Silver Dapple – "English Girlfriend" [2011]

H μουσική σκηνή του Καναδά στη δύση του 2011 μας προσφέρει μία ακόμη μοναδική κυκλοφορία από την τετραμελή μπάντα από το Montreal που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της "English Girlfriend" στις 25 Νοεμβρίου. Πραγματικά πρόκειται για μία συμπαγή δουλειά που σε γυρνά μουσικά πίσω στα 90’s με αληθινά pop rock στοιχεία που υπερκαλύπτουν το θόρυβο που έχουν στον ήχο τους.

Το άλμπουμ είναι δομημένο πάνω στον ήχο των “Slipstitch” και “(Pauses)” που είχαν κυκλοφορήσει από πριν και όλα τα tracks είναι γενικά συμπαγή, δυναμικά και χαρούμενα. Δεν μπορείς να αποκαλέσεις το είδος της μουσικής τους ως shoegaze μόνο και μόνο λόγω των παραμορφώσεων στις κιθάρες και τα μουντά φωνητικά παρά μόνο στέρεο και δυνατό indie rock. Το “Swannsong” ρολλάρει με ένα καταιγιστικά κιθαριστικά riffs ενώ το άλμπουμ κλείνει με το 5λεπτο “M’Sorry” με τα πολύ αργά φωνητικά και αλλά με ένα τέμπο όπως και τα 3λεπτα tracks του άλμπουμ.

Ανεξάρτητα από τις έντονες επηρροές τους από τους Sonic Youth, Swirlies και Black Tambourine, οι Silver Dapple έχουν καταφέρει να τις συνδυάσουν σε κάτι μοναδικό που μοιάζει να είναι εντελώς δικό τους και που αναβιώνει τέλεια την indie σκηνη των 90s με μία φρεσκάδα όμως των 10s.

A1 Blonde Intro
A2 Give Me Grace
A3 Want To
A4 Swannsong
A5 Two By Two
A6 Slipstitch
B1 (Pauses)
B2 Song for the Boys
B3 Ostriches
B4 Soleil Electrique
B5 M'Sorry

http://www.myspace.com/silverdapplemusic

http://silverdapple.bandcamp.com/

Best songs of the year 2011

Τα καλύτερα τραγούδια για το 2011 όπως τα άκουσαν δύο καλοί αναγώστες μας. Θα ακολουθήσουν και τα καλύτερα albums.


BEST 50 SONGS by Joe

1. Dead Sons – “Junk Room”

2. The Rapture - How Deep Is Your Love

3. The Brigade - “Italian Curse”

4. Ashtar Command - Deadman's Gun (Live)

5. The Veils – “The Wishbone”

6. The Walkabouts - "My diviner"

7. Mark Lanegan – “Burning Jacob's Ladder”

8. Bass Drum of Death – “Get Found”

9. The Vaccines - “Wreckin' Bar (Ra Ra Ra)”

10. The Twilight Singers – “Last Night in Town”

11. The Megaphonic Thrift – “The Undertow”

12. PJ Harvey – “The Big Guns Called Me Back Again”

13. Cult Of Youth – “Lace Up Your Boots”

14. dEUS - "Constant Now"

15. The Ragged Jubilee - "Just A Little Blood"

16. Kasabian - "Let's Roll Just Like We Used To"

17. The Japanese Popstars - “Take Forever” (ft. Robert Smith)

18. She Wants Revenge – “Must Be the One”

19. IAMX – “Bernadette”

20. The Exploding Boy - Sweet Little Lies

21. The Chapman Family – “A Million Dollars”

22. Miles Kane – “Come Closer”

23. Club Smith – “No Friend Of Mine”

24. Yuck – “Get Away”

25. 12 Dirty Bullets - "Fatman"

26. Kilto Take – “Retrogress”

27. Austra - Spellwork

28. Dead Eyes Opened - Believe

29. Ceasefire - This Love Will Tear Us Apart

30. Waylayers - Hear No Lies

31. Hypernova - Reasons Unknown

32. Chapel Club - Surfacing

33. Cold Cave - Villains Of The Moon

34. Fragile Tom - Avalon Heights

35. Airship – “Kids”

36. Shade – “Piggy Back”

37. BirdPen - "Breaking Precedent"

38. Wiretree – “The Shore”

39. AUX Innocent - "Indigo"

40. The Airborne Toxic Event – “Changing”

41. The Kabeedies - "Santiago"

42. Sons Of Rico – “Clever Girl”

43. Kitchie kitchie kie me o – “Next”

44. A Second Of June - "Sleep Widow"

45. Pixie Carnation – “We Can Lie”

46. A Brand – "Mad Love Sweet Love"

47. Shamrain – “Everything Made Perfect Sence”

48. The Open Up and Bleeds - "Stiv Bators in All of Us"

49. The Spires – Fireworks

50. Mirrors – “Somewhere Strange”

BEST 50 SONGS (Χωρίς σειρά προτεραιότητας...) By Thomas Priest

Woodkid - Wasteland
Digitalism - Antibiotics
Dog day - I Wanna Mix
Khuda- Boreas
Fire Walk With Us -motion in swarms
Sex Church - Bleed Me
Laura - This Grey Earth
Still Corners- Endless Summer
Soft Kill- Be Alone
The Pack A.D. - Positronic
The Men- Bataille
Crystal Stilts- Half A Moon
Soviet Soviet- Contradiction
Plastique Noir- Houdini
Yuck - Holing Out
Peter Murphy - Rose Hunter
Moon Duo- Mazes (Walking Through This Space)
Zola Zesus- Avalanche
Veronica falls-Right side of my brain
The Vaccines - Post break up sex
Russian circles-Mldek
Mogwai - Rano Pano
Radiohead - Little By Little [Caribou RMX]
Psychic teens- Dose
Sisters of your sunshine vapour-Black Mind
Karma to Burn- Cynics
The Pains of Being Pure at Heart- My Terrible Friend
Austra - Spellwork
Klaudia- Oveja
Underdogs- Beautiful Optional Girl
Jack & The Bearded Fishermen- Roam Until The End
Girls- Die
Tropic of cancer- Be Brave
Maybeshewill- Take This To Heart
Blackfield- Blood
Florence and the Machine - What The Water Gave Me
Other Lives- As I Lay My Head Down
Moby - After
Metronomy- The Look
Montevideo - Mr. Drake
Zomby - Mozaik
Phoebe Killdeer & the Short Straws- Pedigree
Emika--Double edge
PJ Harvey - On Battleship Hill
Death in Vegas- Black Hole
Cosmonauts Day - The Art of Being Nothing
Repeater - Patterns
John Maus - Cop Killer
Real Estate- It's Real
Bass Drum of Death - Nerve Jamming

Τα καλύτερα τραγούδια για τον μήνα Δεκέμβριο 2011

Τα καλύτερα τραγούδια για τον μήνα Δεκέμβριο 2011 χωρίς αρίθμιση.

Cosmonauts Day - The Art of Being Nothing

jakeL - Black Tar Empire

Oh Hiroshima - Insignificant Numbers

Veronica falls-Right side of my brain

Other lives- As I Lay My Head Down

Seven that spells - OUT

Okkervil river-We need a myth

Feist - Graveyard

Silver Dapple- (Pauses)

Battles- Futura

James Pants-Every night

Interstelar- Armada

Cloud Nothings- Separation

Black lips-Raw meat

Klaudia- Oveja

posted by Thomas Priest

Οι Long Distance Calling (28+29/1) live για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Σάββατο 28 Ιανουαρίου - Θεσσαλονίκη @ Eightball
opening acts: Sleepstream + We.Own.The.Sky
Κυριακή 29 Ιανουαρίου - Αθήνα @ Six d.o.g.s
opening acts: TBA

Eισιτηρία:
€12 (προπώληση) | €15 (ταμείο) | €9 (lim. online - Θεσ/νικη - Αθήνα)

Σημεία προπώλησης:
Rhythm Records (Μπενάκη 74, Εξάρχεια, Αθήνα)
Tickethouse (Πανεπιστημίου 42, Αθήνα - εντός στοάς & Μητροπόλεως 102, Θεσσαλονίκη)
Metropolis (Τσιμισκή 33, Θεσσαλονίκη)
Lotus Recordstore (Σκρα 7, Θεσσαλονίκη)
The Small Cafe Bar (Μεγ. Αλεξάνδρου 1, Θεσσαλονίκη)

Στο κάλεσμα για ανανέωση του μοντέρνου προοδευτικού ήχου, απάντησαν, στον απόηχο των πλούσιων μουσικών επιρροών τους, με δύο εκπληκτικές κυκλοφορίες. Με τον ομώνυμο τρίτο δίσκο τους όμως, ελεύθεροι από στεγανά και στενούς μουσικούς προσδιορισμούς, οι Long Distance Calling κατάφεραν να ξεπεράσουν τις πιο παράτολμες προσδοκίες, δημιουργώντας έναν αδιαμφισβήτητο δίσκο-ορόσημο για το σύγχρονο progressive/post rock, φτάνοντας την δημιουργική τους πορεία στο -μέχρι στιγμής- peak της. Η CTS Productions σε συνεργασία με την Lovelight Productions, δίνουν αίσίως στο ελληνικό κοινό την ευκαιρία να το διαπιστώσει αυτοπροσώπως, σε δύο αναπάντεχες εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Σχηματίστηκαν μόλις το 2006 στο Münster της Γερμανίας και από το πρώτο τους κι όλας demo μας εκπλήσσουν με το ιδιαίτερό τους προσωπικό στυλ: ορχηστρικά κομμάτια μοναδικής ατμόσφαιρας και μουσικότητας, με έναν ήχο τόσο επίκαιρο, όσο και ξεχωριστό και αναγνωρίσιμο, φορέα της ιδιαίτερης ηχητικής σφραγίδας της μπάντας, αλλά και της χαρακτηριστικά ευαίσθητης ιδιοσυγκρασίας που διέπει την προσέγγιση της post rock φόρμας από το progressive μουσικό πρίσμα τους. Σαφώς και συνειδητά στραμμένοι προς το heavy/rock ήχο, εμπλουτίζουν σιγά σιγά τον ήχο τους με όλο και περισσότερες progressive/alternative επιρροές, διατηρούν πεισματικά παρ'όλα αυτά τον χαρακτηριστικό instrumental χαρακτήρα τους – με λαμπρές εξαιρέσεις τις συμμετοχές σπουδαίων καλεσμένων σε κάθε έναν από τους δίσκους τους (Peter Dolving - The Haunted, Jonas Renkse - Katatonia, John Bush - Armored Saint/ex-Anthrax).

Έχοντας κερδίσει με ανεση κριτική αποδοχή και διακρίσεις, έχοντας αναπτύξει ένα ισχυρό fanbase σε Ελλάδα και εξωτερικό, έχοντας κερδίσει τα διαπιστευτήρια για τις εκπληκτικές τους ζωντανές εμφανίσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου (Rock am Ring, Roadburn, Summerbreeze) πλάι σε μοναδικές μπάντες του εναλλακτικού σκληρού ήχου (Opeth, Dredg, Katatonia, Coheed And Cambria και Deftones μεταξύ άλλων), οι Long Distance Calling επισκέπτονται την Θεσσαλονίκη στις 28 Ιανουαρίου στο Eightball και την Αθήνα στις 29 Ιανουαρίου στο six d.o.g.s για δύο αξέχαστες εμφανίσεις, δύο μουσικές αναζητήσεις του χώρου, του χρόνου και της απόστασης μέσα από το λυρικό τους φίλτρο.

Links
longdistancecalling.de | facebook.com/longdistancecalling
facebook event-Athens | facebook event-Thessaloniki
www.sixdogs.gr | www.eightballclub.gr

KLAUDIA - "Mother Phoenix" (2011)

Οι Κlaudia είναι μια indie rock band από τη Βαρκελώνη, εμφανίστηκαν στο μουσικό στερέωμα τα τελευταία χρόνια και παίζουν ένα "σφιχτό" και άμεσο indie rock. Είναι εκπρόσωποι μιας ανερχόμενης πλέον σκηνής που παρουσιάζει πλέον η χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου με ονόματα όπως οι Toundra, οι Migala και οι 12Twelve.

To "Mother Phoenix" είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους και κυκλοφόρησε το Μάιο. Σύμφωνα με τον ντραμμερ τους, Pau ZZ, η μουσική τους την παρούσα φάση μπορεί να χαρακτηριστεί και να ταυτοποιηθεί εύκολα. Είναι πεντακάθαρες οι πινελιές από Franz Ferdinand, Placebo, Sonic Youth, και άλλες indie μπάντες αναμιγμένες με δυναμικές εκρήξεις από κιθάρες και drums που το κάνει να πλησιάζουν μουσικά ακόμη και στη drum' n' bass.

Η μπάντα ακόμη προσπαθεί να οριοθετήσει τον ήχο της ως προς τις live εμφανίσεις της. Οι συνθέσεις είναι στρωτές, ιδιαίτερα ηλεκτρικές και λαμπερές με τραγούδια που σε κάνουν να χορεύεις και να χοροπηδάς ασταμάτητα όπως το "Oveja" και το "New Land", ή εμφατικές μελωδίες όπως το "The City's Sleeping" που ανοίγει το άλμπουμ. Στο "Providence" θυμίζουν και τους "She Wants Revenge", στο "Blue lines" τα riffs της κιθάρας σου φέρνουν στο νου αυτά του Matt Bellamy των Muse ενώ στα "A cozy home" και "By your side" ο ήχος τους μοιάζει πολύ με Interpol.

Παρά τις προφανείς ομοιότητες με άλλα μεγάλα ονόματα του χώρου, το άλμπουμ είναι πραγματικά εξαιρετικό και αξίζει αδιαμφισβήτητα μία θέση στα playlists των ροκ σταθμων.

1. The city's sleeping 03:42
2. Οveja 02:30
3. A cozy home 04:14
4. Mother Phoenix 04:02
5. By your side 03:44
6. Providence 03:38
7. New dawn 04:14
8. New land 03:54
9. Blue lines 03:58
10. Beat 04:20

http://www.myspace.com/klaudiaside/music

Karma To Burn @ Eightball (Live Thessaloniki 17/12/2011)

Η τριάδα φίλων που τους ειχαμε δει σα support των Monster Magnet το Δεκεμβριο του 2009 στο Λονδίνο (και πραγματικά μας πήραν τα μυαλά με εκείνη την εμφάνιση) αυτή την φορά είχε απαρτία μιας και τον Απρίλιο του 2010 είχε γράψει απουσία το ένα μέλος της. Μαζί με μας τους τρεις φυσικά και πολλοί άλλοι φίλοι όχι μόνο από Θεσσαλονίκη αλλά και από Νάουσα και Λάρισα (!!!) περιμέναμε να δούμε το "φονικό" τρίο απο τη West Virginia.

Μέχρι να μαζευτούμε έξω από το 8ball και να πιούμε και τα σχετικά μπυρόνια με σχόλια για συναυλίες, μουσικές, μέχρι και ποδόσφαιρο (σιγά που δε θα μιλούσαμε....) χάσαμε τη μισή και πλέον εμφάνιση του support group, των Ελλήνων 1000 Mods που παρουσίασαν το εξαιρετικό ντεμπούτο άλμπουμ τους "Super Van Vacation" και ζέσταναν το κοινό για αυτό που θα ακολουθούσε.

Κατά τις 10μισι το 8ball είχε γεμίσει ασφυκτικά, ο Rob είχε ταιριάξει τα πιατίνια του στο ιδανικό ύψος και ξεκίνησε να ξεντύνεται, ο Rich ήταν έτοιμος με το μπάσο στα χέρια και τα πόδια στην έκταση και ο Will έκανε το τελευταίο του τσιγάρο. Όπως ήταν αναμενόμενο, μπήκαν με το "47" από το τελευταίο τους άλμπουμ αλλά τελικά ήταν το μοναδικό που παίξανε από τη νέα τους δουλειά. Γενικά βασίστηκαν για ακόμη μία φορά στα tracks από τις πρώτες τους δουλειές (πριν το 2002 δηλαδή....) και όχι σε αυτά μετά την επανένωση τους το 2009. Μετά το τέλος του "41" το σύνθημα "Οε Οε Οε Οε Karma to Burn" δονούσε την ατμόσφαιρα κάνοντας το Rich και το Will να φωνάζει μαζί με το κοινό και το Rob να δίνει το ρυθμό με τα drums.

Σιγά σιγά το κοινό άρχισε να πηγαίνει μπροστά με την αντίστοιχη υποχώρηση του "άμαχου" πληθυσμού γιατί διαισθανόταν ότι έρχεται η ώρα του "19", του "28" και του "20". Τελικά, ήταν τα τρία από τα τέσσερα τελευταία του live και εκει κυριολεκτικά το 8ball σηκώθηκε στον αέρα. Ατέλειωτο headbanging, χοροπηδητό και stage diving από ένα κοινό που πλέον τους έχει μάθει σα μπάντα και κάθε φορά είναι και μεγαλύτερο.

Για να γκρινιάξω και λίγο τώρα και με την άδεια του κοινού που θα διαβάσει το review, μοναδικό μελανό σημείο η επανάληψη κομματιών στο encore (για αυτό δεν το παραθέτω και στο setlist...) που προσωπικά με δυσαρεστεί όταν γίνεται στα live. A και κάτι άλλο (για να το διασκεδάσουμε και λίγο)- η μπαγκέτα του Osvald που έσκασε ξώφαλτσα στο κεφάλι μου και δεν πρόλαβα να τη μαζέψω...

Setlist

01. 47
02. 8
03. 39
04. 41
05. 14
06. 34
07. 42
08. 5
09. 1
10. 19
11. 32
12. 28
13. 20

Ευχαριστούμε τον καλό μας φίλο Άκη Καλλόπουλο για τις φωτογραφίες που μας τις έδωσε...

My play list songs December 2011

My play list songs December 2011:

1. Anna Calvi - "Wolf Like Me"
2. Tango with Lions ~ "In a Bar"
3. [STRANGERS] - "ThisYear"
4. TheRaveonettes - "The Christmas Song"
5. A Genuine Freakshow - "Our Bodies"
6. The Sonic Faith - "Horizon"
7. Wovenhand - "NotOne Stone"
8. Bill Callahan - "Drover"
9. Motorama - "Far Away From The City"
10. Slove - "Do We Need"
11. The Twilight Sad - "Sick"
12. Omerta - "Isolated"
13. Wussy - "Pulverized"
14. This Many Boyfriends - "Young Lovers Go Pop!"
15. Black Twig - "Death Scene"

Okkervil River - "I Am Very Far" [2011]

Οι Okkervil River είναι μία indie rock band από το Austin του Texas και σχηματίστηκαν το 1998 παίρνοντας το όνομα τους από μία ιστορία της Ρωσίδας συγγραφέα Tatyana Tolstaya. Έχουν στο ενεργητικό τους πέντε προσωπικά άλμπουμς με πιο επιτυχημένα μέχρι στιγμής το "The Stage Names" και το "The Stand Ins".

Το "Ι Am Very Far" κυκλοφόρησε στις 10 Μαίου 2011 και τα 11 τραγούδια του μπορούν να θεωρηθούν σαν 11 αυτοτελείς δημιουργίες παρά κομμάτια μιας ευρύτερης σύνθεσης. To άλμπουμ αυτό μπορεί να εκληφθεί σα μία προσπάθεια να ξεπεράσουν την εφήμερη επιτυχία: με τραγούδια όπως το "White Shadow Waltz" και το "We Need a Myth" δείχνουν να ακολουθούν τη συνταγή των Arcade Fire προς την καθολική αναγνώριση με το πανέξυπνο τέχνασμα τους να ακούγονται σαν τους Arcade Fire αλλά να μην τους αντιγράφουν σε καμία περίπτωση.

Το "The Valley" που ανοίγει το άλμπουμ μπορεί να το δει κανεις σα μια ιδέα του frontman Sheff για ένα καλοκαιρινό μουσικό φεστιβάλ ενώ το "We Need a Myth" ακροβατεί ανάμεσα στην εξωτική μουσική και την καθαρή ορχηστρική ροκ. Το "Piratess" θα μπορούσε να είναι ένα καλοφτιαγμένο pop-soul τραγούδι αν δεν ακουγόταν ένα σόλο από κιθάρα σαν τον ήχο της κιθάρας όταν βάζεις την κασέτα να παίξει ανάποδα. Ο Sheff στη συνέχεια φαίνεται να επανακάμπτει στα γνωστά ακούσματα με το συνδυασμό του δυνατού "Show Yourself" με το πιο ήρεμο "Your Past Life as a Blast". Το άλμπουμ κλείνει με τα "Wake Up" και το "The Rise", τραγούδια με ελεγειακές μελωδίες τόσο δυνατές που πραγματικά κυριαρχούν εκτελεσμένες από μία πλήρη ορχήστρα αποτελούμενη από δύο ντράμερς, δύο μπασσίστες, δύο πιανίστες και επτά (!!!) κιθάρες.

Η κυρίαρχη αίσθηση είναι ότι η μπάντα προσπαθεί να πάει ένα βήμα μπροστά αλλά ταυτόχρονα διαταράσσει και την ομαλότητα της προόδου της. Πιθανόν πρόκειται για ακόμη μία σκοτεινή προσέγγιση στην εφήμερη δόξα από ένα τραγουδοποιό σαν το Sheff που φαίνεται γοητευμένος από αυτή την ιδέα αλλά δεν μπορεί και από την άλλη να την ασπαστεί πλήρως.

1. "The Valley" 3:50
2. "Piratess" 4:00
3. "Rider" 4:25
4. "Lay of the Last Survivor" 3:51
5. "White Shadow Waltz" 4:26
6. "We Need a Myth" 4:38
7. "Hanging from a Hit" 5:16
8. "Show Yourself" 5:20
9. "Your Past Life as a Blast" 5:32
10. "Wake and Be Fine" 3:25
11. "The Rise" 6:16

http://www.myspace.com/okkervilriver

JakeL - "Shelter" (ep) [2011]

Οι JakeL είναι ουσιαστικά ο Jade F. από το Μόντρεαλ του Καναδά και είναι ένα μονομελές ορχηστρικό post- rock σχήμα. Την ημέρα ο Jade είναι ένας ασφαλιστής αλλά το βράδυ μεταλλάσσεται σε μαθηματικό μουσικό επιστήμονα. Η μουσική του είναι το αποτέλεσμα μιας αρμονικής μίξης διαφορετικών ειδών όπως progressive metal, djent, post-rock και post-metal.

Κυκλοφόρησε το πρώτο του EP "Shelter" στις 5 Αυγούστου και περιέχει 6 tracks. Όλο το άλμπουμ ηχογραφήθηκε, χρηματοδοτήθηκε και κυκλοφόρησε από τον ίδιο και για αυτό το λόγο αποκτά μία προστιθέμενη αξία.

Το άλμπουμ μπαίνει δυναμικά με το "Light" ιδιαίτερα μελωδικό και συναισθηματικό αλλά και με έντονα grunge και post- metal στοιχεια όπως και το "TSG Threshold" που ακολουθεί. Οι κιθάρες στριγγλίζουν πραγματικά και τα drums χτυπάνε ανελέητα σε όλα τα tracks. To "The Great Forgetting" μας παραπέμπει σε Pelican και Epigram ενώ
το "Black Tar Empire" σε πιο post- rock ακούσματα όπως Sleepmakeswaves ή Tides from Nebula. Στο ίδιο κλίμα συνεχίζει και κλείνει το άλμπουμ με τα "TLD Grove" και "Pelican Bay" αφήνοντας μία όμορφη αίσθηση στο άκουσμα του.

Πραγματικά, η ενέργεια που βγάζει το άλμπουμ για μονομελές project είναι πρωτόγνωρη οπότε το μόνο που μένει είναι να μας δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή να το δούμε και live για να έχουμε μία πλήρη άποψη.

1. Light. 04:33
2. TSG Threshold. 04:32
3. The Great Forgetting. 03:27
4. Black Tar Empire. 04:09
5. TLD Grove. 04:04
6. Pelican Bay. 05:37

http://jadef.bandcamp.com/

Feist - "Metals" (2011)

Η Leslie Feist, ευρύτερα γνωστή ως Feist, είναι μία 35χρονη τραγουδοποιός από τον Καναδά με συμμετοχή επίσης και στους Broken Social Scene. Έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής 3 προσωπικά άλμπουμς (Monarch- 1999, Let It Die- 2004 και The Reminder- 2007) με πωλήσεις πάνω από 2,5 εκατομμύρια αντίτυπα. Ειδικά το "The Reminder"κέρδισε 4 βραβεία Grammy μεταξύ των οποίων και αυτό του πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη.

Το τέταρτο προσωπικό της άλμπουμ είναι το Metals και κυκλοφόρησε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. Η ηχογράφηση έγινε με τη βοήθεια των Gonzales και του Σομαλο- Καναδού παραγωγού Mocky γεγονός που το κάνει να ακούγεται αρκετά ethnic. Το γρατζούνισμα στις κιθάρες και ο ρυθμός που ακολουθεί το χτύπημα των χεριών παραμένουν χαρακτηριστικά και οι έγχορδες και πνευστές συγχορδίες είναι πανταχού παρούσες αλλά ποτέ υπερβολικές. Το "Metals" είναι ιδιαίτερα μεστό και ενώ κάποιες στιγμές ακούγεται πολύ χαμηλά την επόμενη κάνει μία έκλπληξη και ανατρέπει το σκηνικό.

Το εναρκτήριο "Opener The Bad in Each Other" αναφέρεται σε μία αποτυχημένη σχέση με τα φωνητικά να μοιράζονται ανάμεσα στην Feist και μία αντρική φωνή. Στο "Caught a Long Wind" μία κιθάρα και ένα πιάνο στο βάθος συνθέτουν μία όμορφη μελωδία ενώ το κύριο single του άλμπουμ "How Come You Never Go There?" είναι ένα πανέμορφο τραγούδι με έντονα φωνητικά που δείχνει πιο πολύ να τρικλίζει παρά να ρολάρει. Στο "Α Commotion" τα κρουστά και τα αντρικα φωνητικά στο ρεφρέν είναι πραγματικά έντονα και εμφατικά ενώ στο "Bittersweet Melodies" τα πνευστά και πιο συγκεκριμένα το φλάουτο ακούγονται ψιθυριστά. Το "Anti-Pioneer" είναι ένα τραγούδι με πολλά folk-pop στοιχεία που το δούλευε η Feist τα τελευταία 10 χρόνια ταξιδεύοντας και μπορεί να χαρακτηριστεί και ως αυτοβιογραφικό ως ένα σημείο. Το "The Circle Married the Line" θέτει ένα μεγάλο προβληματισμό γύρω από το σύγχρονο τρόπο ζωής ενώ το υπέροχο ακουστικό "Cicadas and Gulls" πραγματικά σε απογειώνει μουσικά.

Αν και μετά το "The Reminder" η Feist είχε δηλώσει ότι την ενδιαφέρει πλέον λιγότερο να συνθέτει τραγούδια προσωπικά και άμεσα αλλά να έχουν στοίχους ανοιγματικούς και σπάνιους, τελικά δεν το καταφέρνει αυτό σε απόλυτο βαθμό στο "Metals". Εν ολίγοις, το "Metals" δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα δυσπρόσιτο άλμπουμ και μπορεί να ακουστεί εύκολα απο όλα τα ακροατήρια. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορεί να φτάσει τις υψηλές προδιαγραφές του "The Reminder".

1. The Bad in Each Other
2. Graveyard
3. Caught a Long Wind
4. How Come You Never Go There
5. A Commotion
6. Bittersweet Melodies
7. Anti-Pioneer
8. The Undiscovered First
9. Cicadas and Gulls
10. Woe Be
11. Comfort Me
12. Get It Wrong Get It Right

http://www.listentofeist.com/front/

http://www.myspace.com/feist

Oh Hiroshima - "Resistance Is Futile" (2011)

Οι Oh Hiroshima είναι μία post-rock μπάντα από το Kristinehamn της Σουηδίας και σχηματίστηκαν το 2006 από τους Leif Eliasson και Jakob Nilsson που ήταν συμμαθητές στο λύκειο και πολύ καλοί φίλοι. Ξεκίνησαν αρχικά σαν ένα solo project αλλά κατέληξαν σαν ένα μουσικό project ανάμεσα σε δύο φίλους που αγαπούσαν να συνθέτουν και να πειραματίζονται με τη μουσική που αγαπούσαν. Μετά από λίγους μήνες στην μπάντα προστέθηκε και ο μικρότερος αδερφός του Jakob, Oskar, στο μπάσο και μετέπειτα στα drums. Μέχρι το 2011 παρέμεναν ως τριμελής μπάντα μέχρι να βρουν το τέταρτο μέλος στο μπάσο που δεν ήταν άλλος από το Simon Axelsson.

Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής δύο EPs, το 'Empty Places Full of Memories' το 2009 και το Tomorrow' το 2010. Αυτό είναι το πρώτο τους LP και κυκλοφόρησε και πάλι από τους ίδιους χωρίς την εμπλοκή κάποιας δισκογραφικής εταιρίας.

Για ντεμπούτο άλμπουμ, "Resistance Is Futile" διακρίνεται για την πολύ καλή παραγωγή του και την ποικιλία στους ήχους. Το εισαγωγικό "This Is Not the End" μας βάζει στο κλίμα και ενώνεται αρμονικά με το "Insignificant Numbers" σαν να αποτελούν στην ουσία ένα κομμάτι με έντονο συναίσθημα αλλά και κορυφώσεις στον ήχο που μας φέρνουν στο νου τους "God Is An Astronaut" αλλά και τους "Toundra" στα σημεία που οι κιθάρες δυναμώνουν. Τα "The Fog of War" και "Capitalistic Cataclysm" είναι τα δύο τραγούδια του άλμπουμ με τα φωνητικά να θυμίζουν Porcupine Tree ενώ τα "What Once Was", "Catch-22" και "Waves" θα μπορούσαν κάλλιστα να ντύνουν μουσικά κινηματογραφική ταινία. Τέλος, το "Richard D. Anderson" είναι ίσως το πιο δυνατό track του άλμπουμ με κιθάρες με έντονες παραμορφώσεις και ανάλογες αυξομειώσεις στο ρυθμό.

01. This Is Not the End
02. Insignificant Numbers
03. The Fog of War
04. What Once Was
05. Catch-22
06. Richard D. Anderson
07. Waves
08. Capitalistic Cataclysm

http://www.myspace.com/ohhiroshima

Veronica Falls - "Veronica Falls" [2011]

Οι Veronica Falls είναι μία indie pop μπάντα που σχηματίστηκε στο Λονδίνο το 2009 και αποτελείται από τους Roxanne Clifford (φωνητικά, κιθάρα), James Hoare (κιθάρα, φωνητικά), Marion Herbain (μπάσο) και Patrick Doyle (drums, φωνητικά). Όλα τα μέλη ήταν πρώηνξ μέλη στους The Royal We and Sexy Kids. Μέσα στο 2010 η μπάντα κυκλοφόρησε διάφορα singles τόσο στη Μεγάλη Βρεττανία όσο και στις ΗΠΑ.

Το ομώνυμο άλμπουμ είναι και το ντεμπούτο τους και κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2011 από τη Slumberland Records και ήρθαν να δυναμώσουν το indie pop δυναμικό της δισκογραφικής δίπλα στους "Τhe Pains of Being Pure at Heart". Το λίγο μακάβριο και πρώτο single "Found Love in a Graveyard" έκανε την εμφάνιση του περίπου 2 χρόνια πριν, για να ακολουθήσουν τα "Beachy Head", "Bad Feeling" και το "Come on Over" νωρίτερα μέσα στο τρέχον έτος. Το "Beachy Head" είναι μία ωδή στο δημοφιλές σημείο αυτοκτονίας στην ακτή του Sussex με πραγματικά θανατηφόρες αρμονίες που κάνουν ακόμα και τα "Come on Over" και "Misery" που ακολουθούν να ακούγονται εύθυμα. Τελικά όμως αποδεικνύεται ότι είναι πολύ περισσότερα από μια μπάντα με καλά singles και 7" αν και ουσιαστικά παίζουν μουσική πολύ απλά και με λίγα όργανα.

Σε όλα τα τραγούδια του άλμπουμ υπάρχει μια απίστευτη φυσικότητα χάρη και στην πολύ προσεγμένη παραγωγή των Guy Fixsen και Ash Workman. Ο ήχος της κιθάρας είναι πραγματικά άσπιλος, τα κρουστά ακούγονται χαμηλά και αργόσυρτα και γενικά υπάρχει μία καθαρότητα σε κάθε συστατικό του ήχου τους. Το μυστικό τους όμως
βρίσκεται στις πραγματικά εμπνευσμένες μελωδίες και συγχορδίες τους σε συνδυασμό με τη καθόλου επιτήδεια φωνή της Roxanne Clifford.

01. Found Love In a Graveyard
02. Right Side of My Brain
03. The Fountain
04. Misery
05. Bad Feeling
06. Stephen
07. Beachy Head
08. All Eyes On You
09. The Box
10. Wedding Day
11. Veronica Falls
12. Come On Over

http://www.myspace.com/veronicafallshard

http://veronicafalls.com/

Other Lives - "Tamer Animals" (2011)

Οι Other Lives είναι μία αμερικάνικη indie rock μπάντα από το Stillwater της Oklahoma και σχηματίστηκαν το 2004 αρχικά ως Kunek με ένα άλμπουμ το 2006 με αυτό το όνομα. Ακολούθησε το ομώνυμο "Οther Lives' τον Απρίλιο του 2009 από την TBD Records και το δεύτερο άλμπουμ τους "Tamer Animals" που ολοκληρώθηκε φέτος τον Φεβρουάριο και κυκλοφόρησε το Μάιο στις ΗΠΑ και τέλη Αυγούστου στην Ευρώπη.

Οι Other Lives έχουν ένα απίστευτα ζωντανό ήχο στους δίσκους τους με το κάθε τραγούδι να βγάζει μία πλούσια "κινηματογραφική" αίσθηση στο άκουσμα του. Ακουστικά όργανα όπως πιάνο, μπασο, κλαρινέτο, βιολί, τρομπέτα, τσέλο εναλλάσσονται με όμορφα φωνητικά παράγοντας ένα ηχητικό αποτέλεσμα που δε θυμίζει σε τίποτε τους ήχους της δεκαετίας του 70.

Το τραγούδι που έχει ακουστεί περισσότερο από το άλμπουμ είναι αναμφισβήτητα το single "For 12". Είναι γεμάτο εκπλήξεις, ονειρικό και εκρηκτικό σε μικρές δόσεις, συνδυάζει πρωτόπυπα κρουστά και έγχορδα με μία γκάμα φωνητικών που εκτείνονται από το ψιθύρισμα μέχρι το φαλσέτο. Είναι σα να ακούς τους Fleet Foxes με επηρροές όμως από το Pyramid Song των Radiohead. Και τα άλλα τραγούδια όμως δεν υστερούν σε τίποτα. Το "Old Statues" έχει τις ρίζες του στα soundtracks του Ennio Morricone για τα spaghetti westerns και τη μελοδραματική ποπ του Gene Pitney. Άλλα άξιας αναφοράς τραγούδια είναι τα "Dust Bowl III", "Weather" και "Desert" με έντονα τα μινιμαλιστικά στοιχεία, κύριο χαρακτηκτηριστικό του frontman Jesse Tabish. Τέλος, το άλμπουμ κλείνει με το ορχηστρικό φινάλε "Heading East" που αν και μόλις 2,5 λεπτών διάρκειας ακούγεται επικό.

Για πολλούς και διάφορους λόγους ίσως τα 40 λεπτά διάρκειας του "Tamer Animals" μπορεί να αποδειχτούν τα πιο μεγαλειώδη, προσεγμένα και επικά μουσικά λεπτά του τρέχοντος έτους.

1. "Dark Horse" 2:41
2. "As I Lay My Head Down" 3:46
3. "For 12" 4:11
4. "Tamer Animals" 4:07
5. "Dust Bowl III" 4:57
6. "Weather" 3:49
7. "Old Statues" 4:09
8. "Woodwind" 2:21
9. "Desert" 4:26
10. "Landforms" 3:18
11. "Heading East" 2:31

http://www.myspace.com/otherlives

Δείτε το καιινούριο video-clip των Τindersticks

Οι Tindersticks πρόκειται να κυκλοφορήσουν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο “Τhe something rain” τον Φεβρουάριο του 2012 το οποίο είναι ηχογραφημένο μεταξύ Μαΐου 2010 και Αυγούστου 2011, και θα περιλαμβάνει εννέα τραγούδια.
Το καινούριο τους video-clip λέγεται "Medicine" σε σκηνοθεσία του David Reeve και γυρίστηκε στο στούντιο της μπάντας.
Καλό comeback οφείλουμε να ομολογήσουμε.

Cosmonauts Day - "Paths of The Restless" (2011)

Οι Cosmonauts Day είναι μία epic Sludge/Post Rock/Post Metal μπάντα από τη Μόσχα με σαφείς επηρροές από τους ISIS, Pelican και Russian Circles και λιγότερο από τους Torche και Mastodon. Έχουν κυκλοφορήσει ήδη ένα EP “LiveDemos” τον Απρίλιο του 2011.

Εδώ πλέον έχουμε το ντεμπούτο LP τους και όλα τα tracks είναι εκτελεσμένα τέλεια από την αρχή ως το τέλος. Οι παραπομπές στους Isis είναι εμφανείς σε όλο το άλμπουμ αλλά σε αυτούς που πιθανόν να υποστηρίζουν ότι μοιάζουν στους Pelican, έχουν να αντιπαραθέσουν ότι παίζουν πολύ πιο δυνατά και έχουν μεγαλύτερη ενέργεια.

Το "Captain" ανοίγει το άλμπουμ και μας παρασέρνει για περισσότερα από 8 λεπτά στους ξέφρενους post-metal ρυθμους του αν και το "The Great Disease" αποδεικνύει ότι η μπάντα θέλει να κάνει ένα βήμα μπροστά για να μη συγκρίνεται τόσο έντονα με υπάρχοντα ονόματα της post-rock σκηνής. Κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ τα ιδιαίτερα μελωδικά "The Art of Being Nothing", "Rift" και "Satellite". Όπως και να έχει πάντως, η συνολική παραγωγή είναιεξαιρετική με τον ήχο και το κάθε όργανο να ακούγονται πεντακάθαρα.

Πραγματικά, αν η ενέργεια που βγάζουν οι Cosmonauts Day βγαίνει και στις ζωντανές τους εμφανίσεις, τότε είναι μια μπάντα που αξίζει τον κόπο να τη δεις live.

1. The Captain (08:02)
2. The Art of Being Nothing (03:19)
3. Cave of Trees (07:09)
4. Rift (03:53)
5. Blackout (02:54)
6. Satellite (04:06)
7. The Great Disease (10:06)
8. The Last Watchman (04:29)

http://www.myspace.com/thecosmonautsday

Cat Party - "Rhapsody In Black" (2011)

Οι Cat Party ξεκίνησαν το 2007. Είναι μια post-punk μπάντα από το Orange County, στην Καλιφόρνια. Η μπάντα αποτελείται από τους Ryan Nichols (κιθάρα / φωνή), Roger Fowler (ντραμς), και Shane Cox (μπάσο).

Φέτος κυκλοφόρησαν το δεύτερο full length άλμπουμ με τίτλο "Rhapsody In Black".

Σ’ αυτό το άλμπουμ βλέπουμε μια μικρή πρόοδο για τους Cat Party από το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Επηρεάζονται σημαντικά από το post punk στα μέσα της δεκαετίας του '80 στην Αγγλία, και κινούνται κάπου μεταξύ The Southern Death Cult και The Wake.

Υπάρχει μια πολύ κρύα και γκρίζα αίσθηση στον ήχο τους.

Το μπάσο είναι πολύ σημαντικό, όπως θα έπρεπε να είναι για αυτό το ύφος. Παρέχει τη ζεστασιά. Η κιθάρα και τα φωνητικά δένουν στο όλο μοτίβο.

Δημιούργησαν έναν ήχο που είναι όλο δικό τους. Αναμφισβήτητα σκοτεινός και παγωμένος για μια παρέα αγοριών από τις ηλιόλουστες παραλίες της νότιας Καλιφόρνιας. Οι Cat Party είναι ένα πραγματικό συγκρότημα. Γεννήθηκαν από ένα κοινό πάθος για τη μουσική, είναι αυθεντικοί, και το αγαπούν αυτό.

Το ομώνυμο κομμάτι, όπως και τα Articles of Anxiety, Broken English και A Beige Arrangement ξεχωρίζουν.

Tracklist:

1.Rhapsody In Black

2.Articles of Anxiety

3.Heaven Sends Imitations

4.Neon Lime Light

5.The Side Effects of Failure

6.Broken English

7.Fashion Before Function

8.Aborted Logic

9.A Beige Arrangement

10.The Ends of New Beginning

http://catpartyca.com/

http://www.myspace.com/birdsofpreymusic

The Fall - "Ersatz G.B." (2011)

Κάποτε ο John Peel είχε πει μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι δεν μπορεί να πει αν οι Fall έχουν κάνει ποτέ κακό δίσκο κυρίως γιατί είναι τόσο συνεπείς σαν μπάντα αλλά και λόγω της ακλόνητης θετικής στάσης του Mark E. Smith απέναντι στα δεδομένα κάθε εποχής.

Όπως και στο ‘Your Future Our Clutter’ του 2010 έτσι και στο ‘Ersatz GB’ ο Smith και η παρέα του κάνουν ακόμη ένα βήμα μπροστά. Παρά την εμμονή του Smith ότι είναι το μοναδικό σημαντικό πρόσωπο στην μπάντα, πάντα είχε στο πλάι του διακεκριμένους μουσικούς όπως οι Brix, Steve Hanley, Marc Riley. Το lineup στο Ersatz G.B. είναι το ίδιο με τα τελευταία τους άλμπουμς αλλά αν εξαιρέσεις τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Smith, το άλμπουμ ακούγεται σαν ένας γενικά hard rock δίσκος.

Τα riffs του ‘Mask Search’ και του ‘Taking Off’ θυμίζουν Fall των παλιών χρόνων με έντονα rockabilly στοιχεία. Το "Greenway" ακούγεται σαν τον ήχο που θα έβγαζαν οι Metallica με το Lou Reed αν ξόδευαν μαζί τέσσερις δεκαετίες μουσικής συνύπαρξης. Το "I've Seen Them Come" είναι ένα μάθημα πως μπορεις μιά μελωδία των 20 δευτερολέπτων να τη μετατρέψεις σε ένα εξάλεπτο τραγούδι ενώ το "Age of Chang" εμπεριέχει μία σύντομη ηχογράφηση με μικρόφωνο συνοδευόμενη από την μπάντα (όχι τόσο πρωτόπυπη πια για τους Fall αφού το έχουν κάνει και πριν 25 χρόνια). Στο "Happi Song" ο Smith κάνει ένα διάλειμμα για να ακούσουμε την φωνή της συμπατριώτισσας μας και συντρόφου του Ελένης Πούλου αν και πάλι ο Smith παρεμβαίνει με θορυβωδη φωνητικά στο βάθος.

Για όποιον ακόμη πιστεύει ότι οι Fall μετά από τόσο μεγάλη δισκογραφία δεν μπορούν να βγάζουν μέτριους δίσκους, δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα. Σίγουρα δε μιλάμε για ένα νέο Hex Enduction Hour ή Bend Sinister ή ακόμη και The Marshall Suiteare, η χαρακτηριστική γκρινιάρικη φωνή του Smith όμως πάντα θα συγκινεί τους οπαδούς τους και όχι μόνο. Αυτό που απομένει είναι να τους απολαύσουμε και ζωντανά την αρχή του νέου έτους στη χώρα μας.....

01. Cosmos 7
02. Taking Off
03. Nate Will Not Return
04. Mask Search
05. Greenway
06. Happi Song
07. Monocard
08. Laptop Dog
09. I've Seen Them Come
10. Age Of Chang

http://www.visi.com/fall/

Τα καλύτερα albums για τον μήνα Νοέμβριο 2011

Τα καλύτερα albums 'για τον μήνα Νοέμβριο 2011

1. Song Of Return - "Limits"

2. The Black Keys - "El Camino"

3. Peter Kernel – "White Death & Black Hear"t

4. 12 Dirty Bullets - "Downsides To Making A Living…"

5. Soft Kill - "An Open Door"

Long Distance Calling - "Long Distance Calling" (2011)

Οι Long Distance Calling είναι μία post rock μπάντα με έδρα το Munster της Γερμανίας, εμφανίστηκαν στο μουσικό στερέωμα το Σεπτέμβριο του 2006 και η μουσική τους μπορεί να περιγραφεί ως ορχηστρική ροκ με βαριά κιθαριστικά riffs και έντονα ψυχεδελικά στοιχεία. Μπορείς να τους αποκαλέσεις σαν τη progressive rock προέκταση των Pelican αν θες να προετοιμάσεις τον ακροατή για το τι πρόκειται να ακούσει.

Αυτό είναι το τρίτο τους προσωπικό άλμπουμ αφού προηγήθηκαν το "Satellite Bay" (2007) και το "Avoid the Light" (2008) και μπορείς να το χαρακτηρίσεις σαν το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα προγενέστερα άλμπουμς. Όπως και στα δύο προαναφερόμενα άλμπουμς, έτσι και σε αυτό υπάρχει ένα τραγούδι με φωνητικά; πιο συγκεκριμένα το “Middleville” με τον John Bush τραγουδιστή των Armored Saint και των Anthrax να το ερμηνεύει με ένα μοναδικό τρόπο και τις επηρροες από τους Alice in Chains να είναι πλέον εμφανείς.

To εναρκτήριο "Into the Black Wide Open" είναι ορμητικό, μεθοδικό και σαγηνευτικό ενώ το "The Figrin D'an Boogie" είναι σα να ακούς το "One of These Days" σε μία πιο σύγχρονη προσέγγιση. Το "Invisible Giants" ακολουθεί για να μας προετοιμάσει για το νέο ήχο της μπάντας με κάποια jazz αλλά και πιο έντονα ηλεκτρονικά πλέον στοιχεία όπως και στο πρώτο μισό του "Timebends" που μεταλλάσσεται όμως σε ένα κλασσικό ροκ κομμάτι στη συνέχεια.
Σίγουρα δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις ιδιαίτερα σκληρούς στον ήχο, αν και το “Arecibo (Long Distance Calling)” έχει ιδιαίτερα γρήγορο τέμπο και έντονα riffs. Το άλμπουμ κλείνει με το ψιθυριστό και πανέμορφο "Beyond the Void" που είναι πραγματικά σα να ενώνει μουσικά το Satellite Bay με το Avoid the Light.

Αυτό το άλμπουμ τελικά δεν μπορεί να μεταπείσει κάποιον που είναι αρνητικός απέναντι στην ορχηστρική μουσική αλλά σίγουρα θα ακουμπήσει τους οπαδούς αυτού του είδους του post- rock. Είναι ένα πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ με επτά πανέμορφα tracks από μία υποτιμημένη μπάντα που της αξίζει μεγαλύτερη αναγνώριση στο μέλλον.

1. Into The Black Wide Open (8:33)
2. The Figrin D'an Boogie (6:09)
3. Invisible Giants (7:11)
4. Timebends (8:12)
5. Arecibo (Long Distance Calling) (5:54)
6. Middleville (8:30)
7. Beyond The Void (11:41)

http://www.myspace.com/longdistancecalling

The Black Keys - "El Camino" (2011)

Το αμερικάνικο ντουέτο των Auerbach και Carney από το Ohio επιστρέφει 10 χρόνια μετά τη δημιουργία του με το έβδομο πλέον άλμπουμ τους "El Camino". Για την ηχογράφηση του, η μπάντα μεταφέρθηκε στο Νashville του Tennessee, ακολουθώντας το παράδειγμα του Jack White και των Kings of Leon.

Από το δεύτερο άλμπουμ τους "Thickfreakness" του 2003, η σύγκριση τους με τους White Stripes ήταν αμείλικτη και άδικη σε κάποιες περιπτώσεις. Κατάφεραν τελικά να ξορκίσουν αυτό το φάντασμα με την κυκλοφορία του προηγούμενου άλμπουμ τους "Βrothers" που πούλησε περίπου 1 εκατομμύριο αντίτυπα και τους έβγαλε από την αφάνεια φτάνοντας στο Νο2 του Billboard.

Παρόλα αυτά, τo "El Camino" δε θυμίζει σε τίποτα το "Brothers". Είναι γρήγορο, διασκεδαστικό και γεμάτο ενέργεια βγαλμένη από την πρώτη περίοδο της μπάντας. Αυτή τελικά είναι και η μαγεία τους - μπορούν να φτιάχνουν μουσικές που να ενώνουν μεταξύ τους μουσικά γένη και γενιές κάτι που τελικά τους κάνει κλασσικούς.

Το "Lonely Boy" ανοίγει ιδανικά το άλμπουμ και μας προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Οι μελωδικές εναλλαγές ανάμεσα στο ξυλόφωνο και τα φωνητικά στο "Dead and Gone" αναβιώνουν έντονα αρμόσφαιρα 60s ενώ στο "Gold On The Ceiling" κυριαρχεί η κιθάρα αλά Jack White και συντροφεύει αρμονικά τα γυναικεία φωνητικά. Ακολουθεί το "Little Black Submarines" που ξεκινάει σα μια ακουστική μπαλάντα αλλά η κιθάρα του Auerbach και τα drums του Carney το κάνουν να θυμίζει Led Zeppelin στα καλύτερα τους. Το ανελέητο σφυροκόπημα του "Money Maker" και ο ρετρό shake ρυθμός του "Stop Stop" δείχνει ότι τελικά πρόκειται ίσως και για ένα χορευτικό άλμπουμ αλλά ο αργός κιθαριστικός ρυθμός του "Sister" μας επαναφέρει σε εποχές Motown records. Τέλος, με το "Nova Baby" αναπολούν το κλασσικό στυλ με ένα μακρόσυρτο ρεφρέν να μιλάει για μία απελπισμένη αγάπη με έντονα ρομαντικό τρόπο.

01. Lonely Boy
02. Dead and Gone
03. Gold on the Ceiling
04. Little Black Submarines
05. Money Maker
06. Run Right Back
07. Sister
08. Hell of a Season
09. Stop Stop
10. Nova Baby
11. Mind Eraser

http://www.myspace.com/theblackkeys

http://www.theblackkeys.com/

Oι Port-Royal και Absent Without Leave έρχονται στην Ελλάδα.

Οι ιταλοί post-rockers (ενδεικτικά ο όρος αφού ανακατεύουν πολλά ακόμα στην πολύ ενδιαφέρουσα μουσική τους) Port-Royal επιστρέφουν ξανά στην χώρα μας για μια εμφάνιση στο Six D.O.G.S την Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011 και στο την Παρασκευή 02 Δεκεμβρίου στις 23:00 στο Coo Cafe Bar στη Βασιλέως Ηρακλείου 4 στη Θεσσαλονίκη.

Λίγους μήνες μετά την επιτυχημένη ανοιξιάτικη ευρωπαϊκή του περιοδεία, ο Absent Without Leave, κατά κόσμον Γιώργος Μαστροκώστας, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για να γιορτάσει τα 10 χρόνια από τη δημιουργία του project του, με ένα οπτικοακουστικό live στο οποίο θα παρουσιάσει μερικές από τις καλύτερες στιγμές της δισκογραφίας του.
Έχει κυκλοφορήσει τη μουσική του σε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ανεξάρτητες εταιρείες παγκοσμίως, έχοντας συνολικά στο ενεργητικό του τρία albums, τέσσερα EPs, έξι split κυκλοφορίες και συμμετοχές σε πολλές διεθνείς συλλογές.
Έχει μοιραστεί τη σκηνή με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του μουσικού χώρου στον οποίο κινείται, έχοντας εμφανιστεί live με τους God Is An Astronaut, 65daysofstatic, Piano Magic, I Like Trains, Port-Royal, Arms And Sleepers, Jeniferever, Manyfingers, The Samuel Jackson Five, Millimetrik, Section 25 και αρκετούς άλλους, ενώ έχει συμμετάσχει και σε πολλά festivals, μεταξύ των οποίων στο Synch, European Music Day, International Museum Day, Mir, Yuria, Playhouse Gotique, Dark Days κ.ά.

Μαζί τους θα εμφανιστεί και η Dalot ή κατά κόσμον Μαρία Παπαδομανωλάκη η οποία μέσα απο το project της ως Dalot προσπαθεί να προσμίξει ηχητικά την αγάπη της για τα field recordings, την minimal electronica, την ηλεκτρο-ακουστική και post-rock σύνθεση, καθώς και την ambient shoegaze αισθητική. Μέχρι σήμερα έχει τρεις διεθνείς κυκλοφορίες στο ενεργητικό της, ένα EP (Flight Sessions EP, Coorecords, 2009) και δύο LP: το Loop Over Latitudes (n5MD, 2010) και το φετινό minutestatic (n5MD, 2011). Εχει επίσης κάνει και κάποια remix συμπεριλαμβανομένων αυτών για τους Ιάπωνες Hologram, τους Βρετανούς worriedaboutsatan καθώς και για το ελληνικό project Xρώματα.

Port-Royal, Absent Without Leave, Dalot, Dergar

Αθήνα
27 Νοεμβρίου 2011, Six D.O.G.S.
Ώρα έναρξης: 21:00. Είσοδος: 8 Ευρώ.

Θεσσαλονίκη
Παρασκευή 02 Δεκεμβρίου στις 23:00 στο Coo Cafe Bar στη Βασιλέως Ηρακλείου 4 στη Θεσσαλονίκη.

Η είσοδος είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ- απλά λόγω της στενότητας του χώρου θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας

σχετικά links:

http://www.facebook.com/absentwithoutleave
http://www.myspace.com/geezertek
http://www.absentwithoutleave.bandcamp.com/

http://www.dalot.net/
http://dalot.bandcamp.com/
http://www.myspace.com/dalot

http://soundcloud.com/dalot