Τρία χρόνια είχαν περάσει από την τελευταία επίσκεψη των New Model Army στην χώρα μας και φάνηκε τελικά ότι το χθεσινό live έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα!
4 photos4 photos4 photos4 photos
4 photos4 photos4 photos4 photos
0 Justin Sullivan ξέθαψε το "τσεκούρι του πολέμου" από το πρώτο κιόλας λεπτό της συναυλίας προειδοποιώντας μας όλους με το Here Comes The War, το οποίο διαδέχθηκε το Nothing Dies Easy και το Island (όπου δεν παρέλειψε να κάνει και τις σχετικές αναφορές στην Ιρλανδία...).
Το live συνεχίστηκε σε μια "High" διάθεση με το μοναδικό από τα μέλη της Βρετανικής μπάντας που σχηματίστηκε στις αρχές του 1980 να ταξιδεύει τον κόσμο μουσικά σε 3 διαφορετικές δεκαετίες, αλλάζοντας ήχους αλλά και κιθάρες σε μια ιδιαίτερα "επικοινωνιακή" βραδιά.
Ο ήχος ευτυχώς ήταν καταπληκτικός και η μουσική"σερβιρίστηκε" όπως έπρεπε, καθώς οι εναλλαγές από τα σκληρά κομμάτια (no mirror, get me out..) του μελετημένου playlist σε πιο μελωδικούς ήχους, ήρθανε σε απόλυτη αρμονία δίχως να επιστρέψουν στο live να κρεμάσει.
Αξίζει να αναφερθεί το γεγονός ότι το κοινό (άντρες στην πλειοψηφία του όπως ήταν αναμενόμενο) ήξερε κυριολεκτικά όλα τα τραγούδια και φυσικά δεν σταμάτησε να χτυπιέται επί μιάμιση ώρα! Η αλήθεια είναι ότι ενώ είχα καιρό να δω τόσο μεγάλη και παρατεταμένη συμμετοχή του κόσμου, παρότι υπήρξαν στιγμές όπου η επιθετικότητα ξεπερνούσε τα όρια του ανεκτού και τα κλωτσομπουνίδια (μπροστά βέβαια κυρίως) γινόντουσαν ίσως ενοχλητικά για τους αμέτοχους επισκέπτες!
Ενώ η μεταπάνκ εποχή αποτελεί πλέον γεγονός, οι New Model Army απέδειξαν στο κοινό που τους τίμησε τόσο με το χειροκρότημα στην αναμονή του "encore", όσο και στο τέλος της συναυλίας ότι πρόκειται για ένα διαχρονικό αμάλγαμα βίαιων ροκ-συναισθημάτων αλλά με βαθιά επίγνωση του R&B ρυθμού.
Ετσι δικαιολογείται και η παρουσία κάποιων fans οι οποίοι ακολουθούν το αγαπημένο τους συγκρότημα ανά τον κόσμο με σκηνές και υπνόσακους, αρνούμενοι πεισματικά το "νέο μοντέλο" που επιβάλει ο κοινωνικός στρατός σε πολλούς από εμάς καθημερινά.
Το live συνεχίστηκε σε μια "High" διάθεση με το μοναδικό από τα μέλη της Βρετανικής μπάντας που σχηματίστηκε στις αρχές του 1980 να ταξιδεύει τον κόσμο μουσικά σε 3 διαφορετικές δεκαετίες, αλλάζοντας ήχους αλλά και κιθάρες σε μια ιδιαίτερα "επικοινωνιακή" βραδιά.
Ο ήχος ευτυχώς ήταν καταπληκτικός και η μουσική"σερβιρίστηκε" όπως έπρεπε, καθώς οι εναλλαγές από τα σκληρά κομμάτια (no mirror, get me out..) του μελετημένου playlist σε πιο μελωδικούς ήχους, ήρθανε σε απόλυτη αρμονία δίχως να επιστρέψουν στο live να κρεμάσει.
Αξίζει να αναφερθεί το γεγονός ότι το κοινό (άντρες στην πλειοψηφία του όπως ήταν αναμενόμενο) ήξερε κυριολεκτικά όλα τα τραγούδια και φυσικά δεν σταμάτησε να χτυπιέται επί μιάμιση ώρα! Η αλήθεια είναι ότι ενώ είχα καιρό να δω τόσο μεγάλη και παρατεταμένη συμμετοχή του κόσμου, παρότι υπήρξαν στιγμές όπου η επιθετικότητα ξεπερνούσε τα όρια του ανεκτού και τα κλωτσομπουνίδια (μπροστά βέβαια κυρίως) γινόντουσαν ίσως ενοχλητικά για τους αμέτοχους επισκέπτες!
Ενώ η μεταπάνκ εποχή αποτελεί πλέον γεγονός, οι New Model Army απέδειξαν στο κοινό που τους τίμησε τόσο με το χειροκρότημα στην αναμονή του "encore", όσο και στο τέλος της συναυλίας ότι πρόκειται για ένα διαχρονικό αμάλγαμα βίαιων ροκ-συναισθημάτων αλλά με βαθιά επίγνωση του R&B ρυθμού.
Ετσι δικαιολογείται και η παρουσία κάποιων fans οι οποίοι ακολουθούν το αγαπημένο τους συγκρότημα ανά τον κόσμο με σκηνές και υπνόσακους, αρνούμενοι πεισματικά το "νέο μοντέλο" που επιβάλει ο κοινωνικός στρατός σε πολλούς από εμάς καθημερινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου