Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Atoms for Peace – 'Amok' (2013)


Οι Atoms for Peace σχηματίστηκαν το 2009 με σκοπό να ερμηνεύουν τα τραγούδια από το προσωπικό άλμπουμ του Thom Yorke του 2006 “The Eraser”. Με το τέλος της περιοδείας του 2010, η μπάντα κλείστηκε για ένα τριήμερο σε ένα στούντιο στο Los Angeles και ηχογράφησε κάποια τραγούδια, τα οποία ο Yorke με τον παραγωγό Nigel Godrich μετά από δύο χρόνια τα ταξινόμησαν και τα συμπεριέλαβαν στο ντεμπούτο άλμπουμ για τους Atoms for Peace.
Το “Amok” (όπως ονόμασαν το άλμπουμ τους) τελικά κυκλοφόρησε στις 25 Φεβρουαρίου από την XL Recordings αφού προηγήθηκε η κυκλοφορία του πρώτου single, "Default", στις 10 Σεπτεμβρίου του 2012. Εκτός του Thom Yorke (φωνητικά, κιθάρες, πλήκτρα και προγραμματισμός), συμμετέχουν επίσης ο μπασίστας των Red Hot Chili Peppers Flea, ο Joey Waronker των Beck και R.E.M. (drums) όπως και ο Mauro Refosco (λοιπά κρουστά).
Το άλμπουμ γενικά παραπέμπει στην τελευταία πιο ηλεκτρονική περίοδο των Radiohead αλλά μέσα από το πρίσμα κάποιων εξαιρετικών και προικισμένων τεχνικών ήχου που προσπαθεί ο ένας να ξεπεράσει τον άλλο συμβάλλοντας σε ένα υπέροχο μουσικό αποτέλεσμα. Το ‘Judge, Jury And Executioner’ σου θυμίζει τη σπιρτάδα του ‘Lotus Flower’ (μπορεί να έχει και περισσότερη...) ενώ το ‘Default’ είναι εφάμιλλο του εκπληκτικού ‘Harrowdown Hill’ από το ‘The Eraser’. Σε κάθε τραγούδι, ο καθένας από τους συμμετέχοντες μουσικούς αφήνει το στίγμα του: στο ‘Dropped’ ο Refosco με τα afrobeat κρουστά του, στο ‘Reverse Running’ το μπάσο του Flea κάνει μπαμ από χιλιόμετρα ενώ ο Waronker κρατάει δεμένα όλα αυτά τα στοιχεία με μια πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση.
Για τους παραδοσιακούς οπαδούς των Radiohead, το “Amok” μπορεί να θεωρηθεί και το άλμπουμ που θα προτιμούσαν να κυκλοφορήσουν αντί του “The King Of Limbs” μιας και είναι πιο λιτό αλλά και μοχθηρό, με την προσωπικότητα του Yorke να κυριαρχεί και πάλι- μιας και στους Radiohead πλέον συμμετέχει ισότιμα με τα υπόλοιπα μέλη στη σύνθεση αλλά και τη συγγραφή των στίχων...

Tracklist:

1. Before Your Very Eyes
2. Default
3. Ingenue
4. Dropped
5. Unless
6. Stuck Together Pieces
7. Judge, Jury and Executioner
8. Reverse Running
9. Amok

links:


Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Girls Names - 'The New Life' (2013)


Οι Girls Names είναι μια τετραμελής alternative μπάντα από το Belfast που σχηματίστηκε το 2009 αρχικά ως διμελές σχήμα από το συνθέτη, τραγουδιστή και κιθαρίστα Cathal Cully και το drummer Neil Brogan, με τον Claire Miskimmin στο μπάσο να μπαίνει την επόμενη χρονιά και τους Charles Hurts και Philip Quinn να προστίθενται στη σύνθεσή τους το 2012. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Dead To Me” του 2011 από την Tough Love στην Ευρώπη και τη Slumberland Records στις ΗΠΑ όπως και πολλά EPs, singles και split singles σε εταιρίες όπως οι Captured Tracks και CF Records.


Επιστρέφουν φέτος με το δεύτερο τους ‘The New Life’ και αποδεικνύουν ότι το “Dead to Me” είχε περάσει στο παρελθόν για αυτούς από τη στιγμή που το ηχογραφήσαν κιόλας και ήθελαν να ξεκινήσουν κάτι φρέσκο και εντελώς καινούργιο. Οι pop συγχορδίες έχουν αντικατασταθεί από υπνωτικές μελωδίες αλλά και post-punk riffs που ξεπηδάνε μέσα από το σκοτάδι και παραπέμπουν σε μπάντες των 80s όπως οι The Birthday Party, Joy Division και Bauhaus αλλά και πιο σύγχρονες όπως οι The Horrors.


Οι φωνητικές βαρύτονες ικανότητες του Cully αποτυπώνονται στο ‘Drawing Lines’ που είναι σα να ακούς τους Wipers στα πιο ήσυχα τους ενώ το ‘A Second Skin’ ακούγεται εντελώς στοιχειωμένο βγαλμένο από ταινία τρόμου. Στο ‘Hypnotic Regression’ το garage rock συναντά μουσικά την goth των μέσων της δεκαετίας του 80 ενώ στο “Occultation’’ τα synths είναι τόσο νωχελικά και μεμψίμηρα θυμίζοντας το ‘Disintegration’ των The CureΑλλά, τελικά, οι Girls Names δεν είναι μόνο σκοτεινοί αλλά έχουν και στιγμές ανάλαφρες στο άλμπουμ όπως η εισαγωγή τους στο “Portrait”, τα βασικά κιθαριστικά solos στο “Pittura Infamante” αλλά και τα μυστηριώδη ανατολίτικα riffs στο “The Olympia”.

Προφανώς, ο καθένας μπορεί να “κλέψει” ιδέες από το παρελθόν για να ακούγεται κάπως retro αλλά οι Girls Names το κάνουν πραγματικά με σεβασμό και διοχετεύουν πολλές από τις εμπνεύσεις τους μέσα από αυτό το πρίσμα. Για το λόγο αυτό, το ‘The New Life’ είναι χωρίς αμφιβολία από τα άλμπουμς που πρέπει να τύχουν προσοχής και πολλών ακροατών όχι μόνο για την ελκυστική του δυναμική αλλά και την πρωτοτυπία του...

Tracklist:

  1. Portrait 
  2. Pittura Infamante
  3. Drawing Lines
  4. Hypnotic Regression
  5. Occultation 
  6. A Second Skin 
  7. The Olympia
  8. Notion
  9. Projektion 
  10. The New Life
    
    
    links
    http://girlsnames-deadtome.tumblr.com
    http://www.youtube.com/user/WatchGirlsNames

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Track of the week: New Myths - 'False Gold'


New Myths είναι ένα γυναικείο τριμελές New wave/electronic/rock συγκρότημα από την Ν. Υόρκη αποτελούμενο από τις Rosie Glassman, Marina Ross και Britney Boras. Το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Μάρτιο 2012 μέσα από το  http://newmyths.bandcamp.com/ και είναι μέσα από το πρώτο τους ομότιτλο ep όπου προσφέρεται σε ότι τιμή δώσεις, αλλά το video του κυκλοφόρησε σχεδόν ένα χρόνο μετά στις 19 Φεβρουαρίου 2013. 
Η μουσική τους επηρεασμένη αρκετά από Blondie αλλά και  από The Pixies  και Joy Division, με το ντεμπούντο άλμπουμ τους να είναι στα σκαριά δηλ. την άνοιξη του 2013, είναι ένα από τα καινούρια ελπιδοφόρα συγκροτήματα που φυσικά το περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον.

Links:

Useless Eaters - 'Hypertension' (2013)


Οι Useless Eaters είναι μια psych/ garage μπάντα από το Nashville του Tennessee με frontman το 23χρονο Seth Sutton (κιθάρες- φωνητικά) και τους Joey Genovese (κιθάρες), Taylor Elias (μπάσο) και Jessica DeStefano (drums) να είναι τα υπόλοιπα μέλη της. O Seth Sutton είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα- αυτοδίδακτος μουσικός και συγγραφέας, συμμετείχε τα τελευταία 4 χρόνια σε διάφορα projects, όπως οι hardcore Vile Nation και το post punk trio Feral Beat. Κυκλοφόρησαν ήδη 2 άλμπουμς, το “Daily Commute” από την Tic Tac Totally! Records το 2011 και το “C'est Bon!” από τη Southpaw Records το 2012.

Στις 19 Φεβρουαρίου, ήταν η επίσημη ημέρα κυκλοφορίας για το τρίτο τους άλμπουμ “Hypertension” που κυκλοφόρησε από την Jeffry Drag Records. Είναι εύκολο να το περιγράψεις σαν ένα punk, neo-punk ή post-punk άλμπουμ αλλά σε όλα τα τραγούδια τους θα βρεις επιρροές από Joy Division, The Cure, Television και πολλές άλλες μπάντες των 80s αλλά με garage punk riffs, νευρώδη keyboards και ψυχεδέλεια των τελών των 60s.

Με ένα φονικό surf riff, ο Sutton μπαίνει κατευθείαν στο θέμα με το εναρκτήριο “A New Program” ψελλίζοντας τους αυτοκαταστροφικούς στίχους που έχει γράψει ο ίδιος. Στο “Life on a Grid” μας εξηγεί ότι όλοι μας είμαστε ευάλλωτοι σε μια κοινωνία που η ιδέα του σχολείου περισσότερο έχει οικονομική παρά την πρωτεύουσα εκπαιδευτική της σημασία. Στο ομώνυμο τραγούδι ο Sutton κάνει μία ακόμη προσωπική αναζήτηση για το σκεπτικό των συνανθρώπων του, το “Black Night Ultraviolet” αν και punk δεν είναι τόσο καταιγιστικό αλλά περισσότερο “γλυκό” ενώ τα “Addicted to the Blade” και “Shapes of a Mannequin” είναι ίσως τα πιο αντιπροσωπευτικά όσον αφορά το κεντρικό θέμα του άλμπουμ.

Το “Hypertension” δεν μπορείς να το χαρακτnρίσεις ως το τέλειο αλλά οι Useless Eaters, τελικά, κατάφεραν να φτιάξουν ένα άλμπουμ που μπορείς να το ακούσεις μονορούφι σε ένα βράδυ ειδικά αν σου αρέσουν οι post punk μελωδίες με δηκτικούς στίχους και θανατηφόρα riffs.

Tracklist:

1. A New Program
2. Moody Bitch
3. Addicted to the Blade
4. Death Gripped
5. Life On a Grid
6. Black Night Ultraviolet
7. Hypertension
8. Shapes of a Mannequin
9. Wyte Girls
10. Smoke Alarm
11. Malfunction
12. Vertical Africa

links:

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

New Song: Nick Cave & The Bad Seeds - 'Lightning Bolts'


O εντυπωσιακός Nick Cave, ο Αυστραλός τραγουδοποιός και όχι μόνο, που λατρεύεται όσο λίγοι στην Ελλάδα έδωσε στη δημοσιότητα το νέο του τραγούδι αφιερωμένο στις εικόνες διαμαρτυρίας και εξαθλίωσης που βλέπει στην Ελλάδα και την Αθήνα της φτώχειας, των διαδηλώσεων και των δακρυγόνων.

Συνθέτης ιδιαίτερης ευφυΐας, στιχουργός και ποιητής ο Cave επιστρέφει με ένα τραγούδι γροθιά στο στομάχι με αρκετή δόση ειρωνείας για την ανθρώπινη κοινωνία και μια κραυγή αλληλεγγύης προς τους δοκιμαζόμενους Ελληνες.

Το τραγούδι του παγκοσμίου φήμης μουσικού που κυκλοφορεί με την αγαστή συνεργασία των εδώ και τριάντα περίπου χρόνια συνοδοιπόρων του, των Bad Seeds, τιτλοφορείται «Lightning Bolts», δηλαδή «Κεραυνοί» ως μια ευθεία αναφορά στον αρχαίο Θεό των Ελλήνων τον Δία.

Αλλωστε έτσι ξεκινάνε και οι στίχοι στου κομματιού «Δύο κεραυνοί ήρθαν στο δωμάτιό μου, δώρο από τον Δία», ενώ κάνει ειδική αναφορά στις διαδηλώσεις και τις τραγικές καταστάσεις που βιώνουν οι Ελληνες τα τελευταία χρόνια,

«Στην Αθήνα οι νέοι κλαίνε από τα δακρυγόνα» αναφέρει ο Nick Cave και με τρόπο καυστικό συνεχίζει «εγώ είμαι δίπλα στην πισίνα και μαυρίζω» και περιγράφει μια εφιαλτική εικόνα σημειώνοντας «στο λίκνο της δημοκρατίας ακόμη και τα περιστέρια φοράνε αντιασφυξιογόνες μάσκες»

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Dead Sons - 'The Hollers and the Hymns' (2013)


Στις 2008 διαλύθηκε ένα πολύ καλό συγκρότημα από το Σέφιλντ της Αγγλίας, οι Milburn. Τα μέλη των Milburn, Thomas Rowley (είναι και μέλος των Reverend and the Makers), Joe Green μαζί με τον Ryan Sellars δημιούργησαν τους The Backhanded Compliments οι οποίοι μετά από κάποια demos κυκλοφόρησαν το καταπληκτικό ομώνυμο ΕΡ τους. Όλως περιέργως οι The Backhanded Compliments αποφάσισαν, μετά την προσθήκη 2 νέων μελών, να αλλάξουν το όνομά τους σε Dead Sons.
Κυκλοφορούν μια σειρά από singles, όπως τα "I Am The Lord/City Nights", "Junk Room", "Berlin", "Shotgun Woman" το 2011 και τα "Bangonfullturn", "Room 54", "Hangman" το 2012 καθώς και το Boom Booom (ΕΡ). Πολλά από αυτά περιλαμβάνονται στο ντεμπούτο τους άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο “The Hollers and the Hymns”.
Η μουσική τους παραπέμπει σύμφωνα με τον PR τους, στους Arctic Monkeys, Queens of the Stone Age και βέβαια στους Milburn
Είμαι βέβαιος ότι θα παρατηρήσετε τις ομοιότητες που υπάρχουν με τους Arctic Monkeys και QOTSA, αλλά βλέπουμε ότι οι Dead Sons προσθέτουν έναν πιο ψυχεδελικό και βρώμικο τόνο, μια σχεδόν psychobilly ή horror punk (βλέπε ‘Ghost Train’) αίσθηση, που τους βάζει σε μια ελαφρώς διαφορετική κατηγορία, που τους κάνει να είναι λίγο τραχείς, πιο ωμοί και πιο dark από τους σύγχρονους τους.
Στην πραγματικότητα, το άλμπουμ είναι μια αρκετά βίαιη  (14 τραγουδιών 41 λεπτών) επίθεση στις αισθήσεις σας!
Ξεχωρίζουν τα "Junk Room", "Shotgun Woman" "Bangonfullturn", "Room 54", "Hangman"…

Tracklist:
01 – Ghost Train
02 – Shotgun Woman
03 – Bangonfullturn
04 – A Love As Good As Ours
05 – Hangman
06 – Temptation Pool
07 – Room 54
08 – Junk Room
09 – Quest For The Fire
10 – Stuck In The Maze
11 – The Last Man Standing At The Nine Till Noon Inn
12 – Black Hole Machines
13 – The Hollers and the Hymns
14 – Hold On

links:



Samsara Blues Experiment/ This is Nowhere/ 45 Rats – 8Ball 16.02.2013





Την προηγούμενη εμφάνιση των Samsara Blues Experiment πριν από ένα χρόνο και κάτι στην πόλη μας δυστυχώς την είχα χάσει αλλά από καλούς φίλους (και όχι μόνο...) που είχαν την τύχη να τους δουν είχα ακούσει τις καλύτερες εντυπώσεις για τη ανερχόμενη βερολινέζικη heavy psych μπάντα. Επόμενο ήταν, μόλις ενημερώθηκα εδώ και καιρό για το ότι θα μας επισκεφτούν και πάλι συναυλιακά και έχοντας στο μεταξύ ακούσει κυρίως το εξαιρετικό “Revelation and Mystery” αλλά και τις άλλες τους δουλειές, να μην απουσιάσω από την φετινή τους συνάντηση με το κοινό της πόλης.

Τη συναυλία θα άνοιγαν όπως ήταν γνωστό οι 45 Rats. Για κάτι παραπάνω από μισή ώρα το τρίο από την Αθήνα παρουσίασε ένα setlist με κύριο άξονα το EP τους “First Gear”, κομμάτια από την αναμενόμενη νέα κυκλοφορία τους όπως και μία ενδιαφέρουσα διασκευή από Black Sabbath. Oρχηστρικό stoner rock με πιασάρικα riffs και σαφείς επιρροές από μπάντες όπως οι The Atomic Bitchwax και Karma to Burn αποτέλεσαν τελικά ένα ιδανικό προοίμιο για τις μπάντες που θα ακολουθούσαν.

Η ώρα είχε φτάσει 10 και κάτι και ενώ το 8ball είχε γεμίσει ασφυκτικά, ήρθε η στιγμή για τους This is Nowhere που μας εξέπληξαν με ένα διαφορετικό setlist από τις προηγούμενες εμφανίσεις τους (και τους έχουμε δει ουκ ολίγες φορές ευτυχώς...). Πολύ δεμένη μπάντα, με ένα κοινό που, στην πόλη μας τουλάχιστον, τους ακολουθεί πλέον πιστά και με ήχο γεμάτο ψυχεδέλεια και noise, garage και desert rock επιρροές, άφησαν τη σκηνή γύρω στις 11 με τον κόσμο να τους αποθεώνει κυριολεκτικά. Για μένα, προσωπικά. όπως ομολόγησα και στον τραγουδιστή τους και φίλο Μάνο (τον οποίο και ευχαριστώ και για την playlist που ευγενικά μας παραχώρησε) ήταν η πιο μεστή και ώριμη εμφάνιση τους on stage.

1.Everything
2.Peter
3.Lies
4.Perfect helpless
5.Awake=exiled
6.Burn the line
7.Two nights
8.I got a thing, you got a thing, everybody's got a thing (Funkadelic cover)

Αφού μεσολάβησε ένα διάλειμμα 20 λεπτών (ίσα ίσα να γίνει ο σχετικός ανεφοδιασμός από το bar...), η τετράδα από τo Βερολίνο είχε πάρει τη θέση της στη σκηνή με τον τραγουδιστή και κιθαρίστα τους Christian Peters να καλωσορίζει το κοινό γρατζουνώντας τις πρώτες νότες του Singata Mystic Queen δίνοντας μια πρώτη ιδέα από το ηχητικό μανιφέστο που θα ακολουθούσε. Από εκείνο το σημείο, και για δύο περίπου ώρες οι κιθάρες άρχισαν να πετάνε σπίθες ακολουθώντας το ντράμερ που άλλαζε το τέμπο διαρκώς από classic rock σε heavy psych και kraut με απίστευτα γυρίσματα και τον μπασίστα να προσθέτει τα τελευταία κομμάτια αυτού του ηχητικού παζλ με το νωχελικό αλλά πολύ δυνατό παίξιμο του.

Αν και ολιγομίλητοι ήταν πραγματικά αεικίνητοι και γεμάτοι πάθος επί της σκηνής μεταδίδοντας αυτή την ενέργεια και στο νεανικό κατά τα άλλα κοινό που επιδόθηκε σε ένα ατελείωτο headbanging πότε δυνατό και πότε πιο ράθυμο ανάλογα με την ένταση των drums και τα ξεσπάσματα των riffs. Κατάφεραν να καλύψουν σε μεγάλο βαθμό και τις δυο επίσημες δισκογραφικές κυκλοφορίες (“Long Distance Trip” και “Revelation & Mystery”) αλλά και το ολοκαίνουργιο 12ιντσο τους ("Center of the Sun/Midnight Boogie/World In Sound").

Το βασικό τους setlist το ολοκλήρωσαν στις 1 και 10 για να επανέλθουν λίγα λεπτά αργότερα μετά τις έντονες παραινέσεις του κόσμου για ένα encore τριών τραγουδιών (το πρώτο από τα οποία το καλύτερο τους ορχηστρικό κατά την ταπεινή μου άποψη...) και να κατέβουν οριστικά από τη σκηνή στις 1 και 25 αποζημιώνοντας και με το παραπάνω το κοινό που είχε κλείσει σχεδόν 4 ώρες στο 8ball.

Για ακόμη μία φορά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό φίλο Άκη Καλλόπουλο για το άψογο φωτογραφικό υλικό που ευγενικά μας παραχώρησε!

Αν και δυστυχώς δεν είχαμε πρόσβαση στη setlist των SBE (μιας και δεν υπήρχε απλά...), παραθέτουμε απλά τους τίτλους των τραγουδιών που καταφέραμε να συγκρατήσουμε μέσα στο γενικό παραλήρημα...

Singata Mystic Queen
Flipside Apocalypse
Army Of Ignorance
Center Of The Sun
For The Lost Souls
Into The Black
Waiting For The Flood
Double Freedom


Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Cold in Berlin - '...And yet' (2012)


Cold in Berlin είναι μια apocalyptic goth-garage τετραμελής μπάντα από το Λονδίνο με μουσικές επιρροές από το goth των πρώιμων 80s αλλά και από μπάντες των 90s (Swans, Sonic Youth). Με γυναικεία φωνητικά και την αύρα της Siouxsie Sioux να συναντά τον τσαμπουκά της PJ Harvey των πρώτων χρόνων της, οι συνθέσεις τους σου φέρνουν στο νου τους Yeah yeah yeahs αν αποφάσιζαν να παίξουν goth και dirty garage rock.

Μετά το "Give me Walls" του 2011 που ήταν και το ντεμπούτο άλμπουμ τους και προκάλεσε αίσθηση στο δισκογραφικό γίγνεσθαι (“Αlbum of the year” κατά το ArtRocker), επανέρχονται με το δεύτερο τους “And yet” που κυκλοφόρησε από την Candlelight ‎Records στο δεύτερο μισό του 2012. Σε σύγκριση με το προγενέστερο τους, το ”And Yet” είναι πιο αργό, πιο gothic, λίγο πιο ώριμο, πιο σύγχρονο αλλά και πιο ετερόκλητο μουσικά με δεδομένη πάντα την ποιότητα στον ήχο τους.

Αυτό γίνεται αντιληπτό από το πρώτο κιόλας “Take Control” που σε γεμίζει ηχητικά αν και έχει αργό τέμπο και κάπως τρομακτικό αλλά σε αφήνει με ένα αίσθημα προσμονής για να ακολουθήσει το single τους “…and the Darkness Bangs” με τη διάθεση να γίνεται ακόμη πιο μουντή και τις κιθάρες στο επίκεντρο που αφήνουν όμως χώρο για τα υπέροχα φωνητικά της Maya (ή απλά My). Η φωνή της διαταρράσει την αρμονία σε τραγούδια όπως τα “Roll on in” και “Brick by Brick” μετατρέποντας τα σε πένθιμα εμβατήρια πλημμυρισμένα με θυμό. Στο “Love Is Shame” ακούς το psychobilly των Cramps διανθισμένο με blues πινελιές ενώ στο ”The Visionary’ πειραματίζονται με neo-folk ακούσματα αλλά οι στίχοι είναι ναρκωτικοί, ερωτικοί και νευρωτικοί ταυτόχρονα. Τέλος, στα “John” και “Whisper” είναι πιο σκοτεινοί από ποτέ με ένα εντελώς ‘new wave’ μπάσο.

Αυτό που, τελικά, μπορείς να πεις με σιγουριά είναι ότι εν ετοι 2012 υπάρχει μια μπάντα που συνδυάζει πολύ καλά τους Joy Division, Christian Death και Refused αλλά αν στο μέλλον δεν καταφέρουν να το ξεπεράσουν στις επόμενες δουλειές τους, υπάρχει κίνδυνος οι Cold in Berlin να παραμείνουν στάσιμοι μουσικά αν και είχαν εξαρχής εξαιρετικές προοπτικές σαν μπάντα.

Tracklist:
1. Take Control
2. …And the Darkness Bangs
3. The Witch
4. Brick By Brick
5. The Visionary
6. Roll On In
7. Love Is Shame
8. John
9. The Lie
10. Whisper
11. …And Yet

links:


Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

New Song: The Cave Singers - 'Have to Pretend' (2013)



To  'Have to Pretend' είναι από το τέταρτο άλμπουμ των Αμερικανών από το Σηάτλ The Cave Singers το οποίο κυκλοφορεί στις αρχές Μαρτίου 2013 και έχει τίτλο 'Naomi'. Δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και όλα αυτά τα χρόνια είχαν μια σταθερή πορεία στο χώρο της folk/rock μουσικής.  Με εμφανείς  επιρροές από τους Bob Dylan και Woody Guthrie πάντα έχουν να δείξουν κάτι πολύ ενδιαφέρον στα άλμπουμ τους και αξίζουν την προσοχή μας.

links:


Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Track of the week: Ancient Times - 'Nightschool'


Aν σας έλειψαν οι The Smiths μην απογοητεύεστε, διότι οι Ancient Times είναι εδώ. Πρόκειται για μια  καινούρια  Βρετανική  μπάντα της Coastal Wizars Records που μαζί με τους  Furrow συνθέτουν την  τρίτη κυκλοφορία της ενλόγω εταιρίας το 'From The Land To The Sea' ep και κυκλοφορεί στις 25 Φεβρουαρίου 2013 στη Μ. Βρετανία.

 links:


Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Barb Wire Dolls - 'Slit' (2012)


Οι Barb Wire Dolls είναι μια punk μπάντα που ξεκίνησε σε ένα κέντρο για καλλιτέχνες (The Ikarus) στην Κρήτη με αρχικά τους μέλη τον Pyn Doll και την Isis Queen με κοινό πάθος για την punk μουσική. Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είναι ο Greg στα ντραμς –πρώην σούπερ μοντέλο και διακεκριμένος αθλητής του στίβου σε ευρωπαϊκό επίπεδο– ο Tas στην κιθάρα και ο Gabriel στο μπάσο. Τους πρωτοείδαμε σε μια περίεργη εμφάνιση τους στο show της ελληνικής τηλεόρασης «Ελλάδα Έχεις Ταλέντο» (η οποία μάλλον ήταν ένα είδος πειράματος).

Η ξέφρενη πορεία τους, όμως, προς τη διεθνή αναγνώριση ξεκίνησε όταν τους ανακάλυψε κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Μύκονο, ο πλέον διακεκριμένος Αμερικανός μουσικός παραγωγός Rodney Bingenheimer (ανακάλυψε εκτός των άλλων τους Sex Pistols, Blondie, Nirvana, Ramones, Oasis...) σε ένα live act τους στο νησί. Ακολούθησε σχεδόν άμεσα η πρόταση για μόνιμη παραμονή στο Λος Άντζελες με κλεισμένες εμφανίσεις στο «ναό» Sunset Strip στο Hollywood.

Από τότε έχουν αφήσει έντονο το στίγμα τους στην punk σκηνή του Los Angeles παίζοντας ένα μίγμα pop punk και rock’n’roll με την τραγουδίστρια τους Queen (!) Isis να έχει όλα τα συστατικά ενός female music icon, με εκπληκτική φωνή και σέξυ σκηνική παρουσία αλλά και τα υπόλοιπα μέλη να έχουν το δικό τους μουσικό background (π.χ. ο Voodoo Doll έπαιζε μπάσο στους Fuzztones).

Το Νοέμβριο του 2012, οι Barb Wire Dolls κυκλοφόρησαν το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο άλμπουμ τους, “Slit” (με παραγωγό το Steve Albini - Nirvana, Stooges, Pixies) που από σημαντική μερίδα του τύπου χαρακτηρίστηκε σαν το καλύτερο punk ντεμπούτο μετά το "Bleach" των Nirvana. Ακολούθησε τον Ιανουάριο, ένα κοινό single με τους OFF!, η βράβευσή τους με το βραβείο "Best Live Punk Act" του 2012 (Indy PRN) και αναμένεται το DVD τους "Barb Wire Dolls live at Tremont Music Hall". Ξεκίνησαν ήδη την τρίτη Αμερικανική περιοδεία τους για να ακολουθήσει και η πρώτη τους στη Μεγάλη Βρεταννία με ονόματα θρύλλους όπως GBH, 999 και The Lurkers αλλά και η παρουσία τους ακόμη και σα headliners σε μεγάλα festivals.

Στο “Revolution” που ανοίγει το άλμπουμ περιγράφουν στην ουσία την απόρριψη τους στην Ελλάδα και τη μεγάλη απόφαση τους να περάσουν τον Ατλαντικό για να πραγματοποιήσουν τα μουσικά τους όνειρα ενώ στο “Your Escape” το αποτυπώνουν και με τους στίχους: “You better get out, get out, get out, get out, get out / Before it’s too late ... / This is your escape.” Το “Walking Dead” είναι μάλλον μομφή στο ομότιτλο TV show και έχει απίστευτες εναλλαγές στο ρυθμό του ενώ με το single τους “L.A.” αποδίδουν φόρο τιμής στη punk μουσική σκηνή της California. Στο “Devil’s Full Moon” αφήνει έντονη τη σφραγίδα του ο Albini με τις συγχορδίες και τα riffs να θυμίζουν έντονα το “In Bloom” των Nirvana.
Συνοψίζοντας, το “Slit” είναι ένα άλμπουμ που παρά τα πολιτικά του μηνύματα και την προτροπή του για δράση, μπορεί να σε κάνει ακόμα και να χοροπηδάς στον καναπέ του σπιτιού σου. Οι Barb Wire Dolls διοχετεύουν αυτό τον εσωτερικό τους θυμό σε κάτι πραγματικά μεγαλειώδες και μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το ότι έχουν ανοίξει συναυλίες του Jello Biafra σε αυτή τη σύντομη πορεία τους! Εμείς δεν έχουμε παρά να τους καμαρώνουμε...


Tracklist:

01 - Revolution
02 - Your Escape
03 - Devil’s Full Moon
04 - World On Fire
05 - Walking Dead
06 - Destroyer Boy
07 - Wild Child Diamonds
08 - Shut Up Slut
09 - L.A.
10 - I Wanna Know
11 - Teenage Crisis


links:
https://soundcloud.com/barb_wire_dolls
http://www.facebook.com/barbwiredolls?v=info


Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Play this Video:The Dark Flowers - 'Fast Forest Rain' (featuring Kate Havnevik)


Artist: The Dark Flowers
Track:  'Fast Forest Rain'
Album: "Radioland"
Released: Jan. 2013
Label: Lojinx
Country: UK
Gentre: alternative, dark country, Indie, Electronica
Info: The Dark Flowers είναι ένα project του συνθέτη  Paul Statham  (Dido, Peter Murphy) με συνεργασίες με τους Peter Murphy φωνή των Bauhaus, Jim Kerr (Simple Minds), Dot Allison (τραγουδίστρια των Massive Attack), Shelly Poole (Alisha’s Attic, Red Sky July), Helicopter Girl, Catherine Ad και Kate Havnevik. Επηρεασμένος από την μεγάλη του αγάπη τον Brian Eno και με αυτές τις συνεργασίες ειλικρινά δε θέλω τίποτε άλλο...




Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Ooga Boogas - 'Ooga Boogas' (2013)


Οι Ooga Boogas είναι μία τετραμελής alternative μπάντα από τη Μελβούρνη με έντονα στοιχεία boogie, intergalactic surf αλλά και punk rock στη μουσική τους. Ανήκουν στο δυναμικό της Aarght!! Records στην οποία είχαν κυκλοφορήσει μέχρι πρότινος ένα LP (“Romance And Adventure” - 2009 και δύο 7ιντσα (“The Octopus Is Back” - 2008 και “Sentimental Stranger” - 2010).

Το ομώνυμο και δεύτερο τους LP κυκλοφόρησε στις 1 Φεβρουαρίου 2013 και πάλι από την Aarght!! Records και είναι ιδιαίτερα πολυσυλλεκτικό όσον αφορά τα ακούσματα και τις μελωδίες του. Τα πρώτα “Circle Of Trust” και “Archie & Me” έχουν έντονα shoegaze χαρακτηριστικά, το “FYI” είναι το πιο pop τραγούδι του άλμπουμ ενώ στο “Oogie Boogie II (The Hobo Hoedown)” νοιώθεις σαν το boogie να ακουμπά πάνω στα blues. 

Στο “Mind Reader” οι πινελιές blues είναι ακόμη πιο έντονες αλλά στο “It Is A Sign” έρχονται πιο κοντά στον alternative ήχο που μας έχει συνηθίσει η Αυστραλία από τη δεκαετία του 80 μέχρι τις μέρες μας. Εξαιρετικό, επίσης, και το “The Studio Of My Mind” με φοβερά πλήκτρα και μια μελωδία που σου σφηνώνεται στο μυαλό και θες να το ακούς και να το ξανακούς συνέχεια όπως και το “A Night To Remember” που πλησιάζει περισσότερο στο αμερικάνικο altrernative ock.

Συνοψίζοντας, οι Ooga Boogas μας προσφέρουν μια ακόμη ενδιαφέρουσα δισκογραφική δουλειά από τη μαγική “μουσικά” Αυστραλία που πάντα έχει ένα ξεχωριστό ήχο και μια εντελώς ιδιαίτερη ανεξάρτητη σκηνή...


Tracklist:
  1. Circle Of Trust
  2. Archie & Me
  3. FYI
  4. Oogie Boogie II (The Hobo Hoedown)
  5. Mind Reader
  6. It Is A Sign
  7. Sex In The Chillzone
  8. The Studio Of My Mind
  9. Ecstasy
  10. A Night To Remember
listen:
https://soundcloud.com/rstb/ooga-boogas-circle-of-trust

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

The Nomads/ Screaming Dead Balloons - Stage - Λάρισα (08.02.2013) [review]







Οι συναυλίες των Nomads στην Ελλάδα είχαν ανακοινωθεί αρκετό καιρό πριν και στο άκουσμα ότι η μπάντα από τη Σουηδία δε θα επισκεπτόταν τελικά τη Θεσσαλονίκη, το ταξίδι στη Λάρισα είχε ήδη προγραμματιστεί. Η ανυπομονησία να δούμε επιτέλους ζωντανά μια από τις ευρωπαϊκές μπάντες- θρύλους της δεκαετίας του 80 (και όχι μόνο...) μας έκανε να είμαστε και αυτοί που μπήκαμε πρώτοι στο Stage ακριβώς με το που άνοιξαν οι πόρτες. Η ώρα πέρασε ευχάριστα μέχρι να εμφανιστεί το support με κουβεντούλα για τα συναυλικά δρώμενα με τον Κώστα (που μας καλωσόρισε στον πανέμορφο χώρο που έχει φτιάξει...) αλλά και τον Φίλιππο (της Alive Art Performances που διοργάνωνε το live).

Κατά τις 10 και μισι, με την προσέλευση του κόσμου να έχει αυξηθεί αισθητά, ανέβηκαν στη σκηνή οι Screaming Dead Balloons. Με έντονες επιρροές από Spacemen 3 και Nirvana αλλά με σχετικά goth φωνητικά (προσωπικά μου θύμισαν κάτι από Christian Death!) για περίπου 35 λεπτά, το τρίο από τη Λάρισα μας παρουσίασε ένα playlist αποτελούμενο από 6 τραγούδια και με το “Hello Darling Sweet 'n' Honey” να κλείνει ιδανικά την παρουσία τους και να αποτελεί ένα πολύ καλό συνδετικό κρίκο για την επερχόμενη εμφάνιση των The Nomads.

Η ώρα είχε φτάσει περίπου 11 και κάτι όταν η τετράδα από τη Σουηδία (αφού είχε πιει ήδη μια γύρα μπύρες στο bar και κάποια τσίπουρα το μεσημέρι από ότι μας ενημέρωσαν...) ήταν στη σκηνή του Stage με μια ακόμη γύρα μπύρες για κάθε ενδεχόμενο. Από το πρώτο riff της κιθάρας του Hans Östlund (πραγματικά εμβληματική φιγούρα....), όλοι μας νοιώσαμε ότι θα ζήσουμε ίσως μία από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς αν και είμαστε μόλις στο δεύτερο μήνα της. Εκπληκτικοί μουσικοί όλοι τους (μηδενός εξαιρουμένου) με ένα ήχο λιτό αλλά περιεκτικό και απόλυτα rock'n'roll παρουσίασαν ένα playlist αποτελούμενο από 20 και πλέον τραγούδια.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το τελευταίο τους άλμπουμ “Solna” κατέλαβε σημαντικό μέρος με τα “Miles away” και “Hangman's Walk” να ανοίγουν τη συναυλία και τα “Bad times will do me good”, “You won't break my heart”, “Can't go back” και “American Slang” να ακούγονται στη συνέχεια. Γενικά, το υπόλοιπο playlist ήταν ισορροπημένο ανάμεσα σε όλες σχεδόν τις δουλειές τους (ακόμη και κάποια από τα παλιά EP τους) και, έτσι, κατάφεραν να σηκώσουν το Stage κυριολεκτικά στον αέρα ειδικότερα προς το τέλος του κύριου μέρους και στα δύο encore.

Το κοινό ήταν αν μη τι άλλο ενθουσιώδες αποδεικνύοντας ότι η Λάρισα δεν είναι τυχαίο ότι πλέον αποτελεί σταθμό για κάθε μπάντα που επισκέπτεται τη χώρα μας και πολλές φορές μάλιστα προτιμάται και από τη Θεσσαλονίκη (όπως στην περίπτωση των Nomads αλλά και των Metz...) . Ο κόσμος μάλιστα παρέμεινε και μετά τη συναυλία για αρκετή ώρα στο χώρο απολαμβάνοντας το dj set που ήταν εξίσου εντυπωσιακό (προσωπικά μου κόλλησε μια εκπληκτική ορχηστρική διασκευή του “White Riot” των Clash...)

Στα παραλειπόμενα του live, o φοβερός τύπος με σακίδιο στην πλάτη που σε κάποια στιγμή του δεύτερου encore ανέβηκε επί σκηνής και φίλησε το χέρι του Nick Valberg...

Για ακόμη μία φορά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό φίλο Άκη Καλλόπουλο για το άψογο φωτογραφικό υλικό που ευγενικά μας παραχώρησε (αλλά και για την καλή παρέα σε όλο το ταξίδι στη Λάρισα)

tracklist:

Miles away

Hangman's Walk

Don't pull my strings

Primordial Ooze

Don't tread on me

Bad times will do me good

Knowledge comes with death's release

Ain't yet dead

You won't break my heart

5 years ahead of my time

Where the wolf bane blooms

Crystal ball

I've seen better

Can't go back

Top alcohol

Wasn't born to work

(In a) house of cards


encore

Ain't no king of Rock'n'roll

American Slang

Lowdown shakin' chills

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Track of the week: Lost Animal - 'Say No To Thugs'


Lost Animal το σόλο project του  Jarrod Quarrel τραγουδιστή των St Helens. ο οποίος κυκλοφόρησε πρόσφατα το άλμπουμ 'Ex Tropical'  από το οποίο είναι και το single 'Say No To Thugs'.
Το άλμπουμ  αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια που πέρασε στην Παπούα Νέα Γουινέα με το πληκτρολόγιο να είναι το πρωταρχικό εργαλείο του Quarrell, με το οποίο   παράγει  πάρα πολλούς ήχους.  Για το  άλμπουμ Ex Tropical, o Quarrell ενώθηκε με τον μπασίστα Shags Chamberlain και με παραγωγό τον  John Lee, ο οποίος παίζει κιθάρα, κρουστά, και συνθεσάιζερ.
Το αποτέλεσμα  πάντως αρέσει πολύ... 

link:



Tales of murder & dust @ live at Eightball 8.2.2013 (review)





Η κάπως αργοπορημένη είσοδος μας στο Eightball δεν μας επέτρεψε να δούμε τους δικούς μας Sick Boys Connection,  suport  της βραδιάς μιας και τους προλάβαμε μόλις στο τελείωμα τους.
Έτσι με την γνωστή καθυστέρηση μέχρι να στηθούν τα όργανα τους, οι Tales of murder and dust εμφανίζονται στην σκηνή γύρω στις 11 παρά 10' ξεκινώντας με το  'The Creeping Wave', κομμάτι από το πρώτο τους ep και με δεύτερο το Hypnotized Narcissist από το ντεπούτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησαν τον Μάρτιο 2012, κάνουν το ιδανικό ξεκίνημα. Την παράσταση κλέβει αμέσως η γλυκιά Kathrine Kaspersen με την όμορφη παρουσία της αλλά και με το βιολί της έδινε έναν ξεχωριστό ήχο στη μπάντα.
Με την  κιθαριστική psych-pop τους μελαγχολία  ηχούν όμορφα στ' αυτιά μας και επιβάλουν τον ρυθμό τους στο κοινό που σχετικά ήταν καμιά εκατοστή άτομα (προσωπικά περίμενα λιγότερα.). Με μεγάλη μας έκληξη πάντως όταν γύρω στις 11.25'  αναφέρουν ότι θα παίξουν το τελευταίο τους κομμάτι πράγμα που μου φάνηκε πολύ περίεργο ως προς την δειάρκεια της βραδιάς. Ακολουθούν δύο ακόμη τραγούδια με τελευταίο το 'Silence' και με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα της μπάντας να δίνει ρεσιτάλ κιθαριστικής ικανότητας, τελειώνοντας στις 12 παρά δεκα να μας αποχαιρετούν με την παραμόρφωση να παίζει ακόμα.
Γενικά πολύ καλή εμφάνιση των Δανών που απέδειξαν ότι πρόκειται για μια αρκετά καλή και ελπιδοφόρα μπάντα




Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Iceage - 'You're Nothing' (2013)


Οι Iceage είναι μια τετραμελής punk rock μπάντα που σχηματίστηκε το 2008 στην Κοπεγχάγη και μόλις στις αρχές του 2011 κατάφεραν να κυκλοφορήσουν στην What's Your Rupture? Records το ντεμπούτο τους άλμπουμ “New Brigade” αρχικά στη Δανία και αργότερα και στις Η.Π.Α. Το “New Brigade” έλαβε διθυραμβικές κριτικές από το μουσικό τύπο- το Pitchfork Media το βαθμολόγησε με 8.4 (!!!) αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι οι Ice Age κατάφεραν να φτιάξουν ένα εκρηκτικό punk-rock μίγμα με πινελιές goth, hardcore και post-punk.

Το νέο τους εγχείρημα ακούει στον τίτλο “You are Nothing” (αυτή την φορά στη Matador) και είναι ένα ηχητικό μανιφέστο με πιο εκλεπτυσμένους ήχους πάντα στα όρια του noise punk και post-punk. Ακούγεται πιο πρωτοποριακό από το “New Brigade” με όχι τόσο ωμό και τραχύ ήχο αλλά πιο έντονο, στοχευμένο και φορτισμένο συναισθηματικά και με φωνητικά από τον τραγουδιστή τους Elias Bender Rønnenfelt να ακροβατούν ανάμεσα στον Joe Strummer και τον Iggy Pop.

Το άλμπουμ ανοίγει δυναμικά με το “Ecstasy” με κιθάρες γεμάτες παραμόρφωση και δυσδιάκριτα κρουστά και τον Elias να τσιρίζει κυριολεκτικά στο “Pressure, pressure oh God no!”. Το “Coalition” είναι ένα τραγούδι που θέλει να σε φέρει απέναντι στις ευθύνες σου απέναντι στην κοινωνία ενώ το “Burning Hand” είναι γεμάτο εφηβική ενέργεια και κλείνει με κιθάρες που “γρατζουνάνε” τα μουσικά σου αισθητήρια. Στο “Rodfæstet” μιλάνε στη μητρική τους γλώσσα στο πιο punk τραγούδι του άλμπουμ ενώ στα περίπου 3μισι λεπτά του “Morals” ακούς για μοναδική φορά keyboards σε ένα τραγούδι με απίστευτες αυξομειώσεις στο ρυθμό του. Το “In Haze" έχει ένα σχεδόν πρωτόγονο punk ήχο όπως και τα εξαιρετικά δυναμικά αλλά σαφώς πιο new wave "Everything Drifts" και "Wounded Hearts".

Το “You're Nothing” αν και ακόμη επίσημα δεν έχει κυκλοφορήσει (θα βγει στην αγορά στις 18 Φεβρουαρίου) θα είναι από τα άλμπουμς που θα συζητηθούν σίγουρα και στο τέλος του 2013 στις μουσικές ανασκοπήσεις του έτους (ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τις punk κυκλοφορίες...)


Tracklist:

1. Ecstasy
2. Coalition
3. Interlude
4. Burning Hand
5. In Haze
6. Morals
7. Everything Drifts
8. Wounded Hearts
9. It Might Hit First
10. Rodfæstet
11. Awake
12. You're Nothing



Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Τα καλύτερα τραγούδια για τον μήνα Ιανουάριο 2013


Tα καλύτερα τραγούδια για τον μήνα Ιανουάριο 2013

Jan - 'How to Beast'
Protomartyr - 'How He Lived After He Died'
Dog Bite - 'Prettiest Pills'
Esben and the Witch – Deathwaltz
Widowspeak - The Dark Age
The Joy Formidable - Cholla
Agent Side Grinder - Look Within
I Are Droid - Given Is Given (Part I)
Monozid - A room for the Damned
Comanechi - 24hr Boyfriend
Pissed Jeans- Cathouse
Black Market Karma - I Am Life
Witchcraft - Dead End
Divorced - I Wanna Die
Half Church - Turmoil

  • posted by Thomas Priest

Έρχονται οι Allah-Las στην Ελλάδα


Ανακοινώθηκε μόλις από τους Allah-Las στη σελίδα τους στο facebook η νέα τους Ευρωπαϊκή περιοδεία, στην οποία η Ελλάδα έχει την τιμητική της!
Το συγκρότημα από το Los Angeles, των οποίων το ντεμπούτο album στην Innovative Leisure ξεχωρίσαμε ανάμεσα στα καλύτερα του 2012, θα εμφανιστεί σε Πάτρα, Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη.
Aναλυτικά:
29 Μαϊου – Λιθογραφείο, Πάτρα
30 Μαϊου – Fuzz Club, Αθήνα
31 Μαϊου – Stage, Λάρισα
1 Ιουνίου – Γαία, Θεσσαλονίκη
Περισσότερες πληροφορίες σύντομα…