Περιμένοντας το τηλέφωνο να χτυπήσει, το μυαλό τρέχει άτακτα δύο περίπου χρόνια πριν, την προηγούμενη φορά δηλαδή που οι Madrugada επισκέφτηκαν την χώρα μας. Με το επιτυχημένο εμπορικά Τhe Deep End στις αποσκευές τους, η νορβηγική μπάντα όργωνε για έξι μήνες την Ευρώπη (επισκεπτόμενη δύο φορές την Ελλάδα), απολαμβάνοντας έτσι την αποδοχή του mainstream δισκογραφικού εγχειρήματος του George Drakulias. Εξάλλου, οι Madrugada διένυσαν με μόχθο αρκετό δρόμο για να φτάσουν μέχρι εκεί. Οκτώ χρόνια μετά την κυκλοφορία του αριστουργηματικού Industrial Silence, δεκάδες συναυλίες σε ολόκληρη την Ευρώπη, μια απαραίτητη για κάθε group βερολινέζικη δισκογραφική στάση με το Grit, και η πρώτη live συλλογή συνοδεία ενός dvd (Live at Tralfamadore) ήταν αρκετές ενδείξεις ότι οι Madrugada είχαν κατακτήσει το δικαίωμα να απολαμβάνουν μια ευρύτατη αποδοχή. Το ξημέρωμα της 12ης Ιουλίου 2007 βρήκε νεκρό τον κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος της μπάντας Robert Buras στο διαμέρισμά του στη Νορβηγία, ταράσσοντας για τα καλά την ζωή της μπάντας, αποδεικνύοντας πως το απρόβλεπτο ρίχνει την σκιά του σε κάθε ανθρώπινο μελλοντικό σχέδιο. Τον αιφνιδιασμό και την θλίψη διαδέχτηκε η αποστασιοποίηση και οι επανειλημμένες δηλώσεις για διάλυση των Madrugada και η κυκλοφορία του τελευταίου, πέμπτου studio άλμπουμ τους ως μικρό φόρο τιμής στον αγαπημένο φίλο τους. Ένα επίμονο κουδούνισμα και το ζεστό καλωσόρισμα του Sivert Hoyem με επαναφέρουν στην πραγματικότητα... Πως είσαι?
S. Hoyem: Καλά. Τι γίνεσαι?
Όλα οκ. Χαίρομαι που αποφασίσατε να βγείτε πάλι σε περιοδεία.
S. Hoyem: Είναι όλα πολύ παράξενα και πολύ δοκιμαστικά. Τον Ιανουάριο δώσαμε μια συναυλία προώθησης του καινούριου δίσκου για δημοσιογράφους και φίλους στο Gamle Logen στο Όσλο, και παρότι το κοινό ήταν ιδιαίτερο, το συναίσθημα ήταν γνώριμα υπέροχο. Το ένστικτό μας προέτρεψε να ξαναβγούμε στους δρόμους για περιοδεία.
Ολόκληρη η συνέντευξη στο postwave
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου