Tindersticks - Συνέντευξη

Πολλά συγκροτήματα έχουν αγαπηθεί για τον θλιμμένο ήχο τους, αλλά λίγα έχουν συνδεθεί τόσο πολύ με τις πιο σκοτεινές στιγμές μας. Γι’ αυτό η live επιστροφή των Tindersticks μοιάζει με κάτι περισσότερο από μια απλή συναυλία · είναι ουσιαστικά μια αναγέννηση συναισθημάτων. Και πριν η φωνή του Stuart Staples να κατακτήσει και πάλι την αθηναϊκή νύχτα από τη σκηνή του θεάτρου Badminton στις 21 Φεβρουαρίου, ο leader των Tindersticks μιλάει για το come back τους. Ήταν το 1999, όταν η Σφεντόνα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας γέμισε από κόσμο έτοιμο να αφεθεί στη μαγεία της μελαγχολίας. Αυτής των Tindersticks, ενός από τα πλέον αγαπημένα βρετανικά συγκροτήματα, οι οποίοι μέσα σε ένα σκοτεινό συναυλιακό δίωρο κατάφεραν να απογειώσουν τις αισθήσεις του κοινού και να αποθεωθούν σαν πραγματικοί stars. Μια ατμοσφαιρική και αξέχαστη βραδιά, που όμως έμελλε να είναι και η τελευταία επίσκεψη του Stuart Staples και της παρέας του στα μέρη μας. Τουλάχιστον μέχρι την 21η Φεβρουαρίου, όταν η μπάντα από το Νότινγκχαμ θα καταλάβει τη σκηνή του θεάτρου Badminton, αποφασισμένο να προσφέρει μια βραδιά γεμάτη συναισθήματα και ερωτισμό. Και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε, με τους Tindersticks να έχουν φτάσει συνολικά τα επτά άλμπουμ, τα μέλη του να έχουν δοκιμαστεί σε διάφορα solo projects και σε αρκετούς πειραματισμούς, μοιάζει σαν να μην έχει περάσει μια μέρα από την τελευταία τους εμφάνιση. Και πώς θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά, όταν ο leader τους ξεκαθαρίζει πως «έρχομαι κάθε χρόνο για διακοπές. Και θα συνεχίσω να το κάνω σε όλη μου τη ζωή, έστω και αν δεν προλάβω ποτέ να δω όλα τα νησιά σας». Και η αλήθεια είναι πως έτσι ήταν πάντα ο Staples· δεν έκρυβε ποτέ την αγάπη του για τα μέρη μας. Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι εμπνεύστηκε το όνομα του συγκροτήματος από ένα γερμανικό κουτί σπίρτα που βρήκε σε κάποια ελληνική παραλία, λέει πολλά. «Έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές από τις εμφανίσεις μας στην Αθήνα. Πραγματικά εκπληκτικές, τουλάχιστον μέχρι το επόμενο πρωί που συνερχόμασταν και ανακαλύπταμε πως είχαμε χάσει το μισό μυαλό μας στο μπαρ Decadence», θυμάται γελώντας και αποκαλύπτει για το live: «το συγκρότημα θα αποτελείται από επτά άτομα, ανάμεσά σε αυτούς και τον Terry Edwards στα πνευστά. Πέρα από τα κλασικά μας, θα παίξουμε αρκετά κομμάτια από τον τελευταίο μας δίσκο και ελπίζουμε ο κόσμος να το διασκεδάσει. Τουλάχιστον εμείς αυτό θα κάνουμε». Back to blackΜια συναυλιακή επιστροφή στην Αθήνα είναι το αποτέλεσμα του δισκογραφικού τους come back έπειτα από πέντε χρόνια. «Κάποια στιγμή είχαμε ανάγκη να βρούμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά να κυκλοφορήσουμε κάποια δουλειά. Χρειάστηκε χρόνος και αρκετές αλλαγές, αλλά πλέον η καρδιά και η ψυχή μας είναι πάλι εδώ», εξηγεί ο Staples για την απουσία τους από το μουσικό προσκήνιο τα τελευταία χρόνια και τονίζει: «αν δεν το πίστευα, θα δούλευα σε ένα super market και θα έγραφα μουσική στο δωμάτιό μου. Ό,τι έκανα δηλαδή και παλιότερα, προτού γίνουμε γνωστοί. Για μένα οι Tindersticks είναι το έργο μιας ζωής». Κάτι που φαίνεται και μέσα από την τελευταία τους δουλειά, το Hungry Saw, το οποίο –κατά πολλούς– μπορεί να μη θεωρείται το πλέον ατμοσφαιρικό τους άλμπουμ, αλλά δείχνει την αναγέννηση του συγκροτήματος. «Ευχαριστηθήκαμε τη δημιουργία αυτού του δίσκου πάρα πολύ. Είχαμε γράψει πολλά κομμάτια, πράγμα που είχε να συμβεί αρκετό καιρό και ήταν συναρπαστικό. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν το δίσκο» ξεκαθαρίζει ο Staples και δείχνει να μη μετανιώνει για τίποτα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία 16 χρόνια, δηλαδή από τη μέρα που κυκλοφόρησαν το παρθενικό τους άλμπουμ μέχρι σήμερα. «Περάσαμε πολλά. Είχαμε κακές στιγμές, αλλά και καλές. Η ουσία είναι όμως ότι μεταξύ μας συνεχίζουμε να είμαστε φίλοι, νιώθουμε καλά με τη μουσική και ετοιμαζόμαστε για πολλά πράγματα». Γι’ αυτό καλό είναι να μη βιαστεί κανείς να πιστέψει πως το Hungry Saw ήταν το κύκνειο άσμα τους στα μουσικά δρώμενα. Οι Tindersticks δείχνουν ότι επέστρεψαν για τα καλά. «Έχουμε πολλές ιδέες και θέλουμε να τις ολοκληρώσουμε. Αλλά πάνω από όλα θέλουμε να γράφουμε μουσική που να ενθουσιάζει τους ανθρώπους, όσο και εμάς».

Πηγή:poprocknews