Την ημέρα άνοιξαν οι «δικές» μας, Berlin Brides οι οποίες αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες στον ήχο και δεν κατάφεραν μας δείξουν τι πραγματικά αξίζουν. Δεν μπορώ να πω πως με συγκίνησαν ιδιαίτερα.
Ακολούθησαν οι Subways που μας παρουσίασαν μία κόπια απ΄ αυτού που είδαμε στο Κύτταρο πριν κάποιους μήνες. Δυνατό indie rock, μεγάλη ενέργεια στη σκηνή, επικοινωνία με τον κόσμο και λίγο crowd surfing από τον Billy Lunn ο οποίος ζητούσε από την Αθήνα to go fucking crazy. Έγινε αρκετή φασαρία στις πρώτες σειρές ωστόσο η πραγματική Subways εμπειρία ήταν στο Κύτταρο και σας διαβεβαιώνω πως δεν ξεχνιέται εύκολα.
Συνεχίσαμε με Klaxons τους οποίους βρήκα το λιγότερο αδιάφορους. Ναι ξέρω πως το 2007 κέρδισαν το Mercury Prize, ναι ξέρω πως για χάρη τους εφευρέθηκε μέχρι και όρος, Nu-Rave ωστόσο προσωπικά δεν βρήκα τίποτα το ενδιαφέρον στην αθηναϊκή τους εμφάνιση. Παρουσιάστηκαν στη σκηνή ντυμένοι κάπως glam και έπαιξαν για περίπου 50 λεπτά κομμάτια από το πρώτο τους δίσκο, Myths Of The Near Future αλλά και κάποια καινούργια. Έχω την αίσθηση πως μάλλον βιάστηκαν να τους αποθεώσουν τα βρετανικά Μέσα.
Περνάμε στην εσωτερική σκηνή για να δούμε τους Echo & The Bunnymen οι οποίοι επιστρατεύτηκαν την τελευταία στιγμή ως αντικαταστάτες της Lauryn Hill. Ήθελα πολύ να τους δω μιας και τόσο καιρό δεν βρήκα την ευκαιρία ωστόσο δεν το χάρηκα. Πολύ κακός ο ήχος και ένας χώρος που δεν τους ταιριάζει. Ελπίζω να τους δω κάποια στιγμή χειμώνα σε ένα κλειστό χώρο, σαν το Gagarin για παράδειγμα. Το set τους περιελάμβανε κλασικές τους επιτυχίες σαν το Rescue, Το Back Of Love και το Killing Moon καθώς και ένα καινούργιο από τον επόμενο δίσκο τους. Για όσους το αγνοούν, ναι οι Echo συνεχίζουν να ηχογραφούν.
Επιστρέφουμε πίσω στον καθαρό αέρα και πλησιάζουμε στη σκηνή για να θαυμάσουμε έναν από τους μεγάλους της βρετανικής pop σκηνής. O Jarvis Cocker (παρεμπιπτόντως όποιος θυμάται τον παλιό άσο του Παναθηναϊκού, Eric Mikland θα βρήκε πολλές ομοιότητες). Εξαιρετική η εμφάνιση του Jarvis, πολύ ωραία τα κομμάτια από τους δύο προσωπικούς του δίσκους και φυσικά μοναδική η σκηνική του παρουσία. Ένα ψιλόλιγνο cartoon που σε κερδίζει με την μία. Πάντως, είμαι σίγουρος πως το 80% του κοινού θα έκανε προσευχές να πει κάτι από τους Pulp. Οτιδήποτε.
Οι επόμενοι που είχαν σειρά ήταν οι Royksopp και το πραγματικό πάρτι μόλις άρχισε. Αφού ξεπέρασαν κάποια προβλήματα στον ήχο, έδωσαν μία εξαιρετική παράσταση που ξεσήκωσε τον κόσμο. Το νορβηγικό δίδυμο πίσω από τα μπλιμπλίκια του, ένα μπάσο να βοηθάει αρκετά και μία αξιόλογη τραγουδίστρια που είχε και σκηνική παρουσία και καλή φωνή. What Else Is There, Happy Up Here, Eple, Remind Me, Pool Leno, Only This Moment και άλλα, απογείωσαν το κέφι μας και μας έκαναν να ξεχάσουμε την κούραση μας. Δίκαια θεωρούνται ένα από τα κορυφαία ηλεκτρονικά σχήμα της Ευρώπης.
Η βραδιά έκλεισε με dj sets από 2Many Djs και James Lavelle. Αν με βάλετε να ξεχωρίσω ποιο ήταν το καλύτερο θα σας έλεγα των Βέλγων που άντεξα να το δω και όλο.
Ακολούθησαν οι Subways που μας παρουσίασαν μία κόπια απ΄ αυτού που είδαμε στο Κύτταρο πριν κάποιους μήνες. Δυνατό indie rock, μεγάλη ενέργεια στη σκηνή, επικοινωνία με τον κόσμο και λίγο crowd surfing από τον Billy Lunn ο οποίος ζητούσε από την Αθήνα to go fucking crazy. Έγινε αρκετή φασαρία στις πρώτες σειρές ωστόσο η πραγματική Subways εμπειρία ήταν στο Κύτταρο και σας διαβεβαιώνω πως δεν ξεχνιέται εύκολα.
Συνεχίσαμε με Klaxons τους οποίους βρήκα το λιγότερο αδιάφορους. Ναι ξέρω πως το 2007 κέρδισαν το Mercury Prize, ναι ξέρω πως για χάρη τους εφευρέθηκε μέχρι και όρος, Nu-Rave ωστόσο προσωπικά δεν βρήκα τίποτα το ενδιαφέρον στην αθηναϊκή τους εμφάνιση. Παρουσιάστηκαν στη σκηνή ντυμένοι κάπως glam και έπαιξαν για περίπου 50 λεπτά κομμάτια από το πρώτο τους δίσκο, Myths Of The Near Future αλλά και κάποια καινούργια. Έχω την αίσθηση πως μάλλον βιάστηκαν να τους αποθεώσουν τα βρετανικά Μέσα.
Περνάμε στην εσωτερική σκηνή για να δούμε τους Echo & The Bunnymen οι οποίοι επιστρατεύτηκαν την τελευταία στιγμή ως αντικαταστάτες της Lauryn Hill. Ήθελα πολύ να τους δω μιας και τόσο καιρό δεν βρήκα την ευκαιρία ωστόσο δεν το χάρηκα. Πολύ κακός ο ήχος και ένας χώρος που δεν τους ταιριάζει. Ελπίζω να τους δω κάποια στιγμή χειμώνα σε ένα κλειστό χώρο, σαν το Gagarin για παράδειγμα. Το set τους περιελάμβανε κλασικές τους επιτυχίες σαν το Rescue, Το Back Of Love και το Killing Moon καθώς και ένα καινούργιο από τον επόμενο δίσκο τους. Για όσους το αγνοούν, ναι οι Echo συνεχίζουν να ηχογραφούν.
Επιστρέφουμε πίσω στον καθαρό αέρα και πλησιάζουμε στη σκηνή για να θαυμάσουμε έναν από τους μεγάλους της βρετανικής pop σκηνής. O Jarvis Cocker (παρεμπιπτόντως όποιος θυμάται τον παλιό άσο του Παναθηναϊκού, Eric Mikland θα βρήκε πολλές ομοιότητες). Εξαιρετική η εμφάνιση του Jarvis, πολύ ωραία τα κομμάτια από τους δύο προσωπικούς του δίσκους και φυσικά μοναδική η σκηνική του παρουσία. Ένα ψιλόλιγνο cartoon που σε κερδίζει με την μία. Πάντως, είμαι σίγουρος πως το 80% του κοινού θα έκανε προσευχές να πει κάτι από τους Pulp. Οτιδήποτε.
Οι επόμενοι που είχαν σειρά ήταν οι Royksopp και το πραγματικό πάρτι μόλις άρχισε. Αφού ξεπέρασαν κάποια προβλήματα στον ήχο, έδωσαν μία εξαιρετική παράσταση που ξεσήκωσε τον κόσμο. Το νορβηγικό δίδυμο πίσω από τα μπλιμπλίκια του, ένα μπάσο να βοηθάει αρκετά και μία αξιόλογη τραγουδίστρια που είχε και σκηνική παρουσία και καλή φωνή. What Else Is There, Happy Up Here, Eple, Remind Me, Pool Leno, Only This Moment και άλλα, απογείωσαν το κέφι μας και μας έκαναν να ξεχάσουμε την κούραση μας. Δίκαια θεωρούνται ένα από τα κορυφαία ηλεκτρονικά σχήμα της Ευρώπης.
Η βραδιά έκλεισε με dj sets από 2Many Djs και James Lavelle. Αν με βάλετε να ξεχωρίσω ποιο ήταν το καλύτερο θα σας έλεγα των Βέλγων που άντεξα να το δω και όλο.
VIDEOS:
sorry i can't type Greek at the moment. thanks so much for this nice report of Ejekt Fes.
ΑπάντησηΔιαγραφήmay I ask what the setlist was of Royksopp that night? Because there seemed to be some unrelease new tracks such as "Fat Burner" or something.