Bookhouse Boys - "Shoot You Down" new ep

Δυο singles, ένα album και τώρα τούτο εδώ το EP για τους Bookhouse Boys απ’ το Λονδίνο . Το περσινό πια ομώνυμο σιντί τους που δυστυχώς δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε βινύλιο σε αντίθεση με τα σαρανταπεντάρια και το EP τους ήταν ένα από τα πάθη της περσινής χρονιάς που ακόμα τρέχει στα αυτιά μου. Όσοι είστε οπαδοί του ήχου που παίζουν τα συγκροτήματα του φανταστικού μας φεστιβάλ που ανακοίνωσα στην αρχή και δεν έχετε ακούσει το άλμπουμ, θα ανακαλύψετε την νέα αγαπημένη σας μπάντα. Διότι αγαπητέ μου, συ που ίδρωσες μαζί μου στην συναυλία των Murder by Death πέρσι στο Αν και συ που διαολίζεσαι για κιθάρες και τρομπέτες από την δύση, έχεις φανταστεί τον εαυτό σου ήρωα πεθαμένο κι ερωτευμένο δίχως να βγάζεις μιλιά έτσι κι αλλιώς σε ταινίες με σκόνη, σπιρούνια και χύμα ουίσκι σερβιρισμένο από κοκότες πολυτελείας, είσαι ακριβώς εδώ. Οι Bookhouse Boys είναι τα μικρά αγαπημένα σου καθάρματα που τους αρέσουν οι ιστορίες που χώνονται στα τραγούδια σαν σωτήρας, που εξυμνούν τον έρωτα και τον θάνατο όταν σέρνεσαι, (ξέρω φίλε μου Γιώργο πάλι επαναλαμβάνομαι), στα πατώματα, που έχουν μια από τις ομορφότερες γυναίκες, (Catherine Turner) με κόκκινο φόρεμα πάντα πάνω στην σκηνή να τραγουδά και να είναι και στα πίσω φωνητικά όταν δίνει χώρο στον μάγκα της παρέας, (Paul Van Oestren), με την συνήθη μπάσα και γλυκιά φωνή του ως εκκολαπτόμενος Max Decharne και υποτάσσεται στην απόλυτη γυναίκα. Το ομώνυμο "Shoot you Down" όπου παρουσιάζεται σήμερα, τραγούδι που βρισκόταν στον δίσκο και βαφτισιμιός του ep αναγγέλλεται από το εισαγωγικό επικό "Mercy me" όπου ολόκληρη η μπάντα σαν καθοριστικοί καβαλάρηδες που ζητάνε συγχώρεση μπαίνουν στο καρέ μια φανταστικής ταινίας με ολόκληρη την ανατριχίλα που σου ‘φερναν οι σκηνές όταν ο μεγάλος Morricone έφτιαχνε τα τελικά του θέματα για την καθοριστική αναμέτρηση που έστηνε ο Leone. Και καθώς όλο αυτό το έπος με όλα τα όργανα να παίζουν μαζί σε προϊδεάζει για μια grande μάχη, έρχεται η φωνή του Paul Van Oestren να λέει στην Catherine πως θα έδινε όλο του τον κόσμο για εκείνη και πως μέσα σ’ ένα ερωτικό παραλήρημα στο τέλος θα την πυροβολούσε, η Catherine παίρνει λίγο μετά το λόγο και στρέφει το δικό της πιστόλι πάνω του. Μια φονική ερωτική μπαλάντα που εύκολα θα έμπαινε σε έναν άλλο δίσκο που κάποτε είχε θέμα του τον έρωτα και τον θάνατο μαζί. Α! ρε Cave πόσα σπόρια έχεις φυτέψει τελικά!
Η βήτα πλευρά έχει το To Forgive και μια ακουστική εκτέλεση του οργιαστικού I" can’t help myself "που στην ουσία ήταν ο μπροστάρης του περσινού τους album! Στο πρώτο η Catherine ως Vienna προς τον Johnny Guitar συγχωρεί και ξεχνάει, όταν εκείνος πέφτει στα πόδια της. Τα τύμπανα παρελαύνουν σαν πομπή, οι κιθάρες μοναχικών μαριάτσι στήνουν ειδύλλιο και τέλος οι τρομπέτες απογειώνουν εκείνη την σχέση που μυρίζει έτσι κι αλλιώς θάνατο. Ο Paul κλείνει τούτο το ep των τεσσάρων μικρών ιστοριών σαν φτωχός και μόνος καουμπόη που φεύγει ανήμπορος απ’ την πόλη και η Catherine του κρατάει το χέρι για τελευταία φορά.
The Bookhouse Boys myspace
Black Records myspace