Παραφράζοντας το γνωστό τραγούδι των R.E.M., κινήσαμε από το Μιλάνο νοτιοδυτικά προς το Τορίνο, όπου οι R.E.M. θα έδιναν την 8η (!!!) συναυλία τους στην Ιταλία σε διάστημα έξι μηνών! Ύστερα από μία περιπετειώδη περιπλάνηση στους δρόμους του Τορίνο, επιτέλους το Palaolimpico ξεπρόβαλε μπροστά μας. Το Palaolimpico (ή αλλιώς Palaisozaki από το όνομα του Ιάπωνα αρχιτέκτονα), χτισμένο για τις ανάγκες των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνου το 2006, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο από την εξωτερική ομορφιά του, όσο και από το εσωτερικό του περιβάλλον. Μπαίνοντας στο συναυλιακό χώρο περίπου μιάμιση ώρα πριν την ώρα έναρξης, ο κόσμος ήταν πολύ λίγος και κάτω από αυτές τις συνθήκες το support γκρουπ, οι We Are Scientists, έκανε ότι μπορούσε προκειμένου να ζεστάνει το κλίμα εν όψει των R.E.M. Κατά τη διάρκεια του set των We Are Scientists και μετά άρχισε να καταφθάνει με μεγάλο ρυθμό ο κύριος όγκος του κοινού και στις εννέα, που οι R.E.M. ανέβηκαν στη σκηνή, ο χώρος σχεδόν είχε γεμίσει. Το εναρκτήριο τραγούδι, το "Living Well Is The Best Revenge" από το τελευταίο άλμπουμ "Accelerate", το "Begin The Begin", ένα από τα καλύτερα τραγούδια των R.E.M., και το "What's The Frequency, Kenneth?" ξεκίνησαν δυναμικά τη συναυλία. Ο Stipe σε κάθε τραγούδι αποδείκνυε γιατί θεωρείται ένας από τους κορυφαίους performer, καθώς χόρευε με το χαρακτηριστικό του τρόπο, είχε καταπληκτική επαφή με το κοινό, κατεβαίνοντας στις μπροστινές σειρές να τραγουδήσει μαζί του, τραγουδούσε αψεγάδιαστα και κυρίως έδειχνε να απολαμβάνει με την ψυχή του τη συναυλία. Από κοντά και οι δύο φίλοι και συνεργάτες του, Peter Buck και Μike Mills, να πλαισιώνουν αυτό το χαρισματικό frontman με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η μουσική ερμηνεία των R.E.M. συμπληρωνόταν από οθόνες διαφορετικού μεγέθους στη σκηνή, οι οποίες σε κάθε τραγούδι έδειχναν εικόνες από τη μπάντα αλλά και από το κοινό, καθώς και άλλα κλιπς. Κάποια στιγμή ανάμεσα στο κοινό έδειξαν και δύο φανς με ένα χαρακτηριστικό βάψιμο, οι οποίοι έμελλε να πρωταγωνιστήσουν στη συνέχεια της συναυλίας... Το setlist κινήθηκε ανάμεσα σε τραγούδια από το τελευταίο άλμπουμ των R.E.M. και φυσικά γνωστές επιτυχίες τους, χωρίς όμως να λείψουν και λιγότερο γνωστά τραγούδια, όπως το "She Just Wants To Be" αλλά και το "Let Me In" που είναι αφιερωμένο στον Kurt Cobain. Υπήρχαν βέβαια και τρανταχτές απουσίες στο setlist, π.χ. το "Everybody Hurts", αλλά όταν ένα συγκρότημα έχει τέτοιο κατάλογο τραγουδιών φυσικό είναι όλο και κάτι να μένει απ' έξω. Στο πολυαγαπημένο "The One I Love" το κοινό, στις μπροστινές σειρές κυρίως, κατά τη διάρκεια του ρεφρέν σήκωνε κάτι ταμπελάκια που απεικόνιζαν τη φιγούρα μιας κοπέλας. Με τα "Bad Day", "Imitation Of Life" και "Orange Crush" τελείωσε το main set. Το encore ξεκίνησε με το "Supernatural Superserious" και στη συνέχεια, όταν ο Peter Buck έπιασε το μαντολίνο του, όλοι κατάλαβαν ότι είχε έρθει η ώρα για το "Losing My Religion", στο οποίο δεν υπήρχε άτομο στο Palaolimpico που να μην ξέρει απ' έξω και ανακατωτά τους στίχους. Καθώς η συναυλία βάδιζε στο τέλος της, οι προαναφερθέντες fans με το χαρακτηριστικό βάψιμο, που δεν είναι τίποτα άλλο από το σκούρο μπλε βάψιμο γύρω από τα μάτια που είχε για κάποια εποχή ο Stipe, είχαν την τιμητική τους, καθώς ο ίδιος ο Stipe τους κάλεσε στη σκηνή να χορέψουν και να τραγουδήσουν μαζί του για το "τέλος του κόσμου" στο "It's The End Of The World As We Know It (And I Feel Fine)" και όντως όσοι ήμασταν εκεί πέρα «νοιώθαμε ωραία». To "Man On The Moon", αφιερωμένο στον Paul Newman, που άφησε την τελευταία του πνοή ανήμερα της συναυλίας, έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο τη δίωρη συναυλία, με 27 τραγούδια σύνολο. Setlist: 1. Living Well Is The Best Revenge 2. Begin The Begin 3. What's The Frequency, Kenneth? 4. I Took Your Name 5. The Great Beyond 6. Man-Sized Wreath 7. Ignoreland 8. Exhuming McCarthy 9. Animal 10. Hollow Man 11. Electrolite 12. Driver 8 13. I’m Gonna DJ 14. She Just Wants To Be 15. Auctioneer 16. The One I Love 17. Until The Day Is Done 18. Let Me In 19. Horse To Water 20. Bad Day 21. Imitation Of Life 22. Orange Crush -----------------------------23. Supernatural Superserious 24. Losing My Religion 25. Walk Unafraid 26. It's The End Of The World As We Know It (And I Feel Fine) 27. Man On The Moon
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008
R.E.M. live review στο Τορίνο στις 27/9/08
Παραφράζοντας το γνωστό τραγούδι των R.E.M., κινήσαμε από το Μιλάνο νοτιοδυτικά προς το Τορίνο, όπου οι R.E.M. θα έδιναν την 8η (!!!) συναυλία τους στην Ιταλία σε διάστημα έξι μηνών! Ύστερα από μία περιπετειώδη περιπλάνηση στους δρόμους του Τορίνο, επιτέλους το Palaolimpico ξεπρόβαλε μπροστά μας. Το Palaolimpico (ή αλλιώς Palaisozaki από το όνομα του Ιάπωνα αρχιτέκτονα), χτισμένο για τις ανάγκες των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνου το 2006, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο από την εξωτερική ομορφιά του, όσο και από το εσωτερικό του περιβάλλον. Μπαίνοντας στο συναυλιακό χώρο περίπου μιάμιση ώρα πριν την ώρα έναρξης, ο κόσμος ήταν πολύ λίγος και κάτω από αυτές τις συνθήκες το support γκρουπ, οι We Are Scientists, έκανε ότι μπορούσε προκειμένου να ζεστάνει το κλίμα εν όψει των R.E.M. Κατά τη διάρκεια του set των We Are Scientists και μετά άρχισε να καταφθάνει με μεγάλο ρυθμό ο κύριος όγκος του κοινού και στις εννέα, που οι R.E.M. ανέβηκαν στη σκηνή, ο χώρος σχεδόν είχε γεμίσει. Το εναρκτήριο τραγούδι, το "Living Well Is The Best Revenge" από το τελευταίο άλμπουμ "Accelerate", το "Begin The Begin", ένα από τα καλύτερα τραγούδια των R.E.M., και το "What's The Frequency, Kenneth?" ξεκίνησαν δυναμικά τη συναυλία. Ο Stipe σε κάθε τραγούδι αποδείκνυε γιατί θεωρείται ένας από τους κορυφαίους performer, καθώς χόρευε με το χαρακτηριστικό του τρόπο, είχε καταπληκτική επαφή με το κοινό, κατεβαίνοντας στις μπροστινές σειρές να τραγουδήσει μαζί του, τραγουδούσε αψεγάδιαστα και κυρίως έδειχνε να απολαμβάνει με την ψυχή του τη συναυλία. Από κοντά και οι δύο φίλοι και συνεργάτες του, Peter Buck και Μike Mills, να πλαισιώνουν αυτό το χαρισματικό frontman με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η μουσική ερμηνεία των R.E.M. συμπληρωνόταν από οθόνες διαφορετικού μεγέθους στη σκηνή, οι οποίες σε κάθε τραγούδι έδειχναν εικόνες από τη μπάντα αλλά και από το κοινό, καθώς και άλλα κλιπς. Κάποια στιγμή ανάμεσα στο κοινό έδειξαν και δύο φανς με ένα χαρακτηριστικό βάψιμο, οι οποίοι έμελλε να πρωταγωνιστήσουν στη συνέχεια της συναυλίας... Το setlist κινήθηκε ανάμεσα σε τραγούδια από το τελευταίο άλμπουμ των R.E.M. και φυσικά γνωστές επιτυχίες τους, χωρίς όμως να λείψουν και λιγότερο γνωστά τραγούδια, όπως το "She Just Wants To Be" αλλά και το "Let Me In" που είναι αφιερωμένο στον Kurt Cobain. Υπήρχαν βέβαια και τρανταχτές απουσίες στο setlist, π.χ. το "Everybody Hurts", αλλά όταν ένα συγκρότημα έχει τέτοιο κατάλογο τραγουδιών φυσικό είναι όλο και κάτι να μένει απ' έξω. Στο πολυαγαπημένο "The One I Love" το κοινό, στις μπροστινές σειρές κυρίως, κατά τη διάρκεια του ρεφρέν σήκωνε κάτι ταμπελάκια που απεικόνιζαν τη φιγούρα μιας κοπέλας. Με τα "Bad Day", "Imitation Of Life" και "Orange Crush" τελείωσε το main set. Το encore ξεκίνησε με το "Supernatural Superserious" και στη συνέχεια, όταν ο Peter Buck έπιασε το μαντολίνο του, όλοι κατάλαβαν ότι είχε έρθει η ώρα για το "Losing My Religion", στο οποίο δεν υπήρχε άτομο στο Palaolimpico που να μην ξέρει απ' έξω και ανακατωτά τους στίχους. Καθώς η συναυλία βάδιζε στο τέλος της, οι προαναφερθέντες fans με το χαρακτηριστικό βάψιμο, που δεν είναι τίποτα άλλο από το σκούρο μπλε βάψιμο γύρω από τα μάτια που είχε για κάποια εποχή ο Stipe, είχαν την τιμητική τους, καθώς ο ίδιος ο Stipe τους κάλεσε στη σκηνή να χορέψουν και να τραγουδήσουν μαζί του για το "τέλος του κόσμου" στο "It's The End Of The World As We Know It (And I Feel Fine)" και όντως όσοι ήμασταν εκεί πέρα «νοιώθαμε ωραία». To "Man On The Moon", αφιερωμένο στον Paul Newman, που άφησε την τελευταία του πνοή ανήμερα της συναυλίας, έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο τη δίωρη συναυλία, με 27 τραγούδια σύνολο. Setlist: 1. Living Well Is The Best Revenge 2. Begin The Begin 3. What's The Frequency, Kenneth? 4. I Took Your Name 5. The Great Beyond 6. Man-Sized Wreath 7. Ignoreland 8. Exhuming McCarthy 9. Animal 10. Hollow Man 11. Electrolite 12. Driver 8 13. I’m Gonna DJ 14. She Just Wants To Be 15. Auctioneer 16. The One I Love 17. Until The Day Is Done 18. Let Me In 19. Horse To Water 20. Bad Day 21. Imitation Of Life 22. Orange Crush -----------------------------23. Supernatural Superserious 24. Losing My Religion 25. Walk Unafraid 26. It's The End Of The World As We Know It (And I Feel Fine) 27. Man On The Moon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου