Οι Oh Hiroshima είναι μία post-rock μπάντα από το Kristinehamn της Σουηδίας και σχηματίστηκαν το 2006 από τους Leif Eliasson και Jakob Nilsson που ήταν συμμαθητές στο λύκειο και πολύ καλοί φίλοι. Ξεκίνησαν αρχικά σαν ένα solo project αλλά κατέληξαν σαν ένα μουσικό project ανάμεσα σε δύο φίλους που αγαπούσαν να συνθέτουν και να πειραματίζονται με τη μουσική που αγαπούσαν. Μετά από λίγους μήνες στην μπάντα προστέθηκε και ο μικρότερος αδερφός του Jakob, Oskar, στο μπάσο και μετέπειτα στα drums. Μέχρι το 2011 παρέμεναν ως τριμελής μπάντα μέχρι να βρουν το τέταρτο μέλος στο μπάσο που δεν ήταν άλλος από το Simon Axelsson.
Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής δύο EPs, το 'Empty Places Full of Memories' το 2009 και το Tomorrow' το 2010. Αυτό είναι το πρώτο τους LP και κυκλοφόρησε και πάλι από τους ίδιους χωρίς την εμπλοκή κάποιας δισκογραφικής εταιρίας.
Για ντεμπούτο άλμπουμ, "Resistance Is Futile" διακρίνεται για την πολύ καλή παραγωγή του και την ποικιλία στους ήχους. Το εισαγωγικό "This Is Not the End" μας βάζει στο κλίμα και ενώνεται αρμονικά με το "Insignificant Numbers" σαν να αποτελούν στην ουσία ένα κομμάτι με έντονο συναίσθημα αλλά και κορυφώσεις στον ήχο που μας φέρνουν στο νου τους "God Is An Astronaut" αλλά και τους "Toundra" στα σημεία που οι κιθάρες δυναμώνουν. Τα "The Fog of War" και "Capitalistic Cataclysm" είναι τα δύο τραγούδια του άλμπουμ με τα φωνητικά να θυμίζουν Porcupine Tree ενώ τα "What Once Was", "Catch-22" και "Waves" θα μπορούσαν κάλλιστα να ντύνουν μουσικά κινηματογραφική ταινία. Τέλος, το "Richard D. Anderson" είναι ίσως το πιο δυνατό track του άλμπουμ με κιθάρες με έντονες παραμορφώσεις και ανάλογες αυξομειώσεις στο ρυθμό.
Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής δύο EPs, το 'Empty Places Full of Memories' το 2009 και το Tomorrow' το 2010. Αυτό είναι το πρώτο τους LP και κυκλοφόρησε και πάλι από τους ίδιους χωρίς την εμπλοκή κάποιας δισκογραφικής εταιρίας.
Για ντεμπούτο άλμπουμ, "Resistance Is Futile" διακρίνεται για την πολύ καλή παραγωγή του και την ποικιλία στους ήχους. Το εισαγωγικό "This Is Not the End" μας βάζει στο κλίμα και ενώνεται αρμονικά με το "Insignificant Numbers" σαν να αποτελούν στην ουσία ένα κομμάτι με έντονο συναίσθημα αλλά και κορυφώσεις στον ήχο που μας φέρνουν στο νου τους "God Is An Astronaut" αλλά και τους "Toundra" στα σημεία που οι κιθάρες δυναμώνουν. Τα "The Fog of War" και "Capitalistic Cataclysm" είναι τα δύο τραγούδια του άλμπουμ με τα φωνητικά να θυμίζουν Porcupine Tree ενώ τα "What Once Was", "Catch-22" και "Waves" θα μπορούσαν κάλλιστα να ντύνουν μουσικά κινηματογραφική ταινία. Τέλος, το "Richard D. Anderson" είναι ίσως το πιο δυνατό track του άλμπουμ με κιθάρες με έντονες παραμορφώσεις και ανάλογες αυξομειώσεις στο ρυθμό.
01. This Is Not the End
02. Insignificant Numbers
03. The Fog of War
04. What Once Was
05. Catch-22
06. Richard D. Anderson
07. Waves
08. Capitalistic Cataclysm
http://www.myspace.com/ohhiroshima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου