alex Zhang Hungtai – κάνουν μια στάση στην Αθήνα την στιγμή που όλος ο κόσμος μιλά για αυτούς. Το νοσταλγικό rock ‘n roll των 50’s, το μαγευτικά αργόσυρτο lo-fi, οι μινιμαλιστικοί proto-punk ήχοι των Suicide και τα σκοτεινά κινηματογραφικά τοπία του David Lynch συναντώνται με έναν μοναδικό τρόπο στην μουσική τους.
Η τελευταία δισκογραφική τους δουλειά με τον τίτλο Badlands αγαπήθηκε από το μουσικό τύπο και το κοινό,ενώ η συνεργασία τους με τον Xiu Xiu την φετινή χρονιά άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων!
Στα πλαίσια της Eastern Europe Tour του,το διμελές σχήμα θα κάνει και μια στάση στη Θεσσαλονίκη,την Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου,στον φιλόξενο χώρο του ΓΑΙΑ Live Stage.
Οι Factories είναι μία τριμελής μπάντα από το Phoenix που έχει όλα τα χαρακτηριστικάτης σύγχρονης electro-pop indie σκηνής. Μετά την πετυχημένη κυκλοφορία του πρώτου τους (με δική τους παραγωγή) EP στα τέλη του 2010, οι Factories αναλώθηκαν όλο το 2011 σε μία προσωπική μουσική αναζήτηση παίζοντας δίπλα σε πετυχημένες μπάντες στο Phoenix, όπως οι Youth Lagoon, Young Magic, Braids, Painted Palms, Crystal Stilts, Purity Ring, El Ten Eleven, Gardens και Villa An Horse. Στο μεταξύ, κυκλοφόρησαν στο πρώτο τέταρτο του 2012 το πρώτο single τους “Canada” και μία σειρά από μουσικά videos για να ακολουθήσει η κυκλοφορία του "Together". Το "Together" δεν είναι μια απλή συλλογή αλλά ένα κανονικό άλμπουμ με συνοχή και συνέχεια στο άκουσμά του. Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις σαν μία μικρογραφία των άλμπουμς που κυκλοφορούν οι μεγάλοι Arcade Fire αλλά στο χώρο της electro-pop indie. Τα drums τους ακούγονται περίεργα και θυμίζουν τους Battles αλλά κατευθύνουν υπέροχα τη μουσική. Σε μερικά tracks δεν μπορείς να διακρίνεις αν παίζει drummer ή αν είναι drum machine. Το "Together" έχει και θλιβερές νότες- όπως στο εναρκτήριο “Canada” με τους χαρακτηριστικούς στίχους “On a plane over Canada/I wish I was”. Αλλά υπάρχει και η αισιοδοξία διάχυτη όπως στο “It'll Be Alright” με τους επαναλήψιμους στίχους που ακολουθεί το “Canada”. Ακόμη και η σύγχυση ακούγεται στο άλμπουμ σε tracks όπως το “Calypso”. Γενικά, το "Together" έχει ετερόκλητα μουσικά στοιχεία- από χορευτικά beats, γλυκιές συγχορδίες μέχρι και πιο υπνωτικά και εσώψυχα μουσικά βιώματα. Το "Together" γενικά δείχνει μια νέα καμπή στην ηλεκτρονική pop μουσική και με τη μελαγχολική του διάθεση, την ανατρεπτικότητα και την ελπίδα που δίνει είναι μια καλή υπενθύμιση ότι κανένας δεν είναι μόνος του στη μάχη της ζωής.
Tracklist: 01 Canada 02 It'll Be Alright 03 Calypso 04 Zombi 05 Hey Kid 06 Couldn't Be Darker 07 Kamikaze 08 Pressure 09 No One Noticed Me But You
To 'Knock Knock' είναι το καινούριο τραγούδι των Band of Horses το οποίο θα εμπεριέχεται στο επερχόμενο άλμπουμ τους που θα κυκλοφορήσει στις 18 Σεπτεμβρίου 2012 και θα έχει τίτλο 'Mirage Rock'. Tραγούδι το οποίο έχει τον γνώριμο καλό μουσικό ύφος της μπάντας και φυσικά μας αρέσει.
Με την σκοτεινη τους pop rock, οι New War έχουν χαράξει μια άξια φήμη ως ένα από τα πιο έντονα live συγκροτήματα της Μελβούρνης. Με επικεφαλής τον Chris Pugmire, τα φωνητικά του οποίου έχουν την αραιή μελαγχολία του Dirty Beaches (και του κυρίου Alan Vega) και μέλη τους Jesse Shepherd, Melissa Lock, και Steve Masterson, οι New War παραδίδουν έντονο και μελαγχολικό ροκ.
Το οκτώ λεπτών, χωρίς κιθάρα ‘Ghostwalking‘, που κυκλοφόρησε ως 12ιντσο στα τέλη του περασμένου χρόνου, μας έδωσε μια ματιά για το ντεμπούτο album τους, αλλά κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πόσο μεγάλα είναι αυτά τα εννέα τραγούδια. Μια σύντομη αλλά όχι λιγότερο έντονη εκδοχή του ‘Ghostwalking‘ εμφανίζεται εδώ, ενώ το πρώτο single ‘Revealer‘ έχει μια τεράστια γραμμή μπάσου. Στο ’Felt Like a Memory’ ο Pugmire ακούγεται σαν Βαπτιστής ιερέας του παρελθόντος πριν το τραγούδι ακολουθηθεί από το ‘Slim Dandy’ του οποίου ο χαρακτήρας και οι εικόνες βασίζονται στην Southern Gothic σκηνή που έχει παρουσιάσει ο Nick Cave.
Στίχοι με ειρωνικό χιούμορ, απόγνωση, ακόμη και τρυφερότητα στο παιχνίδι, όλα σερβιρισμένα με όλη τη δύναμη και την πεποίθησή του ένα πεινασμένο, σίγουρη μπάντα.
Το ‘New War’ ηχογραφήθηκε στη Μελβούρνη με παραγωγό την Lindsay Gravina (Magic Dirt, Adalita, Rowland S Howard, HTRK..) και περιλαμβάνει εννέα κομμάτια. Τον τελευταίο καιρό οι New War έχουν παίξει μαζί με καλλιτέχνες όπως οι Wire, Laughing Clowns, Gossip, Lost Animal, Michael Rother (Neu!, Harmonia, Kraftwerk), Wild Flag & Deerhoof.
Tracklisting:
1- Game Of Love
2- Revealer
3- Ghostwalking
4- Felt Like A Memory
5- Slim Dandy
6- Calling From The Inside
7- Black Site Cantos
8- Wishlist
9- Josef’s Hands
Οι Laurence and the Slab Boys είναι μία noise-pop κολλεκτίβα με βάση το Manchester αλλά παράλληλα δραστηριοποιούνται στο Βερολίνο και τη Γλασκώβη. Αποτελούνται από τους Larry Reid, πρώην κιθαρίστα των Σκοτσέζων The Cinematics, τον μπασίστα Adam Goemans και μία παρέα φίλων που συμμετέχουν στις ηχογραφήσεις. Το όνομα τους το έχουν δανειστεί από την ομώνυμη τριλογία του Σκωτσέζου συγγραφέα John Byrne.
Tο "Lo-Fi Disgrace" γράφτηκε και ηχογραφήθηκε εξολοκλήρου στο Βερολίνο, είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους και κυκλοφόρησε τον Ιούνιο από την Grumpy Records. Στα τραγούδια τους συναντάς το ρομαντισμό των παλιών ηχογραφήσεων, στοιχειωμένους ήχους από το μέλλον και παλαιομοδίτικα ηλεκτρονικά στοιχεία. Ήδη, το άλμπουμ έχει ακουστεί αρκετά σε ραδιόφωνα όπως τα Radio 1 και BBC 6 Music και η μπάντα συμμετέχει ανελλιπώς σε φεστιβάλς σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο.
Το άλμπουμ ανοίγει με μία ορχηστρική εισαγωγή για να ακολουθήσει το ‘Mushroom’ (το μόνο διαθέσιμο σε iTunes) που ακούγεται μακάβρια υποτονικό και μελαγχολικό. Στο ‘Do For Diamonds’ υποβόσκει ένας σκοτεινός λυρισμός με τη γεμάτη πόνο φωνή του Reid να μιλάει για το τέλος της αγάπης και την κρίση των διαπροσωπικών σχέσεων. Από την άλλη πλευρά, το ‘Naïve’ εστιάζει στον ιμπεριαλισμό και καταναλωτισμό και είναι ιδιαίτερο εύθυμο με χαρούμενα drums και πιασάρικα riffs. Το ‘Space Dream#2′ είναι επίσης ρυθμικό όσο και folk και λίγο σκοτεινό.
Όσο προχωρά το άλμπουμ, τα ‘Cry Wolf’ και ‘Mothers Kiss Your Children’ επιβεβαιώνουν τη συνοχή και τη συνέπεια του ως άκουσμα. Το "K.E.O." έχει μία αίσθηση ατομικής μελαγχολίας που φέρνει στο νου τους Go Betweens και το "The Fruit That Knew" ξετυλλίσσεται αργά με κιθάρες που ακούγονται πεντακάθαρα.
Το LP χαρακτηρίζεται αν μη τι άλλο ελκυστικό και απόλυτα ειλικρινές προς τον ακροατή του και τελικά μάλλον ο τίτλος του είναι ο πλέον κατάλληλος για να το προσδιορίσει.
Είναι γεμάτο μελωδικές και κάποιες φορές άγριες εκρήξεις και γενικά είναι από αυτά τα άλμπουμς που τα ακούς καθισμένος στον καναπέ σου μόνος με ένα μπουκάλι αλκοόλ να σε συντροφεύει.
Tracklist:
01. Introduction
02. Mushroom
03. Do For Diamonds
04. Space Dream #1
05. Naive
06. KEO
07. The Fruit That You Knew
08. Space Dream #2
09. Ballroom Killer
10. Cry Wolf
11. Mothers Kiss Your Children
Οι Brotherhood γεννήθηκαν μια σκοτεινή νύχτα του χειμώνα, το Νοέμβριο του 2007 όταν οι Σουηδοί Stefan Eriksson και Micke Lönngren πάτησαν στα μονοπάτια του κλασικού gothic rock. Η κοινή αγάπη για μπάντες όπως οι The Sisters Of Mercy, Joy Division, Depeche Mode, ήταν ο καταλύτης, για να δημιουργήσουν κάτι δικό τους. Τονικά κινούνται μέσα στον ήχο των αρχών της δεκαετίας του '80, με μπάσο, πολύ ηχώ στα φωνητικά, απλά όλα εκείνα, που ζεσταίνουν την καρδιά ενός gothic rock.
Με το ντεμπούτο άλμπουμ τους …Turn The Gold To Chrome… τα 2 αγόρια απέδειξαν εντυπωσιακά, ότι η παραδοσιακή gothic rock δεν μπορεί να εφευρέθηκε τώρα, αλλά παρ' όλα αυτά οι δύο τους πετυχαίνουν να κάνουν τη μουσική τους καινοτόμα και πιασάρικη, έτσι ώστε να μπορούν να συγκριθούν με κλασικές μπάντες του είδους με ευκολία. Από πολλά συγκροτήματα τα παιδιά φιλτράρουν το καλύτερο, μαζί με πολύ από τη δημιουργικότητά τους και πετυχαίνουν έτσι να αναβιώσει στις μέρες μας μια πολύ σπάνια μορφή του gothic rock.
Tracklist:
1. End Of Time
2. Abigail
3. Heroine
4. Lost
5. So Many Stars
6. Sleepwalking
7. Over And Over
8. Shame
9. Question And Answer
Oι Hot Panda σχηματίστηκαν τον Ιανουάριο του 2006 στο Edmonton του Καναδά από τους Chris Connelly και Maghan Campbell (άρτι αφιχθέντες από το Όσλο) μαζί με τους Mike Robertson και Keith Olsen. Από τη στιγμή που υπέγραψαν στη Mint Records το 2008, έχουν στο ενεργητικό τους δύο LPs- τα "How Come I'm Dead" του 2010 και "Volcano, Bloody Volcano" του 2009. Το πιο πρόσφατο κέρδισε το βραβείο 'Album of the Year' στα μουσικά βραβεία του Edmonton του 2010. Έκτοτε, ακολούθησαν πολλές περιοδείες μαζί με μπάντες όπως οι The Von Bondies, The Raveonettes, Electric 6, PS I Love You και πολλές άλλες.
Η μουσική τους μπορεί να να χαρακτηριστεί indie pop/ art-rock με punk rock σπίθα με ποικίλες επηρροές από Lou Reed και Iggy Pop, μέχρι Roxy Music, Talking Heads ακόμη και The Strokes.
Το ‘Go Outside’ είναι το τρίτο τους άλμπουμ και πάλι από τη Mint Records (κυκλοφορεί στις 17 Ιουλίου) με παραγωγούς τους John Collins και David Carswell και μουσικά είναι το ίδιο πολυμορφικό με τα προγενέστερα του (πολύ πιο συμπαγές όμως) με τον Chris Connelly να γράφει πιο προβληματισμένους και κοινωνικούς στίχους. Ακόμα και ο τίτλος του άλμπουμ μας προτρέπει να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας και να βγούμε από το καβούκι μας.
Με το πρώτο άκουσμα, ξεχωρίζουν το κιθαριστικό με αγχωμένα φωνητικά ‘One In The Head, One In The Chest’- φέρνοντας στο νου το ‘Lust for Life’ του Iggy και το ακουστικό και καλοκαιρινό ‘Littered Coins’ με το αέρινο πιάνο και τα εμφατικά φωνητικά του Connelly. Η συνδρομή της Catherine στα jazz φωνητικά του ‘Language’ είναι καθοριστική όπως και στο μελαγχολικό ‘Holidays’. Το ‘Future Markets’ είναι μια ωδή στη σύγχρονη οικονομική κρίση ενώ στο ‘Maybe Now?’, όλα κατευθύνονται μουσικά από τα drums του Maghan Campbells. Το φρενήρες ‘See You All Around’ ξεχωρίζει για τις δυνατές κιθάρες, τα δαιμονιώδη drums και το σχεδόν αστείο όργανο του Parsons.
Το ambient ‘Winter Song’ είναι σχεδόν ορχηστρικό με κάποια oriental στοιχεία ενώ το τελευταίο ‘Boats’ μάλλον είναι το πιο εύθυμο τραγούδι με τις έντονες επηρροές από Talking Heads και τον τρόπο ερμηνείας του David Byrne. Στην ψηφιακή έκδοση θα βρείτε σαν τελευταίο το "Νegative Thinking Patterns", ένα πολύ ενδιαφέρον post-punk track που κλείνει ακόμη πιο ευχάριστα την ακρόαση του άλμπουμ.
Το "Go Outside" τελικά είναι μία ακόμη υποψιασμένη κυκλοφορία των Hot Panda- δεν είναι η dark alt-country των προηγούμενων άλμπουμ αλλά καθαρή και αγνή indie pop. Στο τέλος της ακρόασης του μας κάνει σίγουρα να αναρωτιόμαστε πως θα είναι η επόμενη κυκλοφορία της μπάντας.
1 - One in the Heat, One in the Chest
2 - Language
3 - Future Markets
4 - Littered Coins
5 - Maybe Now?
6 - Holidays
7 - Winter Song
8 - Go Outside
9 - See You All Around
10 - Boats
To "Sleep Machine" είναι από το τελευταίο άλμπουμ των Jenny Owen Youngs το οποίο έχει τίτλο "An Unwavering Band of Light" και κυκλοφόρησε στις αρχές του 2012. Πρόκειται για το τρίτο άλμπουμ από την πολύ ταλαντούχα τραγουδοπό Jenny Owen και της μπάντας της. Ένα φοβερό κομάτι με γοητευτική μελωδία και φοβερά ξεσπάσματα με μια εξαιρετική φωνητική παρουσία.
Οι Shrag το πενταμελες, όλο σφρίγος, νεότητα, ενέργεια και δύναμη, σχήμα από το Μπράιτον και το Λονδίνο, μολις κυκλοφόρησαν, το νέο τους τρίτο άλμπουμ 'Canines' με τραγούδια που κυριαρχεί ο χαρακτηριστικός πίσω στα βασικά, ήχος που θυμίζει ολο το post-punk που έχετε ακούσει στη ζωη σας, νευρώδης, ζωηρός και με το πνεύμα των FALL και των ART BRUT να πλανιούται σαν τις καλές νεράιδες, πάνω από τα δυναμικά τραγούδια τους. Παραπέμπουν στην προ Brit Pop, indie Βρετανική σκηνή και σίγουρα θα φέρει όμορφες αναμνήσεις.
Υπάρχει ακόμα οι αιχμηρές κιθάρες που στηρίζονται στο rhythm section. Υπάρχει ακόμα τα κορίτσι / αγόρι φωνητικά, με αυτά της Helen King να είναι γεμάτα χαρακτήρα και την ίδια ώρα ελπίδα και αφέλεια. Το Canines είναι ένας ποπ δίσκος με χαρακτήρα, μελωδία, και κίνδυνο και είναι ο ήχος μιας μπάντας πλήρως ώριμης. Αν σας έχουν λείψει φωνακλάδικες κοριτσίστικες φωνές α-λα LE TIGRE και ζόρικοι ποπ post-punk και έξω καρδιά ρυθμοί, τότε οι SHRAG είναι για σας!
Tracklist:
01. Tears Of A Landlord
02. Show Us Your Canines
03. Chasing Consummations
04. Tendons In The Night
05. On the Spines of Old Cathedrals
06. Devastating Bones
07. You're the Shout
08. That's Static
09. No More Memories
10. Flinching at Forever
11. Jane with Dumbbells
Οι The Audience είναι μία νεανική post-punk μπάντα από τη Νυρεμβέργη της Γερμανίας και αποτελείται από τους Bernd Pflaum (φωνητικά), Michael Arnold (μπάσο, φωνητικά), Sebastian Wild (κιθάρες, φωνητικά), Johannes Preiß (όργανο, φωνητικά), Florian Helleken (drums). Το 2007, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "Celluloid" στη γερμανική εταιρία Hazelwood. Περιγράφουν το μουσικό τους στυλ σαν ένα πολυμορφικό ποτπουρί ροκ, punk, garage και new wave. Στο Eurokeennes Festival του 2007, οι The Audience κέρδισαν το βραβείο Tremplin και στο 3VOOR12 website, αναφέρθηκαν σαν την ανερχόμενη και πολλά υποσχόμενη μπάντα του festival De Affaire. Το άλμπουμ ανοίγει δυνατά με το “We Belong to Boys” και συνεχίζει με τα δύο ίσως καλύτερα tracks του άλμπουμ "Endless Wall" και "Wolves" σε πιο ήρεμους αλλά πολύ μελωδικούς τόνους. Το “Waves” εξελίσσεται και κορυφώνεται μέσα από την επαναληψιμότητα της μελωδίας του ενώ στο “Burning” θυμίζουν κάτι από Klaxons. Στο “We Are Just the Hearts”, δείχνουν μία πιο pop πλευρά τους αλλά στο “Sirens” οι τόνοι ανεβαίνουν και τα drums είναι πιο δυνατά από κάθε άλλο track. Στο "We Won't Get Home", εμφανίζονται πιο rock από ποτέ όπως και στο "Thrill" που έχει έντονα shoegaze και new wave στοιχεία. Σε γενικές γραμμές, οι The Audience είναι μία μπάντα που στο άκουσμά της, δε σου περνάει από το μυαλό ότι είναι Γερμανοί και έρχονται να αποδείξουν για μία ακόμη φορά ότι μετα τα 00s πραγματικά δεν υπάρχουν σύνορα στην alternative μουσική σκηνή. http://www.theaudience.org/
tracklist: 1 We Belong to Boys 2 Endless Wall 3 Wolves 4 Waves 5 Burning 6 Lesser Things 7 We Are Just the Hearts 8 Sirens 9 Looming 10 We Won't Get Home
Οι BirdPen είναι μια βρεταννική alternative rock μπάντα, σχηματίστηκαν το 2004 και αρνούνται πεισματικά να αναφέρουν από ποιο μέρος του νησιού προέρχονται. Προικισμένοι μουσικοί και οι δύο κύριοι συνθέτες, οι Dave Pen και Mike Bird έχουν φτιάξει μουσικές κοντά στο στυλ της έντονα σκοτεινής μουσικής που εκδηλώνει κάποια στοιχεία από το πολυσύνθετο ταλέντο τους. Ο Dave Pen είναι επίσης μέλος των Archive και έχει συνεισφέρει στη σύνθεση τραγουδιών στα 3 τελευταία άλμπουμ τους.
Οι BirdPen επιστρέφουν μέσα στο 2012 με το δεύτερο studio album τους με τίτλο "Global Lows"- προηγήθηκε το "On/Off/Safety/Danger" που τους εξασφάλισε αμέτρητες περιοδείες στην Ευρώπη και όχι μόνο. Το "Global Lows" κυκλοφόρησε στις 5 Ιουνίου από τη Last Exit Records. Η παραγωγή και ηχογράφηση του άλμπουμ έγινε στο Manchester από τον Jim Spencer (παραγωγό μεταξύ άλλων των The Horrors, New Order, The Charlatans, Oasis, The Cribs, Johnny Marr και Echo and the Bunnymen) και ολοκληρώθηκε στα EVE Studios στο Stockport σε 4 μέρη σε περισσότερο από 12 μήνες.
Οι BirdPen για ακόμη μία φορά κάνουν μουσική κατάθεση ψυχής και το "Global Lows" είναι ένα άλμπουμ εμπνευσμένο από το υποσυνείδητό τους. Τα τραγούδια του αποδεικνύουν πόσο εύκολο είναι να χειρίζεσαι το ανθρώπινο πνεύμα, από την ψεύτικη ευημερία στην αυτοκαταστροφή. Μιλάνε μεταξύ άλλων για τη μοναξιά του πολέμου, για τη διαφθορά στην πολιτική, για ξεπεσμένες βασίλισσες που έχουν πέσει στα ναρκωτικά. Ο φόβος της κλειστοφοβίας, η παράνοια, η αγάπη, η απώλεια και το να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις με ανοικτά μυαλά δείχνει την προοπτική ενός κόσμου που πλέον δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα παρά να κρατάμε το χειριστήριο της τηλεόρασης και να το
βλέπουμε παθητικά να εξελλίσσεται.
Tracklist:
01. No Escape (6:45)
02. Nature Regulate (6:05)
03. Saver Destroyer (3:54)
04. Mule (4:30)
05. Sorrow (5:24)
06. Only The Names Change (7:12)
07. Missing Sun (3:53)
08. A Thousand Followers (5:28)
09. The Bridge (4:03)
10. The Safety In Numbers Is Now Zero (7:04)
Με αφορμή την μεγάλη επιστροφή των Gallon Drunk με το καινούριο τους άλμπουμ που κυλοφόρησαν με τίτλο 'The Road Gets Darker From Here', το 'You Made Me' είναι το Track Of The Week γι αυτή την βδομάδα. Το αλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Αμβούργο με παραγωγό τον Johann Scheerer. <<Αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε συνεργαστεί με κάποιον που είναι παραγωγός>>, εξηγεί ο τραγουδιστής, κιθαρίστας και οργανίστας James Johnston. <<Εκείνος μας ενθάρρυνε να δοκιμάσουμε πράγματα που δεν θα είχαμε κάνει ποτέ>>.
Το tracklist του άλμπουμ είναι:
01 – You Made Me
02 – Hanging On
03 – A Thousand Years
04 – Stuck in My Head
05 – Killing Time
06 – The Big Breakdown
07 – I Just Can’t Help but Stare
08 – The Perfect Dancer
Οι Beak> είναι το νέο project του Geoff Barrow (Portishead) με τους φίλους του μουσικούς από το Bristol Billy Fuller (Fuzz Against Junk) και Matt Williams (Team Brick) και είναι η kraut/post rock μουσική του προσέγγιση με έντονες επηρροές από Can και Neu!. Kυκλοφόρησαν το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ τους το Νοέμβριο του 2009 στην εταιρία του Barrow, Invada Records. Η ηχογράφηση του έγινε κυριολεκτικά ζωντανά σε ένα απόγευμα ενώ και όλα τα τραγούδια γράφτηκαν σε διάστημα 12 ημερών στο Bristol.
Το ίδιο έγινε και με αυτό το δεύτερο άλμπουμ τους- κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την παρουσία τους στους Portishead, που έχουν κυκλοφορήσει 3 άλμπουμς σε 18 χρόνια. Υπάρχει μια υποβόσκουσα αίσθηση κλειστοφοβίας στο άλμπουμ με τις ποικιλόμορφες συγχορδίες, το υπνωτικό μπάσο και τα δυσδιάκριτα φωνητικά του Barrow να κυριαρχούν. To γεγονός ότι το άλμπουμ ηχογραφήθηκε ζωντανά κατά το μεγαλύτερο μέρος του είναι μία τρανή απόδειξη της μουσικής παιδείας του τρίο από το Bristol.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “The Gaol” με μία έντονη διάθεση και τα synths να ακροβατούν ανάμεσα στις χορδές του μπάσου. Το “Spinning Top” εξελίσσεται και κορυφώνεται μέσα από την επαναληψιμότητα της μελωδία του μέχρι να φτάσει στην αυτοκάθαρση του ενώ στο “Wulfstan” το μελωδικό μπάσο και το λιτό drumming έρχονται σε αντίθεση με τη γεμάτη echo φωνή του Barrow που ακούγεται σα να βγαίνει από τάφο. Στο “Eggdog”, που ξεχωρίζει στο άλμπουμ- ίσως το πιο "Portishead" track, το drumming κυριαρχεί και μαζί με το μπάσο δημιουργούν μία αιθέρια μελωδία. Το “Kidney” που κλείνει το άλμπουμ, ξεκινάει με ψιθύρους και ένα απλό μπάσο και ελαφρά drums αλλά ολοκληρώνεται με καταιγιστικές κιθάρες σε ένα σκοτεινό πέπλο αφήνοντας τον ακροατή κυριολεκτικά στην τσίτα.
Συνοψίζοντας, το δεύτερο εγχείρημα των Beak> χαρακτηρίζεται το λιγότερο ενδιαφέρον και πειραματικό και αναμένεται να τύχει αναγνώρισης αν όχι άμεσα σίγουρα σε βάθος χρόνου.
tracklist:
1. The Gaol
2. Yatton
3. Spinning Top
4. Eggdog
5. Liar
6. Ladies’ Mile
7. Wulfstan II
8. Elevator
9. Deserters
10. Kidney
Οι The Dig (David Baldwin - Κιθάρα, Φωνητικά, Emile Mosseri - Μπάσο, Φωνητικά, Erick Eiser - Πλήκτρα, Κιθάρα, Mark Demiglio – Ντραμς) από το Μπρούκλιν, μόλις κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο “Midnight Flowers”. Έχοντας παίξει support στους The Antlers, Portugal. The Man, The Walkmen, και Ben Kweller, έχουν έρθει έτοιμοι να αποδείξουν ότι ωρίμασαν με αυτή την προσπάθεια τους. Ο ήχος των The Dig αναμειγνύει το σύγχρονο ροκ, το κλασικό rock, το indie rock στρωμένος με απόκοσμα post-punk riffs, έντονο μπάσο, και στοχαστικές μελωδίες, και έτσι παράγουν ένα πιο ώριμο άλμπουμ. Τα τραγούδια έχουν πολυεπίπεδη δομή και φτάνοντας μέχρι το τελευταίο κομμάτι, ακούγονται σαν τα πιο σκοτεινά ξαδέλφια των Vampire Weekend και The Antlers Δείχνουν ότι είναι δυνατό να παραμένουν σταθερά μεταξύ του garage, και του post-punk, - χωρίς να χρειάζεται να προβληματιστούν και να επιλέξουν το ένα ή το άλλο. Μουσικά μιλώντας, είναι αρκετά ευχάριστο να τους ακούς. Το “Midnight Flowers” δεν είναι ούτε πολύ αργό, ή πολύ δυνατό ή πολύ indie. Σε γενικές γραμμές, ο καθένας μπορεί να βρει τουλάχιστον ένα κομμάτι που να απολαύσει.
Tracklist:
01. Red Rose In The Cold Winter Ground 02. Black Water 03. I Already Forgot Everything You Said 04. All Tied Up 05. Hole In My Heart 06. Animal Screams 07. Break The Silence 08. Police Car 09. Clouds And The White Noise 10. Glass Horse
Οι Blasted Canyons είναι μία garage rock μπάντα από το San Francisco και αποτελούνται από τους Matt Jones γνωστό και ως Mustache ή BOSS, την Heather Fedewa γνωστή και ως Hether Fortune ή Annoying Bitch και τον Adam Finken γνωστό και ως Finkmeister και ως Sometimes has a mustache. Δισκογραφούν στην ανεξάρτητη Castle Face Records. Πέρσι, πραγματικά ξεφύτρωσαν από το πουθενά και φέτος επανέρχονται με το νέο τους EP "2nd Place" πάντα στη Castle Face Records. Και πάλι διακρίνονται για το δυνατό και θορυβώδη ήχο τους όπως και στο ντεμπούτο τους με τη μόνη διαφορά ότι πλέον ακούγονται πιο άμεσοι και η μουσική τους όχι τόσο ακραία με εξαίρεση κάποια tracks του άλμπουμ. Έξι τραγούδια αποτελούν το νέο EP με 18 λεπτά εκκωφαντικού noise-punk από στριγγλίζουσες ηχητικές επιθέσεις με μεταλλικά κρουστά (“Finken’s Lament”) μέχρι και εκκεντρικές pop συνθέσεις όπως τα “Liquid Fiend” ή “Manson Eyes”. Το “Liquid Fiend” έχει μία παραμόρφωση στις κιθάρες που κατευθύνουν την μπάντα σε νέα μουσικά μονοπάτια με σαφώς πιο εκλεπτυσμένο ήχο. Πιο πριν από αυτόt, το “Get High” ανοίγει το EP με μία ηχητική έκρηξη με το Matt Jones να κατευθύνει το ρυθμό του με την τραχιά και στοιχειωμένη φωνή του σε ένα στομφώδες ρεφρέν. Το EP τελικά αποδεικνύει ότι αν υπάρχει μία μπάντα που μπορεί να σε "βιάσει" ηχητικά, αυτοί είναι οι Blasted Canyons. To απέδειξαν με το περσινό τους EP και πλέον έρχονται να το παγιώσουν με την κυκλοφορία του δεύτερου τους EP "2nd place". 1.) Get High 2.) Liquid Fiend 3.) Holy Geometry 4.) Finken’s Lament 5.) Manson Eyes 6.) Glass on Your Pillow
Οι DIIV (πιο πριν γνωστοί ως Dive ως φόρος τιμής στο ομώνυμο τραγούδι των Nirvana) είναι το project του κιθαρίστα των Beach Fossils Cole Smith και των Devin Ruben Perez, Andrew Bailey και του πρώην drummer των Smith Westerns Colby Hewitt. H πρώτη τους κυκλοφορία ήρθε με το 7ιντσο "Sometime" τον Οκτώβριο του 2011 από την Captured Tracks για να ακολουθήσει ακόμη ένα το Νοέμβριο του ίδιου έτους ενώ αυτό είναι το ντεμπούτο LP τους και κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγες μέρες.
Το "Oshin" παρουσιάζει κάποιες από τις ενδιαφέρουσες σύγχρονες εκφάνσεις της μουσικής των 80s και 90s. Δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις σαν ένα μελωδικό dream-pop εγχείρημα αλλά σαν ένα πείραμα αν τελικά μία μπάντα μπορεί να στηρίξει με τη μουσική της το αλληγορικό νόημα των στίχων των τραγουδιών της. Ο Smith συνέθεσε απόλυτα στοχευμένα τραγούδια χωρίς να είναι απαραίτητα τονικά ακόλουθα (μερικά είναι εντελώς χαρούμενα ενώ άλλα πιο στενάχωρα) αλλά γενικά τα τραγούδια στηρίζονται σε μουσικές αντιφάσεις με ψήγματα dream pop, post-rock ακόμα και krautrock.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “(Drunn)” και μας προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει- η γραμμή του μπάσου είναι χαρακτηριστική ενώ οι κιθάρες δεν ακούγονται ποτέ βαρετές. Τραγούδια όπως τα “How Long Have You Known?”, "Air Conditioning" και “Follow” είναι αυθεντικά κιθαριστικά αριστουργήματα όπως αυτά των Beach Fossils ή Real Estate. Στα “Past Lives”, “Earthboy” και “Home”, οι κιθάρες είναι πιο ακόμη πιο ακατέργαστες και άγριες όπως και στα ψυχεδελικά “Wait” και “Oshin (Subsume)”. Ειδικά, το “Wait” είναι σαν να ακούς The Cure ή Joy Division σε μία pop έκδοση αλλά με την παραμόρφωση των Jesus and Mary Chain.
Τα "Earthboy" και "Sometime" είναι οι pop μελωδίες του άλμπουμ και ακούγονται σαν ιντερλούδια. Το "Doused" είναι η πιο grunge σύνθεση του άλμπουμ αλλά τελειώνει απότομα για να μπει το τελευταίο "Home", ένα ατμοσφαιρικό και πολύπλοκο τραγούδι- μια πολύ καλή αφορμή για βαθιά περισυλλογή. Γενικά, οι DIIV εναλλάσσουν και δανείζονται στοιχεία από διαφορετικά μουσικά είδη αλλά καθηλώνουν τον ακροατή με την ενέργεια τους αν και δεν καταφέρνουν τελικά να τελειοποιήσουν την αισθητική τους πάνω σε κανένα από τα είδη που πειραματίζονται.
Τελικά, το "Oshin" είναι άξιο αναφοράς και μόνο γιατί σου αφήνει περιθώρια να φανταστείς! Οι DIIV έφτιαξαν ένα εκπληκτικό ντεμπούτο άλμπουμ και μέχρι να διευκρινίσουν τι πραγματικά κάνουν, το μυστήριο θα παραμένει και θα μας καλεί να το εξιχνιάσουμε- μουσικά πάντα.
Tracklist:
1. (Druun)
2. Past Lives
3. Human
4. Air Conditioning
5. How Long Have You Known?
6. Wait
7. Earthboy
8. (Druun pt. II)
9. Follow
10. Sometime
11. Oshin (Subsume)12. Doused
13. Home
Οι Fawn είναι μια τετραμελής μπάντα από το Ντιτρόιτ αποτελούμενη από τους Αlicia Gbur, Christian Doble, Matt Rickle και Mike Spence, όλοι τους πρώην μέλη στις μπάντες Kiddo, Child Bite, the Nice Device, the Von Bondies, Javelins, Thunderbirds are Now!, και Those Transatlantics. Αν και επιρροές των Thermals, the Breeders, και Metric είναι έντονες, οι Fawn αναδεικνύουν μια ισχυρή αλλά γλυκιά αρμονία και μια ικανότητα για νοσταλγική μελωδία. "Οι προσφιλείς αγόρι / κορίτσι αρμονίες, fuzzy μελωδίες και όμορφα αισιόδοξα τύμπανα απεικονίζουν έναν κόσμο της ποπ που όλοι έχουμε απεγνωσμένα ανάγκη" μας λένε οι ίδιοι. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ "Coastlines" είναι μια πολύ καλή δουλειά που απεικονίζεται η άριστη γνώση της τέχνης των ώριμων indie-pop ήχων. Το "Pixels" έρχεται μακριά σαν ένα ζωηρό B-side των Pixies, το "All the Lights" βρίσκει την μπάντα πιο επιθετική, παίζοντας με διαπασών κιθάρες, και ακόμα και ο πιο ψυχρός ακροατής δεν μπορεί να αρνηθεί το εκστατικό "Suicide," ένας ύμνος που ξεπερνά τους Yuck..
Tracklist:
01 All the Lights 02 Hurricane Fire 03 It’s Never Over 04 Break It Off 05 No Wave 06 Suicide 07 The Forest 08 Pennies 09 Pixels 10 Cobra on the Beach
1. Joy Disaster - Sickness
2. Two Wounded Birds -Two Wounded Birds
3. Broken Water - Tempest
4. Thieving Irons - Behold, This Dreamer!
5. Citizens! - Here We Are
6. Sound Of Guns - Angels and Enemies
7. The Hives - Lex Hives
8. The Golden Boys - Dirty Fingernails
9. The Enemy - Streets In The Sky
10. Emperors - Stay Frosty
11. A Silent Film - Sand And Snow
12. The Dig - Midnight Flowers
13. The Deadly Syndrome - All In Time
14. Maximo Park - The National Health
15. Thee Oh Sees - Carrion CrawlerThe Dream 16. Black Market Karma – Cocoon
17. Funeral Suits - Lily Of The Valley
18. Communist Daughter - Lions And Lambs
19. The Smashing Pumpkins - Oceania
20. And One - S.T.O.P.
21. Starcontrol - The Ages Of Dreams
22. White Lung - Sorry (2012)
Οι Funeral Suits είναι ένα τετραμελές από την Ιρλανδία που αποτελείται από τους Brian James, Mik McKeogh, Greg McCarthy και Grant Dar. Μια κοινή τους αγάπη για δυνατές, παραμορφωμένες κιθάρες, αρμονική ποπ, art rock και electronica οδήγησε την μπάντα στο Βόρειο Δουβλίνο, για το γράψιμο, τις πρόβες και τις κατά καιρούς εμφανίσεις ως special guests για τους Franz Ferdinand, Passion Pit, The Maccabees, Local Natives μεταξύ άλλων. Οι Funeral Suits έχουν ηχογραφήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους 'Lily of the Valley' με τον διάσημο παραγωγό Stephen Street (Blur, The Smiths). Όλο το άλμπουμ έχει μια "Gary Numan συναντά τους U2" αίσθηση, με το ‘Colour Fade’ δείχνει την ικανότητα του γκρουπ σε δύο στοιχεία, τα θολά φωνητικά του Brian James γύρω από jangly riffs κάνοντας το κομμάτι πολύ πιασάρικο. Μαζί με το ‘Colour Fade’, το δεύτερο single ‘Health’ ξεχωρίζει επίσης με τις δυνατές κιθάρες και τα tribal drums. Συνολικά το 'Lily of the Valley', με τη βοήθεια των singles "Health" και "Florida", και κάθε νότας ενδιάμεσα, είναι ένα alternative έπος, και μέχρι το τέλος του έτους θα πρέπει να μπει στην ίδια κατηγορία με το "At War With The Mystics" των Flaming Lips, ή το "Origin Of Symmetry" των Muse . Ένα τεράστιο άλμπουμ με πολύ καρδιά, καθώς και ψυχολογία, αυθεντικότητα, δύναμη και ωριμότητα για να το κάνουν ένα κλασικό άλμπουμ στο μέλλον. Tracklist 01. Mary’s Revenge 02. Colour Fade 03. Health 04. Hands Down By Your Side 05. All Those Friendly People 06. We Only Attack Ourselves 07. Adventures Misadventures 08. Stars Are Spaceships 09. Florida 10. Machines Too 11. I Still Love The High
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpeg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)