Kilto Take - 'Resolute' (2014)


Οι Kilto Take (Jonathan Crosby-φωνητικά/κιθάρα, Karl Grant- μπάσο, Lee Spavins-τύμπανα) είναι ένα τρίο από το Herefordshire.
Μόλις τον προηγούμενο μήνα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ τους 'Resolute' και απέδειξε ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για τους alternative-indie ροκ ακροατές.
Εμπνευσμένο από τη βρετανική σύγχρονη ροκ, αυτό το τρίο αποτελείται από επιτυχημένους μουσικούς που ξέρουν πώς να παράγουν ποιοτική μουσική. Το 'Resolute' είναι το τέλειο παράδειγμα των γρήγορων ντραμς, διαφορετικών κιθαριστικών riffs όπου μαζί με λεία φωνητικά δημιουργούν ένα μελωδικό ροκ ήχο. Έναν ήχο που παραπέμπει στο ανεξάρτητο βρετανικό ροκ, και η ετοιμότητά τους να γεμίσουν στάδια με αυτή τη δυνατή ενέργειά τους φαίνεται δεδομένη.
Το άλμπουμ ανοίγει με το ομώνυμο τραγούδι, και γρήγορα μας φέρνει σε μια rock διάθεση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποφάσισαν να ονομάσουν το άλμπουμ 'Resolute' (αποφασιστικός) που συνοψίζει ακριβώς πώς οι Kilto Take είναι έτοιμοι να θέσουν τον εαυτό τους εκεί έξω. Το άλμπουμ ακούγεται ελαφρώς και θυμίζει μπάντες όπως οι Muse, Maximo Park, Editors αλλά οι Kilto Take μας φέρνουν καλό alternative-indie ήχο που έχουμε ξεχάσει τόσο πολύ.
Το κομμάτι "Defection" έχει μια γεύση από HIM και τραγούδια όπως τα "Prelude" και " Inertia " μας κάνουν να λαχταρούμε περισσότερο την αρμονία που έχουν ανάμεσα στα τύμπανα και το μπάσο. Τα "Killing Fields" και " Retrogress " είναι τα κυριότερα σημεία για τα φωνητικά του Jon Crosby και μας κάνει να αναρωτηθούμε αν μπορεί να πάει τόσο ψηλά όσο ο Matthew Bellamy. Τα "Fallen" και "Ava" αντίθετα το ένα από το άλλο, είναι το τέλειο παράδειγμα για να δείξουν οι Kilto Take τις πλευρές του soft και hard ροκ. Το "Mimic" είναι ένα άλλο τραγούδι για να δώσουμε προσοχή. Το Video clip του μου θύμισε πολύ από House of Cards των Radiohead και παρόλο Kilto Take έχουν ομοιότητες με τους Radiohead δεν έχουν αυτήν την experimental πτυχή.
Ττο 'Resolute' των Kilto Take είναι μια απόλυτα ευχάριστη εμπειρία για ντεμπούτο άλμπουμ. Περιμένουμε μεγάλα πράγματα από αυτούς στο μέλλον!

Tracklisting:
1. Resolute
2. Defection
3. Atonement
4. Prelude
5. Killing Fields
6. Fallen
7. Mimic
8. Retrogress
9. Ava
10. Inertia



The New Christs - 'Incantations' (2014)


Οι The New Christs είναι από την Αυστραλία και υπάρχουν από το 1980. Με ένα line-up που αποτελείται από το ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστή Rob Younger (Radio Birdman) και κατά καιρούς πολλά μέλη από διάφορα άλλα Αυστραλέζικα συγκροτήματα, όπως The Saints, The Hoodoo Gurus, The Hitmen, Celibate Rifles, Lime Spiders, Barracudas κ.α., μας έδωσαν τέσσερα άλμπουμ με τελευταίο άλμπουμ το Gloria πριν από πέντε χρόνια.
Με νέα μέλη, Jim Dickson (μπάσο), Dave Kettley (κιθάρα), Brent Williams (πλήκτρα / κιθάρα ) και Paul Larsen Loughhead (ντραμς, από τους Celibate Rifles) η αναμονή για μια νέα κυκλοφορία έληξε καθώς πριν από λίγες ημέρες είχαμε την επιστροφή της μπάντας στα δισκογραφικά ράφια με το πέμπτο στούντιο άλμπουμ τους, "Incantations". Ηχογραφήθηκε από τον Jim Moginie (Midnight Oil) στο Σίδνεϊ και έγινε μίξη στα φημισμένα Alberts Studios από τον Wayne Connolly, το άλμπουμ αναδεικνύει τα διαφορετικά ταλέντα της μπάντας στο τραγούδι και στο γράψιμο, διατηρώντας παράλληλα το high-energy παίξιμο τους που έχει γίνει γνωστό στις τρεις δεκαετίες της ιστορίας τους.
Το "Incantations" ανοίγει δυνατά με το "Ghostlike", αλά Spencer Davis που ξεκινά σκληρά και δεν υποχωρεί ποτέ. Οι The New Christs προχωρούν στον μοναδικό και οικείο rock ήχο τους χρωματισμένο με surf και garage σε κομμάτια όπως το "Waves Form" και το πολύ ενδιαφέρον "Unless". Το "It Means Everything" θα ικανοποιήσει περισσότερο τους οπαδούς του rock’n’roll, ενώ υπάρχει ένα αμείλικτο grind και πολύς θυμός στα "It's Not A Game" και "Precious Little". Σε αρκετά σημεία, ωστόσο, ο δίσκος είναι ποτισμένος με στιγμές καθαρής pop: τα "Golden Street" και "We Are Lovers" αποκαλύπτουν μια ευαίσθητη πλευρά των The New Christs με τον Younger να τραγουδά σε χαμηλότερο τόνο για καλύτερο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, υπάρχει το εξαιρετικό και γλυκόπικρο "This Is A Party" (το πρώτο single του δίσκου).
Το "Incantations" είναι άλλος ένας διαφορετικός, συνεκτικός και συναρπαστικός δίσκος από μια μπάντα που συνεχίζει να είναι ζωντανή και ζωτική.

Tracklist:
1. Ghostlike
2. Waves Form
3. We Are Lovers
4. It Means Everything
5. It's Not A Game
6. A Window To See
7. The Golden Street
8. This Is A Party
9. Precious Little
10. Unless
11. Divine Somehow




The Orwells – 'Disgraceland' (2014)


The Orwells είναι ένα αμερικανικό ροκ συγκρότημα από το Σικάγο, που αποτελείται από τους Mario Cuomo (φωνητικά), Dominic Corso (κιθάρα), Matt O'Keefe (κιθάρα), Grant Brinner (μπάσο), και Henry Brinner (τύμπανα).
Oι The Orwells φωνάζουν Αμερική. Pearl Jam, Nirvana, Seven Mary Three. Post punk, grunge, ψυχεδέλεια. Ένα ιδιαίτερο κράμα ήχων, που πλαισιώνεται από τα έξοχα φωνητικά του Mario Cuomo.
 Οι The Orwells μπορεί μόλις να άφησαν πίσω την εφηβεία τους, αλλά ήδη ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το δεύτερο LP τους - το έξοχο Disgraceland - στις 2 Ιουνίου .
Το ‘Disgraceland’ είναι ένα μανιφέστο για την σκληρή αγάπη, μια υψηλότερη στάση αυτοπεποίθησης και τις γενικές καταστάσεις που κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει σε όλη την διάρκεια της ζωής τους.
Αυτό το άλμπουμ μπορεί απλά να είναι ένα από τα καλύτερα του 2014. Υπάρχει πάθος, υπάρχει έμπνευση και υπάρχει απίστευτη μουσική.
Καταφέρνοντας να αναμείξει με επιτυχία την ανατρεπτική pop του κλασικού punk, την θυμωμένη βρωμιά της βρετανικής indie -rock και το νεανική πληθωρική λάμψη της ποπ του 70, το ‘Disgraceland’ είναι έντεκα διαφορετικοί λόγοι για να αγαπήσετε αυτό το συγκρότημα. 
Τραγούδια όπως το 'Gotta Get Down' και 'Who Needs You' δίνουν την αίσθηση του garage που ταιριάζει κατάλληλα σε όλα τα 11 τραγούδια
Το ‘Righteous Ones‘ είναι ασταμάτητο , ενώ το Dirty Sheets‘ έχει την ίδια απειλητική λαμπρότητα και ηλεκτρισμό, αλλά με αρκετά pop διάθεση για να γίνει υποψήφιο single.
Στη τελική όμως οποιοδήποτε από τα κομμάτια εδώ είναι και ένα υποψήφιο single. Το " Gotta Get Down " θυμίζει Pixies που έχει περάσει μέσα από το μπλέντερ των Orwells και το ‘Who Needs You?‘ έχει την καθαρή βρωμιά των Louis XIV.
 Και όλα αυτά τα πιασάρικα και βρώμικα ένστικτα κορυφώνονται με την απόλυτο ' Always N ' Forever '. Το κομμάτι είναι η συμβολή μιας φαινομενικά παθιασμένης αγάπης για την εναλλακτική βρετανική μουσική.

Tracklist:
01. Southern Comfort
02. The Righteous One
03. Dirty Sheets
04. Bathroom Tile Blues
05. Gotta Get Down
06. Let It Burn
07. Who Needs You
08. Norman
09. Always n Forever
10. Blood Bubbles
11. North Ave.

Links:


Champion Lover - 'Champion Lover' (2014)


Οι Champion Lover είναι ένα κουαρτέτο από το προάστιο του Weston του Τορόντο. Ο Καναδάς έβγαλε τελευταία μερικές καταπληκτικές μπάντες παίζοντας δυνατή, νεανική, ταραχώδη μουσική. Πάρτε για παράδειγμα πρόσφατα τους Odonis Odonis και τους Ought και τώρα τους Champion Lover.
Είναι έτοιμοι να κυκλοφορήσουν το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους στις 20 Ιουνίου, ένα αδυσώπητο, σφοδρό βομβαρδισμό από κιθάρες από την αρχή μέχρι το τέλος με χαρακτηριστική την χαλαρή DIY αίσθηση.
Μου αρέσει πώς οι Champion Lover δημιουργούν ένταση, χωρίς ποτέ να φτάνουν στα άκρα. Τα ήρεμα φωνητικά που κάθονται ακριβώς στο ίδιο επίπεδο με τα όργανα, κρατούν την προσοχή σας στη λεπτομέρεια και έτσι το κάνουν μια εξαιρετική ακρόαση.
Αυτή είναι μια κυκλοφορία τεράστιου διαμετρήματος, κάποιες φορές με στιγμές ακανόνιστης παραμόρφωσης που καταφέρνουν να μπουν μέσα στα χειρότερα σας όνειρα. Σε κάποιες άλλες αρκετά trippy psyche όπου το μπάσο θα κάνει την κακή ημέρα σας να επιδεινωθεί. Σας χτυπά με το πρώτο κομμάτι του δίσκου “Read my Mind” και σκουπίζει το αίμα σας με το "She Likes Wu-Tang" αυτά είναι και τα κομμάτια που ξεχωρίζουν αμέσως σε αυτό το ντεμπούτο. Το τελευταίο κομμάτι “Vacant Heart (Spring Break)" είναι ό, τι μπορούμε να φανταστούμε για ένα κακό ταξίδι που βγήκε ξινό.
Θυμίζουν πολύ κατά διαστήματα Weekend, Sonic Youth και Place to Burry Strangers.

Tracklist
1. Read My Mind
2. Shooter
3. Just Hollow
4. Could You Be Mine
5. Bad Day
6. How Will I Know
7. I See You
8. She Like Wu-Tang
9. Lost
10. Vacant Heart (Spring Break)



Phase – 'The Wait' (2014)


Οι Phase σχηματίστηκαν στη Λάρισα το 2003, αυτοπροσδιορίζονται μουσικά σαν psychedelic/alternative/progressive rock και κυκλοφόρησαν ήδη το ντεμπούτο άλμπουμ τους “In Consequence” το 2010 σε ανεξάρτητη παραγωγή. Είχε προηγηθεί σαν ψηφιακό single το “Perdition” με το οποίο συμμετείχαν και στο “Playlist Seven” της Microsoft μπαίνοντας και στα charts του Billboard το καλοκαίρι του 2012. Έχουν έντονη συναυλιακή παρουσία με εμφανίσεις στο πλευρό των Jeff Martin (The Tea Party), Danny Cavanagh (Anathema) και Anneke van Giersbergen (The Gathering) μεταξύ άλλων.

Το “In Consequence” ήταν ένα σκοτεινό και μυστηριώδες άλμπουμ με τη συμμετοχή του Duncan Patterson να μπλέκει την κλασσική ροκ με το industrial. Το δεύτερο τους δισκογραφικό εγχείρημα “The Wait” κυκλοφόρησε στις 19 Απριλίου με τους στίχους τους να περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο την κοινωνική πραγματικότητα και με ένα καλλιτεχνικά εξαιρετικό και πάλι εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον Αλέξη Μάρκου.

Το άλμπουμ ξεκινάει δυναμικά με το σκοτεινό και κιθαριστικό "Magical Thinking" ενώ το “Reintroduction” είναι μάλλον η ορχηστρική εισαγωγή που ήθελαν να ανοίγει το άλμπουμ αλλά κάπως αιρετικά μπήκε τελικά δεύτερο στη σειρά. Το “Point of You” έχει καταγιστικές κιθάρες στο ρεφρέν και μια αρκετά “πιασάρικη” μελωδία με τα folk στοιχεία να μη λείπουν ενώ στο “Sowing Scorn” φανερώνουν τις επιρροές τους από μπάντες όπως οι Porcupine Tree και Bauhaus. Στo “Amethyst” κυριαρχεί η ακουστική κιθάρα αλλά στο κλείσιμο μας επιφυλλάσσει μια ηχητική απογείωση με έντονα κρουστά και παραδοσιακά όργανα.

Το "Remnants (of a Former Worry)" είναι το πιο μελωδικό τραγούδι του άλμπουμ με τη συμμετοχή του βιολοντσέλου και πιάνου να του δίνουν μια άλλη αισθητική. Με το "Wake Up Call" επιστρέφουν στις πιο rock φόρμες τους με κάποια στοιχεία από τη μελωδικότητα των πρώιμων Radiohead ενώ στο "Reprise" το ακορντεόν δίνει μια διαφορετική διάσταση σε μια απόλυτα φθινοπωρινή και ίσως θεατρική σύνθεση. Το “Homeseek Dark Blues” έχει ένα έντονο πειραματισμό και προσωπικά μου φέρνει στο νου τους Sleepin Pillow κυρίως στα ανατολίτικα στοιχεία αλλά και στις κιθαρογραμμές και το “Birthday Song” κλείνει μελωδικά το άλμπουμ με μια μάλλον μελαγχολική μπαλάντα.
Οι Phase καταφέρνουν τελικά να μη μας απογοητεύσουν μετά το άκρως ενδιαφέρον ντεμπούτο άλμπουμ τους. Μοναδική μου απορία παραμένει αν αυτό το ηχητικό αποτέλεσμα το βγάζουν και στις ζωντανές τους εμφανίσεις μιας και ακόμη δεν είχα την τύχη να τους δω σε κάποια τους συναυλία...

Tracklist:

1. Magical Thinking
2. Reintoduction
3. Point of You
4. Sowing Scorn
5. Amethyst
6. Remnants (of a Former Worry)
7. Wake Up Call
8. Reprise
9. Homeseek Dark Blues
10. Birthday Song

Links:

Tijuana Panthers - 'Wayne Interest' (2014)


Οι Tijuana Panthers, είναι τρεις surf rockers από το Long Beach της California και είναι μια μεγάλη μπάντα. Θα μπορούσαμε να πούμε garage, punk ή surf ενώ περιγράφουμε τον ήχο τους, αλλά είναι δύσκολο να να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Η αλήθεια είναι ότι γράφουν κλασικά τραγούδια που δεν εξαρτώνται από το κάθε είδος. Δημιουργούν τέλεια pop και το καταφέρνουν με ενέργεια και αμεσότητα. Ωστόσο, η πραγματική μαγεία αυτής της μπάντας είναι η παραξενιά τους.
Τρίτος δίσκος για την μπάντα με τίτλο “Wayne Interest”, που κυκλοφόρησε στις 3 Ιουνίου.
Για το “Wayne Interest”, οι Panthers θα συνεργαστούν με τον παραγωγό των Shins, Richard Swift. Με την καθοδήγηση του Swift και την αναβάθμιση στην πιστότητα, το “Wayne Interest” ακούγεται εξίσου συναρπαστικό. Επίσης, δίνει στον ακροατή μια πιο προσεκτική ματιά και τις ιδιαιτερότητες των Tijuana Panthers, και καθιστά σαφές ότι υπάρχει κάτι περίεργο σχετικά με αυτά τα παιδιά. Η παραξενιά τους, ή η τόλμη τους να είναι όποιοι είναι, είναι αυτό που κάνει αυτό το συγκρότημα μεγάλο. Είναι μια σπάνια ποιότητα. Όσο περισσότερα ακούτε τους Tijuana Panthers τόσο περισσότερο θα αναρωτιέστε για αυτούς.

Tracklist:

1. Four Horsemen
2. Torpedo
3. Cherry Street
4. Dark Matter
5. Sooner Or Later
6. Fired
7. NOBO
8. Time
9. 7th Seal
10. Everybody's Happy Nowadays
11. Reaction
12. Wayne Interest
13. Money Jar
14. Car Crash



Vaniish - 'Memory Work' (2014)


Οι Vaniish είναι μια τετραμελής μπάντα Keven Tecon, Amy Rosenoff, Adam Beck, Nick Ott από το Σαν Φρανσίσκο (όλοι πρώην και νυν μέλη των Wax Idols, The Soft Moon και Veil Veil Vanish).
Κυκλοφορούν στις 10 Ιουνίου το ντεμπούτο άλμπουμ "Memory Work " σε παραγωγή από τον Monte Vallier (Weekend, The Soft Moon, Wax Idols) και θα ξετρελάνει τους οπαδούς των The Cure, Joy Division, Interpol, Veil Veil Vanish.
Οι φίλοι του post-punk και darkwave θα αγαπήσουν αυτό το άλμπουμ - που συνδυάζει ακριβώς το σωστό ποσό της γοτθικής, σκοτεινής post-punk ενέργειας με σύγχρονο, indie πάθος, και shoegaze.
Από την πρώτη εντύπωση οι Vaniish έχουν κάποια κοινά στοιχεία με παλιές μπάντες όπως οι Siouxsie and the Banshees. Αποπνέουν μια κατήφεια, η οποία έχει εξαφανιστεί προ πολλού από τη μουσική σκηνή. Το "Memory Work " κάνει καλά τη δουλειά του διοχετεύοντας μας εκείνη την εποχή, κατ 'ευθείαν χωρίς φασαρία.
Συνολικά, το άλμπουμ είναι μια δυνατή κυκλοφορία. Σας δίνει μια καλή ιδέα για το ύφος των Vaniish και εμφανίζει το ταλέντο τους στην μετάδοση του ήχου των 90s σε αυτή τη δεκαετία.
Αλλά πριν ο δίσκος κυκλοφορήσει, η μπάντα έχει διαρρεύσει ένα κομμάτι από την επερχόμενη κυκλοφορία τους με τίτλο "Kaleidoscoped" και θα είναι το πρώτο single, ένα θυελλώδης post punk κομμάτι, με ψυχρά φωνητικά και κάποια μέρη synth.

Tracklist:
1. In Images
2. Memory Work
3. Kaleidoscoped
4. Fragment Fatigue
5. Search and Replace
6. Merge
7. Succession
8. Observatory Time
9. Loss of Sensation
10. Cold Fascination
11. La foi au fil de l’eau



High Magic - 'Elemental' [EP] (2014)


Οι High Magic είναι ένα τρίο από το Αρκάνσας (Wade Ogle-τραγούδι, κιθάρες, όργανο, Nate Higgins-τύμπανα, φωνητικά, Kate Knox-μπάσο, κιθάρα, synth).
Πέρυσι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο ΕΡ τους με τίτλο 'The Joy Of Existence'
Και φέτος, τον περασμένο μήνα έδωσαν στην κυκλοφορία το δεύτερο τους ΕΡ με τίτλο “Elemental”. Ακούγοντάς το πρώτη φορά έχεις την εντύπωση ότι ακούς κάποιο ξεχασμένο ΕΡ του Nick Cave….
Οι High Magic έχουν ένα πολύ εντυπωσιακό ήχο που κινείται στο post-punk , αλλά με μια απολαυστική έμφαση στο hard rock . Τα φωνητικά του Wade Ogle είναι μοναδικά – μοιάζουν πολύ στον Nick Cave, τον Scott Walker, και στον Samuel Herring των Future Islands - στο ότι η βαθιά φαρέτρα τους και οι μελωδικές ιδιοσυγκρασίες συμβάλλουν πάρα πολύ στο μοναδικό, ροκ στυλ τους.
 Το πρώτο κομμάτι του δίσκου “The Ghost of Evermore” είναι άκρως εντυπωσιακό. Μια κιθάρα - μπάσο οδηγεί την εισαγωγή σε βουητά εφέ με μια μικρή γεύση synth, καταλήγοντας, με βροντερά κιθαριστικά riffs του και άγρια ντραμς , αλλά με ενθουσιασμό παρ' όλα αυτά. Οι High Magic είναι σε θέση να ενσωματώσουν το άγριο πάθος με την απόλυτη στιλιστική μαγεία . Τόσο το post-punk όσο και το hard rock είναι μορφές στις οποίες είναι δύσκολο να δημιουργήσει κάποιος κάτι άμεσα προσιτό, όμως οι High Magic είναι σε θέση να το πετύχουν αυτό με επιτυχία, κάτι που φαίνεται και στα "The Ghost of Evermore " και " Lonesome Tower". Οι High Magic ακούγονται εξαιρετικά ελπιδοφόροι , σε σημείο που λέμε το υποθετικό "αν οι Queens of the Stone Age επηρεάζονταν περισσότερο από το post-punk "…..

Tracklist
01 The Ghost Of Evermore
02 Lonesome Tower
03 Where Is My Love?
04 Godmother
05 Deep In The Woods