Οι συναυλίες των Nomads στην Ελλάδα είχαν ανακοινωθεί αρκετό καιρό πριν και στο άκουσμα ότι η μπάντα από τη Σουηδία δε θα επισκεπτόταν τελικά τη Θεσσαλονίκη, το ταξίδι στη Λάρισα είχε ήδη προγραμματιστεί. Η ανυπομονησία να δούμε επιτέλους ζωντανά μια από τις ευρωπαϊκές μπάντες- θρύλους της δεκαετίας του 80 (και όχι μόνο...) μας έκανε να είμαστε και αυτοί που μπήκαμε πρώτοι στο Stage ακριβώς με το που άνοιξαν οι πόρτες. Η ώρα πέρασε ευχάριστα μέχρι να εμφανιστεί το support με κουβεντούλα για τα συναυλικά δρώμενα με τον Κώστα (που μας καλωσόρισε στον πανέμορφο χώρο που έχει φτιάξει...) αλλά και τον Φίλιππο (της Alive Art Performances που διοργάνωνε το live).
Κατά τις 10 και μισι, με την προσέλευση του κόσμου να έχει αυξηθεί αισθητά, ανέβηκαν στη σκηνή οι Screaming Dead Balloons. Με έντονες επιρροές από Spacemen 3 και Nirvana αλλά με σχετικά goth φωνητικά (προσωπικά μου θύμισαν κάτι από Christian Death!) για περίπου 35 λεπτά, το τρίο από τη Λάρισα μας παρουσίασε ένα playlist αποτελούμενο από 6 τραγούδια και με το “Hello Darling Sweet 'n' Honey” να κλείνει ιδανικά την παρουσία τους και να αποτελεί ένα πολύ καλό συνδετικό κρίκο για την επερχόμενη εμφάνιση των The Nomads.
Η ώρα είχε φτάσει περίπου 11 και κάτι όταν η τετράδα από τη Σουηδία (αφού είχε πιει ήδη μια γύρα μπύρες στο bar και κάποια τσίπουρα το μεσημέρι από ότι μας ενημέρωσαν...) ήταν στη σκηνή του Stage με μια ακόμη γύρα μπύρες για κάθε ενδεχόμενο. Από το πρώτο riff της κιθάρας του Hans Östlund (πραγματικά εμβληματική φιγούρα....), όλοι μας νοιώσαμε ότι θα ζήσουμε ίσως μία από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς αν και είμαστε μόλις στο δεύτερο μήνα της. Εκπληκτικοί μουσικοί όλοι τους (μηδενός εξαιρουμένου) με ένα ήχο λιτό αλλά περιεκτικό και απόλυτα rock'n'roll παρουσίασαν ένα playlist αποτελούμενο από 20 και πλέον τραγούδια.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το τελευταίο τους άλμπουμ “Solna” κατέλαβε σημαντικό μέρος με τα “Miles away” και “Hangman's Walk” να ανοίγουν τη συναυλία και τα “Bad times will do me good”, “You won't break my heart”, “Can't go back” και “American Slang” να ακούγονται στη συνέχεια. Γενικά, το υπόλοιπο playlist ήταν ισορροπημένο ανάμεσα σε όλες σχεδόν τις δουλειές τους (ακόμη και κάποια από τα παλιά EP τους) και, έτσι, κατάφεραν να σηκώσουν το Stage κυριολεκτικά στον αέρα ειδικότερα προς το τέλος του κύριου μέρους και στα δύο encore.
Το κοινό ήταν αν μη τι άλλο ενθουσιώδες αποδεικνύοντας ότι η Λάρισα δεν είναι τυχαίο ότι πλέον αποτελεί σταθμό για κάθε μπάντα που επισκέπτεται τη χώρα μας και πολλές φορές μάλιστα προτιμάται και από τη Θεσσαλονίκη (όπως στην περίπτωση των Nomads αλλά και των Metz...) . Ο κόσμος μάλιστα παρέμεινε και μετά τη συναυλία για αρκετή ώρα στο χώρο απολαμβάνοντας το dj set που ήταν εξίσου εντυπωσιακό (προσωπικά μου κόλλησε μια εκπληκτική ορχηστρική διασκευή του “White Riot” των Clash...)
Στα παραλειπόμενα του live, o φοβερός τύπος με σακίδιο στην πλάτη που σε κάποια στιγμή του δεύτερου encore ανέβηκε επί σκηνής και φίλησε το χέρι του Nick Valberg...
Για ακόμη μία φορά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό φίλο Άκη Καλλόπουλο για το άψογο φωτογραφικό υλικό που ευγενικά μας παραχώρησε (αλλά και για την καλή παρέα σε όλο το ταξίδι στη Λάρισα)
tracklist:
Κατά τις 10 και μισι, με την προσέλευση του κόσμου να έχει αυξηθεί αισθητά, ανέβηκαν στη σκηνή οι Screaming Dead Balloons. Με έντονες επιρροές από Spacemen 3 και Nirvana αλλά με σχετικά goth φωνητικά (προσωπικά μου θύμισαν κάτι από Christian Death!) για περίπου 35 λεπτά, το τρίο από τη Λάρισα μας παρουσίασε ένα playlist αποτελούμενο από 6 τραγούδια και με το “Hello Darling Sweet 'n' Honey” να κλείνει ιδανικά την παρουσία τους και να αποτελεί ένα πολύ καλό συνδετικό κρίκο για την επερχόμενη εμφάνιση των The Nomads.
Η ώρα είχε φτάσει περίπου 11 και κάτι όταν η τετράδα από τη Σουηδία (αφού είχε πιει ήδη μια γύρα μπύρες στο bar και κάποια τσίπουρα το μεσημέρι από ότι μας ενημέρωσαν...) ήταν στη σκηνή του Stage με μια ακόμη γύρα μπύρες για κάθε ενδεχόμενο. Από το πρώτο riff της κιθάρας του Hans Östlund (πραγματικά εμβληματική φιγούρα....), όλοι μας νοιώσαμε ότι θα ζήσουμε ίσως μία από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς αν και είμαστε μόλις στο δεύτερο μήνα της. Εκπληκτικοί μουσικοί όλοι τους (μηδενός εξαιρουμένου) με ένα ήχο λιτό αλλά περιεκτικό και απόλυτα rock'n'roll παρουσίασαν ένα playlist αποτελούμενο από 20 και πλέον τραγούδια.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το τελευταίο τους άλμπουμ “Solna” κατέλαβε σημαντικό μέρος με τα “Miles away” και “Hangman's Walk” να ανοίγουν τη συναυλία και τα “Bad times will do me good”, “You won't break my heart”, “Can't go back” και “American Slang” να ακούγονται στη συνέχεια. Γενικά, το υπόλοιπο playlist ήταν ισορροπημένο ανάμεσα σε όλες σχεδόν τις δουλειές τους (ακόμη και κάποια από τα παλιά EP τους) και, έτσι, κατάφεραν να σηκώσουν το Stage κυριολεκτικά στον αέρα ειδικότερα προς το τέλος του κύριου μέρους και στα δύο encore.
Το κοινό ήταν αν μη τι άλλο ενθουσιώδες αποδεικνύοντας ότι η Λάρισα δεν είναι τυχαίο ότι πλέον αποτελεί σταθμό για κάθε μπάντα που επισκέπτεται τη χώρα μας και πολλές φορές μάλιστα προτιμάται και από τη Θεσσαλονίκη (όπως στην περίπτωση των Nomads αλλά και των Metz...) . Ο κόσμος μάλιστα παρέμεινε και μετά τη συναυλία για αρκετή ώρα στο χώρο απολαμβάνοντας το dj set που ήταν εξίσου εντυπωσιακό (προσωπικά μου κόλλησε μια εκπληκτική ορχηστρική διασκευή του “White Riot” των Clash...)
Στα παραλειπόμενα του live, o φοβερός τύπος με σακίδιο στην πλάτη που σε κάποια στιγμή του δεύτερου encore ανέβηκε επί σκηνής και φίλησε το χέρι του Nick Valberg...
Για ακόμη μία φορά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό φίλο Άκη Καλλόπουλο για το άψογο φωτογραφικό υλικό που ευγενικά μας παραχώρησε (αλλά και για την καλή παρέα σε όλο το ταξίδι στη Λάρισα)
tracklist:
Miles away
Hangman's Walk
Don't pull my strings
Primordial Ooze
Don't tread on me
Bad times will do me good
Knowledge comes with death's release
Ain't yet dead
You won't break my heart
5 years ahead of my time
Where the wolf bane blooms
Crystal ball
I've seen better
Can't go back
Top alcohol
Wasn't born to work
(In a) house of cards
encore
Ain't no king of Rock'n'roll
American Slang
Lowdown shakin' chills
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου